Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 9:
 
==Δραστηριότητα στην Ελλάδα==
Στην Ελλάδα ίδρυσε το 1864 την εταιρεία Roux - Serpieri - Fressynet C.E., με συνέταιρο το γαλλικό τραπεζικό οίκο I.Roux - Fressynet με έδρα τη Μασσαλία, για να εκμεταλλευθεί μεταλλεύματα [[άργυρος|αργυρούχου]] [[μόλυβδος|μολύβδου]] (αλλά και τα υπολείμματα από τις αρχαίες εκμεταλλεύσεις) στο Λαύριο, ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του στη Σαρδηνία. Η εταιρεία λειτούργησε έως το 1873, οπότε μετά το [[Λαυρεωτικό ζήτημα]], εξαγοράσθηκε από την [[Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως]] με κύριο μέτοχο τον [[Ανδρέας Συγγρός|Ανδρέα Συγγρό]] και δημιουργήθηκε η Ε.Ε.Μ.Λ. [[Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου]] με έργο την εκμετάλλευση των [[Σκωρία|σκωριών]] και των εκβολάδων από τις αρχαίες εκμεταλλεύσεις στην οποία συμμετείχε και ο Σερπιέρης. Δυο χρόνια αργότερα, ο Σερπιέρης ίδρυσε το 1875 την ''CompanieCompagnie Francaise de Mines du Laurium'' (ή αλλιώς [[Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου]]) με έργο την εκμετάλλευση των μεταλλείων του Λαυρίου<ref>[http://www.eranet.gr/lavrio/html/gwords.html Λαύριο, ευρετήριο], eranet.gr, ανάκτηση 4/8/2013</ref>. Η μεν Ελληνική Εταιρεία λειτούργησε μέχρι το 1917, μέχρι δηλαδή την εξάντληση των υλικών που εκμεταλλευόταν, των σκωριών και των εκβολάδων (το 1930 πούλησε τις εγκαταστάσεις της), ενώ η Γαλλική μέχρι το 1982 (όταν αυτή ενοικίασε τις εγκαταστάσεις της στην κρατική ΕΜΜΕΛ [[Ελληνική Μεταλλευτική Μεταλλουργική Εταιρία Λαυρίου]] η οποία έκλεισε το 1989)<ref>[http://www.bbem.edu.gr/lavreotiki/neoter_met_laurio.html Νεώτερο Μεταλλευτικό Λαύριο], Ιστοσελίδα του Βιοτεχνικού – Βιομηχανικού Εκπαιδευτικού Μουσείου, ανάκτηση 4/8/2013</ref> Για τις συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν στα ορυχεία, αποτέλεσμα των οποίων ήταν συχνά εργατικά ατυχήματα και παρουσίαση ασθενειών στους εργάτες, έχει κατακριθεί από πολιτικούς και παρατηρητές της εποχής καθώς από ιστορικούς.
 
Το 1880 ο Σερπιέρης δραστηριοποιήθηκε και στα μεταλλεία της [[Σέριφος|Σερίφου]], ως ένας από τους μετόχους της εταιρείας [[Société Anonyme des Mines de Seriphos et de Spiliazeza au Laurium|Σέριφος-Σπηλιαζέζα]] (με πλήρες όνομα «Société Anonyme des Mines de Seriphos et de Spiliazeza au Laurium»). Η εταιρεία αυτή πήρε τα μεταλλεία της Σερίφου μετά την παύση των εργασιών της [[Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία|Ελληνικής Μεταλλευτικής Εταιρείας]] η οποία ανήκε στην Εθνική Τράπεζα και λειτούργησε από το 1861 (ουσιαστικά το 1869) μέχρι το 1875 στη Σέριφο οπότε σταμάτησε τη δραστηριότητά της εκεί<ref>[http://www.serifosinfo.gr/serifosplirofories/serifosistoria/serifosmetalleytikiistoria/index.html Σέριφος Μεταλλευτική Ιστορία. Συνοπτική ιστορία των μεταλλείων στην Σέριφο], serifosinfo.gr, ανακτήθηκε την 1/9/2013</ref>. Μέτοχοι της εταιρείας Σέριφος-Σπηλιαζέζα ήταν «ομογενείς τραπεζίτες από την Κωνσταντινούπολη, Γάλλοι κεφαλαιούχοι και η [[Οθωμανική Τράπεζα]]» ενώ αναφέρεται η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου<ref name="lida">[http://www.eyploia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=284:esoriktikes-ergasies&catid=78 Εξορυκτικές επιχειρήσεις και εργασία. Η περίπτωση του Αιγαίου (1860-1960)], Λήδα Παπαστεφανάκη, Πρακτικά Επιστημονικού Συνεδρίου Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, 19ος-20ος αιώνας, (Μήλος 3-5.10.2003), Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, Αθήνα 2005, σ. 27-47 (eyploia.gr, ανακτήθηκε την 1/9/2013)</ref>, ο Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης αλλά και ο [[Ανδρέας Συγγρός|Συγγρός]]<ref>[http://www2.egeonet.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=6895 Σέριφος], Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, ανακτήθηκε την 1/9/2013</ref>. Προϊόντα της Σέριφος-Σπηλιαζέζα ήταν [[σιδηρομετάλλευμα|σιδηρομεταλλεύματα]], τα οποία εξόρυσσε και πωλούσε η εταιρεία τουλάχιστο μέχρι το 1910<ref name="lida"/>.