Καμίνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''Καμίνια''' αποτελούν συνοικία του [[Πειραιάς|Πειραιά]], που εκτείνεται στο πίσω μέρος (βόρεια) του [[Καπνοβιομηχανία Κεράνης|καπνεργοστασίου Κεράνη]], από την [[Οδός Πειραιώς|Πειραιώς]] μέχρι την περιοχή του [[Θεόδωρος Ρετσίνας|Ρετσίνα]] και δυτικά με την [[Παλαιά Κοκκινιά]]. Ήταν ταυτισμένη με τη ζωή των ναυτικών και των καπνεργατών, ενώ πήρε το όνομά της από την εκεί ύπαρξη μεγάλου αριθμού τέτοιων εγκαταστάσεων. Τα Καμίνια ήταν επίσης έδρα βιομηχανικών σιδηρουργείων, τα οποία προπολεμικά εξυπηρετούσαν ανάγκες της ναυπηγικής ζώνης του λιμένα [[Πειραιάς|Πειραιώς]], όταν ακόμη οι λαμαρίνες των πλοίων συνδέονταν με διπλές καρφώσεις ("«καρφωτές"»). Στη συνοικία στεγάζεται σήμερα το [[Μουσείο Εθνικής Αντίστασης]].<ref name=enet>''[http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=43836 Η Εθνική Αντίσταση στα Καμίνια]'', Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Μαΐου 2009.</ref>

Πριν το συνοικισμό του κλασικού Πειραιά, επί εποχής του δημοκρατικού [[Κλεισθένης|Κλεισθένη]] το 507 π.Χ., ο αρχικός «Πειραιάς» ήταν κώμη που βρισκόταν στα Καμίνια και τον ΑγιοΆγιο Ιωάννη Ρέντη. Διοικητικά, η κώμη αυτή, μαζί με τις γειτονικές κώμες (και μετέπειτα δήμους) του [[Φάληρο|Φαλήρου]], της Ξυπέτης (σημερινό [[Νέο Φάληρο]] και [[Μοσχάτο]]), και των Θυμαιταδών (σημερινό [[Κερατσίνι]]), αποτελούσε ''τετράκωμο''. Μεταξύ των τεσσάρων αυτών κωμών τελούνταν αγώνες.<ref name=tovima/> Πράγματι, στη θέση Καμίνια κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής της συνοικίας Απόλλωνα (ή, εναλλακτικά, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη),, πιθανολογείται ότι υπήρχε το ''Τετράκωμον Ηράκλειον'', δηλαδή κοινό ιερό προς τιμή του θεού [[Ηρακλής|Ηρακλή]]. Σε αυτό συνηγορεί η ανεύρεση επιγραφών με ονόματα νικητών κατά τους αγώνες στο Ηράκλειο.<ref>Παπαχατζή, Νικολάου. ''Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά'', Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3</ref>

Στα Καμίνια άνθησε μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού Πειραιά των τελών του 19ου αιώνα / αρχών του 20ου αιώνα. Στη συνοικία των Καμινίων βρίσκονταν δυο από τα παλαιότερα βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, απέναντι από τη σημερινή γέφυρα του "«Καλαμάκη"», ο ατμόμυλος του Ν. Σταματόπουλου που ιδρύθηκε το 18641873 και το κλωστήριο-υφαντήριο του Χ. Σταμόπουλου με έτος ιδρύσεως το 1875. Στο ίδιο περίπου σημείο της πόλης, την τελευταία πενταετία του 19ου αιώνα, λειτουργούσαν ένα από τα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια του Θ. Ρετσίνα, το εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής του Κ.Ν. Οικονόμου και ο κυλινδρόμυλος του Δ. Καλαμάκη από τον οποίο έλαβε το όνομά της και η ομώνυμη γέφυρα. Το προαναφερόμενο εργοστάσιο του Ν. Σταματόπουλου μετασχηματίζεται / ανακατασκευάζεται σε κυλινδρόμυλο το 1909-1910, με νέους ιδιοκτήτες τους αδερφούς Δημήτριο και Ευάγγελο Γεωργή και τον Πέτρο Νικολετόπουλο. Την ανακατασκευή του κτιρίου εκείνη την εποχή - όπως και την εισαγωγή του πρώτου κυλινδρόμυλου - είχε αναλάβει η τεχνική εταιρία του Αλέξανδρου Ζαχαρίου. Το κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές από πυρκαγιά - όντας εγκαταλειμμένο - στις 26 Σεπτεμβρίου 2012.

Εκτός από τον κυλινδρόμυλο των αδερφών Γεωργή και του Νικολετόπουλου, στα Καμίνια υπήρχαν και οι Κυλινδρόμυλοι Σαραντόπουλου (έτος ιδρύσεως 1938<ref name=ksarantopoulos.gr>''[http://www.ksarantopoulos.gr/company_01.asp Ιστορικό Σαραντόπουλος]''</ref> ), οι Κυλινδρόμυλοι Μιχ. Μοίρα (επίσης με έτος ίδρυσης το 1938) και οι μύλοι "«Ευτυχία"».