Παύλος Α΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αφαίρεση διαστήματος από την DEFAULTSORT με τη χρήση AWB (9463) |
||
Γραμμή 64:
== Σχέσεις με τη Μεγάλη Αικατερίνη ==
Αμέσως μετά την γέννηση του ο Παύλος Α΄ απομονώθηκε από τη μητέρα του. Η Αικατερίνη μπορούσε να τον βλέπει πολύ σπάνια και μόνο με την άδεια της Αυτοκράτειρας τότε Ελισσάβετ.<ref>От дворцовых переворотов до эпохи Великих реформ, История России, εκδόσεις Аванта+ , 1997, τόμος 5, σελ. 61—67 της σειράς Энциклопедия для детей, isbn 5-89501-002-4
H [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας]] πίεζε τον Παύλο Α΄ με τις παρεμβάσεις της στις αποφάσεις σε κάθε είδους κρατικές υποθέσεις, και αυτός με τη σειρά του, καταδίκαζε την όλη της παρουσία και δεν υιοθετούσε εκείνες τις πολιτικές που εκείνη καθοδηγούσε.
Ο Παύλος Α΄ θεωρούσε ότι η πολιτική της μητρός του στηριζόταν στην αλαζονεία δύναμης και την υποκρισία, ονειρευόταν την εγκαθίδρυση στη Ρωσία υπό την αιγίδα της [[
Συνεχώς οι σχέσεις του Παύλου Α΄ με τη μητέρα του ήταν σε ένταση, ιδιαιτέρως αφού αυτός την υποψιαζόταν για τη συμμετοχή στη δολοφονία του πατέρα του Πέτρου του Γ΄, και το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Αικατερίνη Β΄ να δωρίσει στο γιο της το [[1783]] τη [[Γκάτσινα]] (που σημαίνει ότι τον «απομάκρυνε» από την πρωτεύουσα). Εδώ ο Παύλος Α΄ ξεκίνησε ένα έθιμο, εντελώς διαφορετικό από αυτά της Αγίας Πετρούπολης. Αλλά λόγω της έλλειψης οποιωνδήποτε άλλων ανησυχιών συγκέντρωσε όλες του τις δυνάμεις για την ίδρυση του ''Στρατού της Γκάτσινα'': μερικά τάγματα, που βρίσκονταν υπό τις διαταγές του. Αξιωματικοί με πλήρη εξάρτηση, περούκες, στενές στολές, άψογη τάξη, την τιμωρία του ''παραδειγματικού ραβδισμού'' για την παραμικρή αμέλεια και απαγόρευση των κρατικών συνηθειών.
Γραμμή 95:
Κατόπιν τούτου, καθώς το καλοκαίρι του [[1798]] η [[Μάλτα]] παραδόθηκε αμαχητί στους Γάλλους, το [[Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας|Τάγμα της Μάλτας]] έμεινε χωρίς Μέγα Άρχοντα και χωρίς έδρα. Προς βοήθεια οι ιππότες του τάγματος απευθύνθηκαν στο ρώσο Αυτοκράτορα και Προστάτη του Τάγματος από το 1797, Παύλο Α΄.
