Τριπόταμος Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 119:
===== Ιστορικά στοιχεία Ποντίων του Τριποτάμου =====
Η πορεία των [[Πόντιοι|Ποντίων]] του Τριποτάμου είναι δύσκολο έως αδύνατο να ανιχνευθεί στα χρόνια πριν το [[1800]]. Προσεχτική μελέτη όμως της ιστορίας του
# γίνονταν [[Κρυπτοχριστιανοί]]
# κατέφευγαν στους ορεινούς όγκους σε οικισμούς και χωριά γύρω από τα μεγάλα μοναστήρια ([[Παναγία Σουμελά]], Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτας, Άγιος Ιωάννης Βαζελώνος, κ.α.)
# έφευγαν ως μετανάστες στο εξωτερικό
# εξισλαμίζονταν.
Οι [[Πόντιοι]] του Τριποτάμου έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που οδηγούν στον τρόπο τον οποίο διάλεξαν για να αποφύγουν τον εξισλαμισμό, την
# γνώριζαν μονάχα την [[ποντιακή διάλεκτος|ποντιακή διάλεκτο]] και την [[τουρκική γλώσσα]] όσο αυτή τους ήταν απαραίτητη για τις συναλλαγές,
# σε καμιά οικογένεια δεν υπήρξε διπλό όνομα ή τουρκικό όνομα, χαρακτηριστικό των Κρυπτοχριστιανών ή των εξωμοτών,
# ως το [[1920]] που έρχονται στην Ελλάδα αποτελούν μια συμπαγή ενότητα, χωρίς να έχουν μετανάστες προς άλλες χώρες του [[Εύξεινος Πόντος|Ευξείνου Πόντου]],
# στο Κυβερνείο του [[Κάρς]] κατοίκησαν σε ορεινό μέρος,
# ήταν στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφοι.
Από τα παραπάνω συμπεραίνεται πως διάλεξαν, οι πρόγονοι των σημερινών Τριποταμιωτών Ποντίων, να καταφύγουν στους ορεινούς όγκους νότια της [[Τραπεζούντα|Τραπεζούντας]] για να αποφύγουν τους εξισλαμισμούς, πράγμα που βεβαίωναν και οι γεροντότεροι που πέθαναν πριν το [[1930]], καθώς και οι βιβλιογραφικές αναφορές.
Έχει παραδοθεί προφορικά πως αρχική κοιτίδα των προγόνων
Ως το [[1856]] ζούσαν σε δύσβατα όρη διατηρώντας την ελληνική συνείδησή τους και τη χριστιανική θρησκεία. Επιβίωναν φτωχικά με την κτηνοτροφία. Άλλωστε ο αποκλεισμός τους από τους εμπορικούς δρόμους και το ορεινό έδαφος των οικισμών, δεν τους επέτρεπαν να αναπτύξουν άλλες δραστηριότητες πέρα από την κτηνοτροφία και την περιορισμένη γεωργία.
Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί απ’ τις πρακτικές του
Έτσι το [[1856]] οι πρόγονοι των σημερινών [[Πόντιοι|Ποντίων]] του Τριποτάμου κατεβαίνουν από τους ορεινούς οικισμούς τους και κατοικούν στο Κελεχπούρ. Το χωριό βρίσκονταν στις νότιες πλαγιές ενός βουνού νοτιοανατολικά της [[Γκιουμούσχανε|Αργυρούπολης]] και μπροστά στο χωριό ανοίγονταν η πεδιάδα
▲Έτσι το 1856 οι πρόγονοι των σημερινών Ποντίων του Τριποτάμου κατεβαίνουν από τους ορεινούς οικισμούς τους και κατοικούν στο Κελεχπούρ. Το χωριό βρίσκονταν στις νότιες πλαγιές ενός βουνού νοτιοανατολικά της Αργυρούπολης και μπροστά στο χωριό ανοίγονταν η πεδιάδα του Παϊπούρτ, μέσα από την οποία περνούσε ο ποταμός Κους Μασά. Στον Καζά (διοικητική υποδιαίρεση) που υπάγονταν το Κελεχπούρ υπήρχαν κι άλλα χωριά στα οποία κατοικούσαν Πόντιοι. Το Κελεχπούρ ήταν το μεγαλύτερο με 150 σπίτια. Σ’ αυτά κατοικούσαν 350 Έλληνες, 150 Κρωμιώτες (Κρυπτοχριστιανοί) και 250 Οθωμανοί. Στο χωριό υπήρχε μονοτάξιο Δημοτικό σχολείο. Οι ασχολίες των κατοίκων ήταν: κτηνοτροφία, γεωργία και υλοτομία. Πολλοί από τους κατοίκους εμπορεύονταν ξυλεία και γαλακτοκομικά προϊόντα στις γύρω πόλεις. Οι κάτοικοι ζούσαν ειρηνικά και προσπαθούσαν να χτίσουν μια καινούργια ζωή. Το χωριό αυτό ήταν η σωτηρία τους, αφού εδώ τους δίνονταν η ευκαιρία να ζήσουν πιο άνετα. Αυτή η σωτηρία, όμως, κράτησε μόνο 25 χρόνια.
===== Στο δρόμο προς τον Καύκασο =====
Η μοίρα των Ποντίων που κατοικούσαν στις νότιες μεσογειακές περιοχές ήταν δεμένη με την έκβαση των ρωσοτουρκικών πολέμων. Οι Πόντιοι, ως ομόθρησκοι, ήταν φιλικά προσκείμενοι προς τους Ρώσους. Κάθε φορά που τελείωνε ένας ρωσοτουρκικός πόλεμος, οι Τούρκοι έκαναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο νότιο Πόντο, ωθώντας τους Πόντιους προς τη νότια Ρωσία και τα βορειοανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου. Το 1828 - 29 μετά το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου κύμα Ποντίων εγκαταλείπει τον Πόντο και κατευθύνεται στις περιοχές του Καυκάσου. Το 1856 με το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου και πάλι πολλοί Πόντιοι καταφεύγουν στα παράλια του Ευξείνου Πόντου.
| |||