|
== Υπόθεση ==
Το έργο του Ευρυπίδη παρακολουθεί την τύχη των γυναικών της [[Τροία]]ς, αφού η πόλη τους είχε λεηλατηθεί, οι άντρες τους είχαν σκοτωθεί καοκαι οι οικογένειές τους που απέμειναν πρόκειται να παρθούν ως σκλάβες. Εντούτοις ξεκινά με τους θεούς [[Αθηνά]] και [[Ποσειδώνας|Ποσειδώνα]] να αναζητούν τρόπους για να τιμωρήσουν τον Ελληνικό στρατό, γιατί συγχώρησε τον [[Αίας ο Λόκρος|Αίαντα το Λοκρό]] για την απαγωγή της [[Κασσάνδρα]]ς, μεγαλύτερης κόρης του Βασιλιά [[Πρίαμος|Πρίαμου]] και της Βασίλισσας [[Εκάβη]]ς, αφού την έσυρε βίαια από ένα άγαλμα της Αθηνάς. Οσα ακολουθούν δείχνουν πόσο οι Τρωαδίτισσες έχουν υποφέρει, καθώς η θλίψη τους επιδεινώνεται όταν οι Ελληνες μοιράζουν κι άλλους θανάτους και μοιράζονται μεταξύ τους τις γυναίκες. Ο Ελληνας κήρυκας [[Ταλθύβιος]] φτάνει για να πει στην εκθρονισμένη βασίλισσα Εκάβη τι περιμένει αυτή και τα παιδιά της. Την Εκάβη θα την πάρει ο [[Οδυσσέας]] και η κόρη της Κασσάνδρα προορίζεται να γίνει [[παλλακεία|παλλακίδα]] του νικητή [[Αγαμέμνονας|Αγαμέμνονα]]. Η Κασσάνδρα, που έχει εν μέρει οδηγηθεί στην τρέλα από την κατάρα να μπορεί να δει το μέλλον, αλλά να μημην την πιστεύουν όταν προειδοποιεί τους άλλους, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη με τα νέα. Προβλέπει ότι όταν θα φθάσουν στο [[Άργος]] η πικραμένη γυναίκα του νέου κυρίου της, η [[]]Κλυταιμνήστρα, θα σκοτώσει τόσο την ίδια όσο και αυτόν. Φθάνει η χήρα πριγκίπισσα [[Ανδρομάχη]] και η Εκάβη μαθαίνει από αυτήν ότι η νεότερη κόρη της [[Πολυξένη]] έχει σκοτωθεί θυσιαζόμενη στον τάφο του [[Αχιλλέας|Αχιλλέα]]. Στην Ανδρομάχη έλαχε να γίνει παλλακίδα του γιου του Αχιλλέα [[Νεοπτόλεμος|Νεοπτόλεμου]] και φοβερότερα νέα πρόκειται να φτάσαουνφτάσουν για τη βασιλική οικογένεια. Ο Ταλθύβιος διστακτικά την πληροφορεί ότι το βρέφος της, ο [[Αστυάναξ]], έχει καταδικασθεί σε θάνατο. Οι Ελληνες αρχηγοί φοβούνται ότι το αγόρι αν μεγαλώσει θα πάρει εκδίκηση για τον πατέρα του [[Έκτορας|Εκτορα]] και για να μη πάρουν αυτό το ρίσκο σχεδιάζουν να το θανατώσουν ρίχνοντάς το από τα τείχη της Τροίας.
Η [[Ελένη (μυθολογία)|Ελένη]], αν και όχι γυναίκα της Τροίας, αναμένεται να υποφέρει εξ ίσου. Ο [[Μενέλαος]] φθάνει για να την πάτειπάρει μαζί του στην Ελλάδα, όπου την περιμένει καταδίκη σε θάνατο. Η Ελένη εκλιπαρεί το σύζυγό της να της χαρίσει τη ζωή και αυτός φαίνεται αποφασισμένος να τη σκοτώσει, αλλά ο χορός γνωρίζει ότι θα την αφήσει να ζήσει και θα την πάρει μαζί του. Οχι μ'ονομόνο αποκαλύπτεται στο τέλος του έργου ότι ζει, αλλά στην Οδύσσεια ο [[Τηλέμαχος]] θα μάθει πως η μυθική ομορφιά της Ελένης της χάρισε τη συγχώρεση.
Στο τέλος ο Ταλθύβιος επιστρέφει φέρνοντας μαζί του το πτώμα του μικρού Αστυάνακτα πάνω στην ασπίδα του Εκτορα. Επιθυμία της Ανδρομάχης ήταν να θάψει η ίδια το παιδί της, εκτελώντας τις πρέπουσες τελετουργίες σύμφωνα με τα έθιμα της Τροίας, αλλά το πλοίο της είχε ήδη αναχωρήσει. Ο Ταλθύβιος δίνει το άψυχο σώμα στην Εκάβη, που προετοιμάζει το σώμα του εγγονού της για την ταφή, πριν τελικά αναχωρήσουν με τον Οδυσσέα.
Σε όλο το έργο πολλές από τις γυναίκες της Τροίας θρηνούν για την απώλεια της γης που τις ανάθρεψε. H Eκάβη ιδιαίτερα περιγράφει πώς η Τροία ήταν το σπίτι της για όλη της τη ζωή για να δει στο τέλος τον εαυτό της ως γερόντισα γιαγιά που βλέπει το κάψιμο της Τροίας και το θάνατο του άντρα, των παιδιών και των εγγονιών της, πριν καταλήξει σαν σκλάβα στον Οδυσσέα.
==Το έργο τη νεότερη εποχή==
Ο [[Ζαν-Πωλ Σαρτρ]] έγραψε μια εκδοχή, που παραμένει κατά μέγα μέρος πιστή στο αρχικό κείμενο. Προσθέτει κεκαλυμμένες αναφορές στον Ευρωπαικό ιμπεριαλισμό στην Ασία και μικρότερη έμφαση σε κοινά [[υπαρξισμός|υπαρξιακά]] θέματα. Ο Ισραηλινός θεατρικός συγγραφέας Χάνοχ Λέβιν έγραψε επίσης τη δική του εκδοχή του έργου, προσθέτοντας περισσότερο τρομερές σκηνές και αηδιαστικές λεπτομέρειες.
|
