Λαυρεωτικό ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Λαυρεωτική (με το HotCat)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ως '''λαυρεωτικό ζήτημα''' ή '''Λαυρεωτικά''' περιγράφεται η νομική διαφορά<ref name="Καραγιάννης2">Καραγιάννης Γιάννης, ''Τα λαυρεωτικά "καθρέφτης" της Ελλάδας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα'', σελ.9, από το ένθετο της Ελευθεροτυπίας "Λαυρεωτικά 1869 - 1875", Ιουλίος 2011</ref> μεταξύ της γαλλοϊταλικής εταιρείας Roux - Serpieri - Fressynet CIE με το ελληνικό δημόσιο σχετικά με την έκταση της εκμετάλλευσης των [[Μεταλλεία Λαυρίου|μεταλλείων του Λαυρίου]], διαφορά η οποία απασχόλησε την κοινή γνώμη την περίοδο [[1869]] - [[1875]] και οδήγησε σε χρηματιστηριακό σκάνδαλο με την πώληση μετοχών της εταιρείας στο ευρύ κοινό σε τιμή δυσανάλογα υψηλή σε σχέση με την πραγματική τους αξία. Απότοκος της τελευταίας εξέλιξης ήταν η οικονομική καταστροφή χιλιάδων οικογενειών που επέλεξαν, βασισμένη στην φημολογία της εποχής, να αγοράσουν μετοχές των μεταλλείων. Πρόκειται για το πρώτο χρηματιστηριακό σκάνδαλο στην ελληνική ιστορία.
 
Συγκεκριμένα το ζήτημα προέκυψε όταν η [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1870|κυβέρνηση Κουμουνδούρου]], ύστερα από πίεση της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης|Επαμεινώνδα Δεληγεώργη]], αμφισβήτησε το δικαίωμα της εταιρείας στην εκμετάλλεση των εκβολάδων, δηλαδή τατων κατάλοιπακαταλοίπων των εξορύξεων και των επεξεργασιών που γίνονταν στην [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαία Ελλάδα]] και υπήρχαν στην επιφάνεια του εδάφους, ψηφίζοντας μάλιστα και σχετικό νόμο. Η εταιρεία αρνήθηκε να σταματήσει την εκμετάλλευση των εκβολάδων ζητώντας παράλληλα την μεσολάβηση<ref name="Καραγιάννης2"/> των γαλλικών και ιταλικών κυβερνήσεων. Οι τελευταίοι επενέβησαν υπερ των συμφερόντων της εταιρείας απαιτώντας αποζημίωση. Η απροκάλυπτη συμμετοχή<ref name="Καραγιάννης3">Καραγιάννης Γιάννης, ο.π., σελ.30</ref> των ξένων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας προκάλεσε πολιτική κρίση με αποτέλεσμα την δημιουργία πολιτικού κενού λόγω των συχνών παραιτήσεων<ref name="Καραγιάννης3"/> των κυβερνήσεων ([[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1870|Κουμουνδούρου]], [[Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871|Ζαΐμη]], [[Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1871|Βούλγαρη]]). Μετά και την αποπομπή της κυβέρνησης Βούλγαρη, πρωθυπουργός διορίστηκε ο [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης]], ο οποίος κράτησε σκληρή στάση απέναντι στις ξένες κυβερνήσεις. Μπροστά στο αδιέξοδο, ο πρωθυπουργός και ο [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|βασιλιάς Γεώργιος]], ο οποίος διαδραμάτιζε παρασκηνιακό ρόλο σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, απευθύνθηκαν στον ομογενή τραπεζίτη [[Ανδρέας Συγγρός|Ανδρέα Συγγρό]] που είχε εγκατασταθεί στην [[Αθήνα]] προερχόμενος από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Ο τελευταίος, ως πληρεξούσιος της Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως, κατόρθωσε να έρθει σε συμφωνία με την γαλλοιταλική εταιρία και τον Φεβρουάριο του 1873 υπογράφηκε συμφωνία μεταβίβασης των μεταλλείων στην νεοσυσταθείσα εταιρεία με την επωνυμία "Ελληνική Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου".
 
Σχεδόν αμέσως η εταιρεία εξέδωσε [[Μετοχή|μετοχές]] ονομαστικής αξίας 200 δραχμών. Η φημολογία γύρω από τα τεράστια αποθέματα του Λαυρίου καθώς και η στήριξη των τραπεζών προς την εταιρεία οδήγησαν χιλιάδες έλληνες, απ'όλες τις οικοινομικές τάξεις, στην αγορά μετοχών εκτοξεύοντας συνεχώς την τιμή τους. Με την πάροδο του χρόνου οι προσδοκίες εξαντλήθηκαν με συνέπεια η τιμή της μετοχής να καταγράψει ραγδαία πτώση<ref name="Καραγιάννης"/> (σχεδόν 70%). Η πτώση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των πτωχεύσεων και τον εξανεμισμό των μικροαποταμιεύσεων, χαρακτηρίζεται δε ως η μεγαλύτερη<ref name="Καραγιάννης">Καραγιάννης Γιάννης, ο.π., σελ.42</ref> μεταφορά κεφαλαίου στην Ελλάδα από τις κατώτερες τάξεις στις ανώτερες. Την οικονομική καταστροφή χιλιάδων οικογενειών ακολούθησε η παραίτηση του [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης|Επαμεινώνδα Δεληγεώργη]], ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος για την εξέλιξη.