Μοντέστ Μουσόργκσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Npm (συζήτηση | συνεισφορές) μ Αποσαφήνιση συνδέσμου |
||
Γραμμή 49:
Ο Μπαλάκιρεφ θα σημαδέψει τη ζωή του Μουσόργκσκι διότι, εφεξής, θα γίνει ο μέντορας και δάσκαλός του (παρ’όλο που στα τελευταία του χρόνια οι σχέσεις τους θα γίνουν απόλυτα εχθρικές). Έλεγε στον Στασόφ: «Επειδή δεν είμαι θεωρητικός, δεν μπορώ να τον διδάξω [[αρμονία]], όπως κάνει ο [[Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ|Κόρσακοφ]], μπορώ όμως να του διδάξω τις συνθετικές φόρμες και, για να γίνει αυτό, μπορούμε να παίζουμε μαζί στο πιάνο τις [[συμφωνία|συμφωνίες]] του [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν|Μπετόβεν]], αλλά και έργα άλλων συνθετών, αναλύοντας τη φόρμα». <ref>Brown, 12-13</ref> Μέχρι τότε, ο Μουσόργκσκι δεν είχε μουσικές «σφαιρικές» γνώσεις, παρά μόνον ό,τι είχε σχέση με το πιάνο. Ο Μπαλάκιρεφ άρχιζε να αναπληρώνει σταδιακά τα συγκεκριμένα κενά.
Το [[1858]] ο Μουσόργκσκι πέρασε μία κρίση υγείας που, εν πολλοίς, παραμένει ανεξήγητη. Σε μία επιστολή του προς τον Μπαλάκιρεφ αναφέρεται σε «[[μυστικισμός|μυστικισμό]] και κυνικές σκέψεις απέναντι στη Θεότητα (Deity)». Το [[1859]] θα έχει την πρώτη του επαφή με τα θεατρικά δρώμενα, συμμετέχοντας στην παραγωγή της [[όπερα|όπερας]] του Γκλίνκα ''Μία Ζωή Για Τον Τσάρο''. Την ίδια χρονιά θα πάει για πρώτη φορά στη [[Μόσχα]], όπου θα εντυπωσιαστεί από το [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνο]] και θα αυτοεπιβεβαιωθούν οι αναζητήσεις του για «οτιδήποτε εμπεριέχει το ρωσικό στοιχείο».
Παρ’όλες αυτές τις αλλαγές στη ζωή του, η μουσική του Μοντέστ θα εξακολουθήσει να βασίζεται στα ξένα -μη ρωσικά- πρότυπα. Μία ''σονάτα για πιάνο 4-χέρια'' που θα συνθέσει το [[1860]], περιλαμβάνει το ένα και μοναδικό μέρος της σε φόρμα [[σονάτα|σονάτας]] της κλασικής εποχής. Ακόμη, στην [[Προγραμματική Μουσική]] για το έργο του Σέροφ ''Ο Οιδίποδας στην Αθήνα'' -που άφησε ατελείωτο αργότερα- ή στο ''Ιντερμέντζο Σε Κλασικό Τρόπο'', για πιάνο σόλο (αναθεωρημένο και ενορχηστωμένο το [[1867]]), δεν υπάρχουν κάποια στοιχεία «εθνικής» μουσικής. Αυτό το τελευταίο, ήταν το μόνο αξιόλογο έργο που συνέθεσε μεταξύ [[1860]] και [[1863]]. Οι αιτίες γι’αυτό, πρέπει να αναζητηθούν αφ’ενός στην υποτροπή που παρουσίασε η υγεία του με νέες κρίσεις, παρόμοιες με εκείνη του [[1860]], αφ’ετέρου στη [[Μεταρρύθμιση των Δουλοπαροίκων]] του [[1861]], που οδήγησε στη σημαντική μείωση της πατρικής του περιουσίας και τις συχνές του επισκέψεις στο Κάροβο για να αποτρέψει -ανεπιτυχώς- την επερχόμενη εκμηδένισή της.
| |||