Στις 16 Δεκεμβρίου του [[1798]] ο Παύλος Α΄ εξελέγη [[Κατάλογος των Μεγάλων Αρχόντων του Τάγματος της Μάλτας|Μέγας Άρχων]] του [[Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας|Τάγματος της Μάλτας]], και έτσι στον αυτοκρατορικό του τίτλο προστέθηκαν οι λέξεις «… και Μέγας Άρχων του [[Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (Ρωσία)|Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ]]». Στη Ρωσία ιδρύθηκε το [[Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (Ρωσία)|Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ]]. Στη συνέχεια το ρωσικό τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και το Τάγμα της Μάλτας εν μέρει συγχωνεύτηκαν. Στο [[Εθνόσημο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας]] προστέθηκε η εικόνα του [[Σταυρός της Μάλτας|Σταυρού της Μάλτας]].<ref name=orden>Е. А. Агафонова, М. Д. Иванова [http://www.heraldrybooks.ru/text.php?id=105 Из вступительной статьи к изданию «Манифест о полном гербе Всероссийской империи»] СПб., 1993
Στις 12 Οκτωβρίου του έτους 1799, έφτασαν στη Γκάτσινα οι ιππότες του τάγματος, οι οποίοι και δώρισαν στο Μεγάλο τους Άρχοντα, αυτοκράτορα της Ρωσίας, τρία αρχαία κειμήλια των Ιωαννιτών Ιπποτών — ένα κομμάτι από το ξύλο του Σταυρού του Κυρίου, μία εικόνα της Παναγίας και το χέρι του [[Ιωάννης ο Βαπτιστής|Ιωάννη του Βαπτιστή]]. Αργότερα το φθινόπωρο του ίδιου έτους τα κειμήλια μεταφέρθηκαν από το [[Παλάτι Πριοράτσκι]] στην Αγία Πετρούπολη, όπου τα τοποθέτησαν στον [[Μεγάλος Ναός του Χειμερινού Ανακτρόρου|προαύλειο
Λίγο πριν τη δολοφονία του ο Παύλος Α΄, από κοινού με το Ναπολέοντα, άρχισε να προετοιμάζει μια πολεμική εκστρατεία στην [[Ινδία]]. Ταυτόχρονα έστειλε στην [[Κεντρική Ασία]] στρατό αποτελούμενο από [[Κοζάκοι του Ντον|Κοζάκους του Ντον]] - 22.507 στρατιώτες - με αποστολή τους την κατάκτηση της Χίβα και της [[Μπουχάρα]]. Αργότερα η συγκεκριμένη αυτή εκστρατεία θεωρήθηκε λανθασμένως ως εκστρατεία κατά της Ινδίας (στην πραγματικότητα εκστρατεία στην Ινδία σχεδιαζόταν να πραγματοποιηθεί με δυνάμεις του τακτικού στρατού διαμέσου του Ιράν). Η εκστρατεία ακυρώθηκε με διάταγμα του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Α΄ αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Α΄.
Γραμμή 107:
Αρχικά σχεδιαζόταν η ανατροπή του Παύλου Α΄ και η αντικατάστασή του με άγγλο διάδοχο. Κατά πάσα πιθανότητα, ο Β. Π. Μεστσέρσκι να ενημέρωσε τον τσάρο γραπτώς, ως τελευταίος επικεφαλής του στρατεύματος της Αγίας Πετρούπολης, που εδράζετο στο [[Σμολένσκ]], ίσως και ο στρατηγός-γενικός εισαγγελέας Π. Χ. Ομπολιάνινοφ. Σε κάθε περίπτωση η συνωμοσία αποκαλύφθηκε, με υποκινητές τους Λιντένερ, Φιόντορ Ιβάνοβιτς και Αρακτσέγεφ, αλλά αυτό μόνον επιτάχυνε την εκτέλεση της συνωμοσίας. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Παύλος Α' δολοφονήθηκε από το Νικολάι Ζούμποφ (γαμπρό του Σουβόροφ και μεγαλύτερο αδελφό του Πλάτωνα Ζούμποφ), ο οποίος του χάρισε μια χρυσή ταμπακιέρα (στην αυλή στη συνέχεια κυκλοφόρησε ένα ανέκδοτο: «Ο Αυτοκράτορας απεβίωσε από [[εγκεφαλικό επεισόδιο]] στο ναό της ταμπακιέρας»). Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Παύλος Α' στραγγαλίστηκε μ' ένα κασκόλ ή συνθλίφτηκε από μια ομάδα συνωμοτών, οι οποίοι πίεζαν από πάνω τον αυτοκράτορα και ο ένας τον άλλον, μη γνωρίζοντας επακριβώς τι συμβαίνει. Εκλαμβάνοντας μάλιστα έναν από τους δολοφόνους για το γιο του Κωνσταντίνο, ο Παύλος Α' φώναξε: «Και η Μεγαλειότητά σας, είστε εδώ; Λυπηθείτε με! Αέρα, Αέρα!.. Τι κακό σας έχω κάνει;» Αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια.
