Λαυρεωτικό ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η εκμετάλλευση των εκβολάδων, των καταλοίπων από τις εξορύξεις και τις επεξεργασίες, που γίνονταν στην [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαία Ελλάδα]] και υπήρχαν στην επιφάνεια του εδάφους, απέφερε στην εταιρεία σημαντικό κέρδος. Με βάση τον ισχύοντα τότε νόμο η εταιρεία δεν απέδιδε φόρο στο ελληνικό δημόσιο για την εκμετάλλευση αυτών. Η αντιπολίτευση, με προεξέχοντα τον [[Επαμεινώνδας Δεληγεώργης|Επαμεινώνδα Δεληγεώργη]], επισήμανε το συγκεκριμένο ζήτημα ισχυριζόμενη<ref name="Καραγιάννης4">Καραγιάννης Γιάννης, ο.π., σελ. 28 - 30</ref> πως η εταιρεία είχε δικαίωμα εξόρυξης, όχι όμως και δικαίωμα οικειοποίησης των επιφανειακών μεταλλευμάτων. Λόγω της πίεσης της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης η κυβέρνηση Κουμουνδούρου έσπευσε να θέσει θέμα κυριότητας των εκβολάδων προχωρώντας στην ψήφιση του νόμου Υ΄ περί Λαυρίου βάσει του οποίου θεσπίζονταν<ref name="Δερτιλής2"/> οι προϋποθέσεις για την εκμετάλλευση των εκβολάδων καθώς και αυστηρή φορολογία για την εκμετάλλευσή τους. Ο συγκεκριμένος νόμος κάλυψε το νομικό κενό που υπήρχε προστατεύοντας<ref name="Δερτιλής2">Δερτιλής Γ., ο.π., σελ.85</ref> παράλληλα τα δικαιώματα του δημοσίου.

 

 

== Σημειώσεις ==