Φρανσουά Βιγιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ DEFAULTSORT |
μ Σύνδεσμοι |
||
Γραμμή 16:
}}
O '''Φρανσουά Βιγιόν''' (François Villon, [[1431]] - εξαφανίστηκε το [[1463]]) ήταν Γάλλος ποιητής του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], ο κατά [[Ρεμπώ]] γενάρχης των «καταραμένων ποιητών».<br />
Όλα στη ζωή του είναι υπό την σκιάν του πιθανού και της αβεβαιότητας. Γεννήθηκε περί το [[1431]] και το πραγματικό του όνομα ήταν François de Montcorbier ή François Des Loges ή κάποιο άλλο. Ορφάνεψε μικρός από πατέρα και τον πήρε υπό την προστασίαν του ο (θείος του ;) εφημέριος Γκυγιώμ ντε Βιγιόν. Το 1452 απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο των Παρισίων στον Φρανσουά Βιγιόν ο τίτλος του Maître ès arts.<br />
To 1455 μαχαίρωσε θανάσιμα ένα κληρικό, εξορίστηκε από το [[Παρίσι]], αλλά στις αρχές του 1456 πήρε βασιλική χάρη. Πριν όμως τελειώσει η χρονιά πήρε μέρος στην διάρρηξη ενός
Εκείνο τον καιρό έγραψε το ποίημα ''Κληροδοσιά'' που ονομάστηκε αργότερα ''Μικρή Διαθήκη''. Κληροδοτεί μ’ αυτό, σαρκάζοντας, τα μαλλιά του στον κουρέα του, μερικές δεκάρες σε τοκογλύφους και στον γραμματέα του κακουργιοδικείου το
Τον βρίσκουμε μετά στο Μπλουά, στην αυλή του ομότεχνού του (στην ποίηση) Κάρολου δούκα της
Περιπλανήθηκε ύστερα και όλο το καλοκαίρι του 1461 το πέρασε κλεισμένος σε φυλακή στον [[Λίγηρας|Λίγηρα]] με διαταγή του επισκόπου της Ορλεάνης. Απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο με την ευκαιρία της διέλευσης από την περιοχή του Λουδοβίκου ΙΑ΄.
Τότε έγραψε το μεγαλύτερο έργο του την ''Μεγάλη Διαθήκη''. Εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τις δυστυχίες της ζωής, την
Το 1462 κλείνεται και πάλι φυλακή στο Παρίσι για ληστεία. Αφήνεται ελεύθερος αλλά τον επόμενο χρόνο συλλαμβάνεται και πάλι για συμμετοχή σε συμπλοκή κι αυτή τη φορά καταδικάζεται «να κρεμαστεί και να στραγγαλιστεί». Στην φυλακή γράφει την περίφημη ''Μπαλάντα των κρεμασμένων'' και το σατιρικό τετράστιχο ''Είμαι ο Φρανσουά, πολύ τούτη η έγνοια με ταράζει...'' Στις 5 Ιανουαρίου του 1463 το Παρλαμέντο του Παρισιού μετατρέπει την ποινή του σε δεκαετή εξορία από το Παρίσι. Από το σημείο αυτό και ύστερα χάνονται τα ίχνη του.<br />
| |||