Λουδοβίκος Θείρσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|θάνατος = {{ηγηηθηλ|1909|055|10|1825|044|12}}

|τόπος θανάτου = ό.π.Μόναχο

Το 1852, συνόδεψε τον πατέρα του στην [[Αθήνα]], όπου αντικατέστησε το ναπολιτάνο ζωγράφο [[Ραφαέλο Τσέκολι]], καθηγητή του [[Σχολείο των Τεχνών (Αθήνα)|Σχολείου των Τεχνών]] (μετέπειτα ''Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών'').<ref name="mkl" /><ref>Pollali</ref> Κατά την διάρκεια της παρομονήςπαραμονής του στην Ελλάδα, τράβηξε το ενδιαφέρον του για τη [[Βυζαντινή τέχνη|βυζαντινή εικονογραφία]]. Αγιογράφησε αρκετές [[Νωπογραφία|νωπογραφίες]] σε ελληνικές εκκλησίες και αποτέλεσε εισηγητής της εφαρμογής [[δυτική τέχνη|δυτικών]] τεχνοτροπιών, όπως η νατουραλιστική άποψη και την ανατομία των σώματος, ώστε να [[Μοντερνισμός|μοντερνοποιηθεί]] η βυζαντινή τέχνη.<ref name="Danos79">[[Αντώνης Δανός]], p. 79</ref> Στο πλαίσιο αυτό, του πιστώνεται ορισμένες φορές η αποκάλυψη της βυζαντινής τέχνης στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Ωστόσο μια τέτοια μεταρρυθμιστική κίνηση, ήταν αμφιλεγόμενη στην Ελλάδα, αφού συναντούσε τη σθεναρή αντίσταση από όσους αντιτίθονταν σε αυτήν.<ref>Lydakis, p. 86; as cited by Pollali</ref> Οι τελευταίοι υποστήριζαν ότι αποτελεί μια προσπάθεια να αντικαταστήσει τη μακρόχρονη ελληνική παράδοση με ξενόφερτες επιρροές.<ref name="Danos79" /> Αρκετές εφημερίδες της εποχής, αντιτάχθηκαν στον διορισμό του Λουδοβίκου Θείρσιου ως καθηγητή και συνέχιζαν να αντιτάσσονται στην παραλαβή των απαραίτητων προμηθειών ώστε να μπορέσει να αγιογραφήσει τις εκκλησίες που αναλάμβανε.