Η κηδεία έλαβε μέρος στις 23 Μαρτίου, [[Μεγάλο Σάββατο]], σε τελετή που πήραν μέρος όλα τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, με επικεφαλής το μητροπολίτη της Αγίας Πετρούπολης [[Αμβρόσιος Πανταμπέντοφ|Αμβρόσιο Πανταμπέντοφ]].<ref>''Кончина и погребение императора Павла I.'' // «{{unicode|Церковныя Вѣдомости, издаваемыя при Святѣйшемъ Правительствующемъ Сѵнодѣ}}». 10 Μαρτίου 1901, № 10, σελ. 341.</ref>
== Άλλη εκδοχή για τη γέννηση του Παύλου Α΄ ==
Γραμμή 126:
Στα απομνημονεύματα της Αικατερίνης Β΄ περιλαμβάνεται μια αναφορά γι'αυτό.<ref>Απόρριψη αυτής της υπόθεσης θα μπορούσε να γίνει με την εξέταση του [[DNA]] των λειψάνων του αυτοκράτορα, η οποία μέχρι τώρα δεν έχει πραγματοποιηθεί. Επιπροσθέτως, τα αποτελέσματά της θα μπορούσαν να προκαλέσουν αμφιβολία, κατά πόσον η Αικατερίνη και ο Πέτρος υπήρξαν συγγενείς εξ αίματος και είχαν πολλά κοινά γονίδια.</ref> Στα ίδια αυτά απομνημονεύματα μπορούμε να βρούμε μια λανθάνουσα αναφορά στο πόσο απεγνωσμένα η αυτοκράτειρα Ελισάβετ Πετρόβνα, για να μην χαθεί η δυναστεία (η διαδοχή), διέταξε την γυναίκα να τεκνοποιήσει απόγονο, χωρίς να έχει σημασία, ποιος θα είναι ο φυσικός του πατέρας. Σχετικό με αυτό, και μετά την δεδομένη οδηγία στην Αικατερίνη οι αυλικοί άρχισαν να ενθαρρύνουν την μοιχεία. Εντούτοις, η Αικατερίνη στα απομνημονεύματά της με παιγνιώδη διάθεση — όπου αυτή ξεκαθαρίζει, ότι ο πολυετής γάμος δεν απέφερε καρπούς, επειδή ο Πέτρος είχε κάποιο κώλυμα, το οποίο μετά το ultimatum που της επιβλήθηκε από την Ελισάβετ, αποκαταστάθηκε από τους φίλους της, οι οποίοι εξανάγκασαν τον Πέτρο να κάνει χειρουργική επέμβαση, μετά την οποία αυτός και πάλι διαπιστώθηκε ότι ήταν ικανός να τεκνοποιήσει. Η πατρότητα των άλλων παιδιών της Αικατερίνης, που γεννήθηκαν στην διάρκεια ζωής του συζύγου της είναι επίσης αμφισβητήσιμη: η μεγάλη πριγκίπισσα [[Анна Петровна (дочь Екатерины II)|Άννα Πετρόβνα]] (γεννηθείσα το [[1757]]) κατά πάσα πιθανότητα ήταν η κόρη του [[Στανισλάβ Αβγκούστ Πονιατόφσκι|Πονιατόφσκι]], και ο [[Αλεξέϊ Γκριγκόριεβιτς Μπομπρίνσκι|Αλεξέϊ Μπομπρίνσκι]] (γεννημένος το [[1762]]) ήταν γιός του [[Γκριγκόρι Γκριγκόριεβιτς Ορλώφ|Γ. Ορλώφ]] και τον είχε γεννήσει μυστικά.
