Στρατής Ελευθεριάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το [[1915]] πήγε στο [[Παρίσι]] για να σπουδάσει νομικά, αλλά σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του για να αφοσιωθεί στην παρακολούθηση των καλλιτεχνικών εξελίξεων της εποχής του. Με τις πρώτες κριτικές του στο περιοδικό ''Cahiers d’Art'' και κατόπιν στην απογευματινή εφημερίδα ''L'Intransigeant'', ο Ελευθεριάδης έδωσε ώθηση σε νέους καλλιτέχνες της εποχής. Έτσι, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη ζωγράφων και γλυπτών που έμελλε να σημαδέψουν τον 20ό αι., υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού ''Minotaure'' ([[1933]]) (μαζί με τον Ελβετό εκδότη Albert Skira) και ιδρυτής του περιοδικού ''Verve'' ([[1937]]), στις σελίδες των οποίων παρουσίασαν έργα τους μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο [[Πιέρ Μποννάρ|Μποννάρ]] (Pierre Bonnard), ο [[Ανρί Ματίς|Ματίς]], ο [[Ζωρζ Μπρακ|Μπρακ]], ο [[Πάμπλο Πικάσο| Πικάσο]], ο [[Μαρκ Σαγκάλ|Σαγκάλ]], ο [[Φερνάν Λεζέ|Λεζέ]] (Fernand Léger) και ο [[Χουάν Μιρό|Μιρό]].

 

Από το [[1943]] έως το [[1975]], ο Ελευθεριάδης εξέδωσε περίπου 27 βιβλία, με εικόνες σχεδιασμένες από μεγάλους ζωγράφους και χαράκτες. Το [[1979]] δώρισε ένα μεγάλο μέρος του εκδοτικού του έργου, έργα ελλήνων και γάλλων ζωγράφων του 20ού αι., καθώς και μεσαιωνικά χειρόγραφα για να γίνει το φερώνυμο μουσείο στην [[Μυτιλήνη]]. Η χήρα του, Αλίς (Alice), έχει επίσης δωρίσει μεγάλο μέρος της συλλογής του σε μουσείο στην [[Γαλλία]]. Στον Ελευθεριάδη οφείλεται και η ανακάλυψη του λαϊκού ζωγράφου [[Θεόφιλος Χατζημιχαήλ|Θεόφιλου]].