Ντίνος Ηλιόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Bluenik (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Bluenik (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 35:
Το 1974 έκανε μια περιοδεία σε 60 πόλεις των [[ΗΠΑ]] και του [[Καναδάς|Καναδά]], με τα έργα: «Ζητείται ψεύτης», του [[Δημήτρης Ψαθάς|Δημήτρη Ψαθά]] και τις «[[Θεσμοφοριάζουσες]]», του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]]. Η περιοδεία κρατάει ενάμιση χρόνο, πρωτοφανές διάστημα για ελληνικό θίασο.
 
Ανάμεσα στα πολλά του ταλέντα έχει και γόνιμη θεατρική φαντασία. Γράφει το μουσικό έργο «[[Κοντσέρτο για τρομπόνι]]» (διασκευή από τους «[[Μέναιχμοι|Μέναιχμους]]» του [[Πλαύτος|Πλαύτου]])<ref name="rizo"/> και «[[Γιάννης Τζόνι και Ιβάν]]» (διασκευή από το έργο του [[Κάρλο Γκολντόνι|Γκολντόνι]] «[[Υπηρέτης δυο αφεντάδων]]»), καθώς και τα σατυρικά δοκίμια: «[[Προσδεθείτε]]» και «[[Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων]]». Επίσης, τη βιογραφία του, με τίτλο: «Ένας Ηλιόπουλος ονόματι Ντίνος».
 
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του θεάτρου και γενικότερα της Τέχνης. Υπήρξε δε, ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από τον καλλιτεχνικό χώρο. Έλαμπε και ξεχώριζε από τη φινέτσα και την αυθόρμητη απλότητα της ερμηνείας του. Συνεργάστηκε με όλους τους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, μεγάλους και μικρούς, τους αγάπησε και τον αγάπησαν, τους σεβάστηκε και τον σεβάστηκαν, αλλά, ο φίλος της καρδιάς του (που ''"πιο αδελφός δεν γίνεται"'', όπως έλεγε ο ίδιος) ήταν ο [[Βαγγέλης Πλοιός]].