Περισσότερο φολκλορική και ευθυγραμμισμένη με τις παραδοσιακές αναπαραστάσεις περί «υποκατάστατου βρέφους» θεωρείται η ιστορία που αναφέρει ότι η Αικατερίνα Αλεξέεβνα δήθεν γέννησε ένα πεθαμένο αγόρι (ή κορίτσι) και ότι αυτό είχε αντικατασταθεί με κάποιο μωρό «φιλανδικής καταγωγής». Φάνηκε επίσης, ότι ανατράφηκε αυτό το κορίτσι ως «πραγματική κόρη της Αικατερίνης» — [[Αλεξάντρα Βασίλιεβνα Μπρανίτσκαγια|κόμησσα Αλεξάντρα Μπρανίτσκαγια]].<ref name="мон">[http://web.archive.org/web/20080506163220/ekaterina2.com/lib/sebag/index.php С. С. Монтефьоре. «Потёмкин»]</ref>
▲Περισσότερο φολκλορική και ευθυγραμμισμένη με τις παραδοσιακές αναπαραστάσεις περί «υποκατάστατου βρέφους» θεωρείται η ιστορία που αναφέρει ότι η Αικατερίνα Αλεξέεβνα δήθεν γέννησε ένα πεθαμένο αγόρι (ή κορίτσι) και ότι αυτό είχε αντικατασταθεί με κάποιο μωρό «φιλανδικής καταγωγής». Φάνηκε επίσης, ότι ανατράφηκε αυτό το κορίτσι ως «πραγματική κόρη της Αικατερίνης» — [[Αλεξάντρα Βασίλιεβνα Μπρανίτσκαγια|κόμησσα Αλεξάντρα Μπρανίτσκαγια]]<ref name="мон">[http://web.archive.org/web/20080506163220/ekaterina2.com/lib/sebag/index.php С. С. Монтефьоре. «Потёмкин»]</ref>.
== Οικογένεια ==
Γραμμή 133 ⟶ 132 :
Ο Παύλος ο Α' υπήρξε δύο φορές παντρεμένος:
* 1η γυναίκα: (από τις [[10 Οκτωβρίου]] [[1773]], [[Αγία Πετρούπολη]]) '''[[Ναταλία Αλεξέεβνα (μεγάλη πριγκίπισσα)|Ναταλία Αλεξέεβνα]]''' (1755—1776), γεννηθείσα ως Πριγκίπισσα Αυγούστα-Γουλιελμίνα-Λουίζα του Χέσσεν-Ντάρμσταντ, κόρη του Λουδοβίκου του IX, κόμη ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]:landgrave) του Χέσσεν-Ντάρμσταντ. Πέθανε στον τοκετό μαζί με το νεογέννητο.
* 2η γυναίκα: (από [[7 октября]] [[1776]], [[Αγία Πετρούπολη]]) '''[[Мария Фёдоровна (жена Павла I)|Μαρία Φιοντόροβνα]]''' (1759—1828), γεννηθείσα ως πριγκίπισσα Σοφία Δοροθέα της Βυτεμβέργης, κόρη του Φρίντριχ Ευγένιου του Β', δούκα της Βυτεμβέργης. Απέκτησαν 10 παιδιά:
Γραμμή 190 ⟶ 189 :
== Βιβλιογραφία ==
* [http://ec-dejavu.ru/p-2/Paul_I.html Ю. Соловьев. Рыцарство и юродство. К поэтике образа императора Павла Первого] // Одиссей: Человек в истории. — М.: Наука, 1989, с. 262—282
* Е. В. Никольский. Сказание от жития благоверного царя-мученика Павла Первого. Журнал «Богослов», N3 (март 2008 г.) http://bogoslov.narod.ru/public/course/index.htm
Γραμμή 200 ⟶ 198 :
{{Τσάροι και Αυτοκράτορες της Ρωσίας}}
{{DEFAULTSORT:
[[Κατηγορία:Τσάροι της Αυτοκρατορίας της Ρωσίας]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1754]]
| |||