Σχέδιο Μαδαγασκάρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ένας φιλόδοξος διπλωμάτης, ο [[Φραντς Ραντεμάχερ]], που είχε πρόσφατα τεθεί επικεφαλής του Τμήματος Εβραϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, έθεσε το σχέδιο σε κίνηση στις 3 Ιουνίου 1940, στέλντονας ένα υπόμνημα στον προϊστάμενό του, [[Μάρτιν ΛούθερΛούτερ]]. Το υπόμνημα περιελάμβανε μια περιγραφή των τεχνικών λεπτομερειών της απομάκρυνσης των Εβραίων απο την Ευρώπη. Ο Ραντεμάχερ υποστήριζε τη διάκριση μεταξύ "Ανατολικών" και "Δυτικών" Εβραίων. Κατά τη γνώμη του, οι "Ανατολικοί" Εβραίοι ήταν κοιτίδα της "μαχόμενης εβραϊκής διανόησης", και θα έπρεπε να μείνουν στο [[Λούμπλιν]] της [[Πολωνία|Πολωνίας]] ως όμηροι, έτσι ώστε να ελέγχονται οι αντιδράσεις των Εβραίων των ΗΠΑ. Οι δυτικοί Εβραίοι θα απομακρύνονταν ολοκληρωτικά από την Ευρώπη, "στη Μαδαγασκάρη, για παράδειγμα".<ref name="example">Browning, Christopher R. ''The Origins of the Final Solution.'' 2004. σελ. 83</ref>

Όταν έλαβε το υπόμνημα, ο ΛούθερΛούτερ έθεσε το θέμα στον Υπουργό Εξωτερικών Ρίμπεντροπ. Έως τις 18 Ιουνίου, ο ίδιος ο [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] και ο Ρίμπεντροπ είχαν μιλήσει με το [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]] για την τύχη της Γαλλίας μετά την ήττα της. Στις 20 Ιουνίου, ο Χίτλερ συζήτησε συγκεκριμένα πάνω στο Σχέδιο με τον αρχιναύαρχο [[Έριχ ΡάεντερΡαίντερ]].