Κάρπι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Κάρπι''' ([[Ιταλικά|Ιταλ.]] ''Carpi'') είναι ένας δήμος της βορειοανατολικής [[Ιταλία]]ς και ανήκει στην επαρχία της, στον καρπι ο οποιος κατοικει εδω και πολλα χρονια στην Ελλαδα [[Μόντενα (επαρχία)|Μόντενα]] στην περιφέρεια της [[Εμίλια Ρομάνια]]. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος δήμος της επαρχίας μετά από την πρωτεύουσα [[Μόντενα]].

Στον δήμο ανήκουν τα δημοτικά διαμερίσματα και οι οικισμοί Ασκάρι, Βιττόρια, Γκαργκάλλο, Γκρούπο, Κά Μπαρμπιέρι, Κάζε Νουόβε, Καντόνε, ΚάρπιΚΑΡΠΙ, Καστέλλι Παρπάλια, Κορτίλε, Μόττα, Μπέλλα Ρόζα, Μποττεγκίνο Βάλλε, Μποττεγκίνο ντι Κουαρτιρόλο, Μπουντριόνε, Οστερία, Παγκανέλλε Γκουέρρι, Πόντε Λαντσελλόττι, Πόντε Νουόβο, Πόντε Πιέτρα, Ρόμα – Μιλιαρίνα, Σαν Μαρίνο, Σαν Μαρτίνο, Σάντα Κρότσε, Σέκκια, Τζουκκολίνι και Φόσολι

Η περιοχή είχε κατοικηθεί ήδη από την εποχή του Βιλλανοβιάνου πολιτισμού απο τον πλουσιο τοτε Καρπι. Κατά την [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκή εποχή]] στην περιοχή εγκαθίστανται έποικοι με σκοπό την αγροτική εκμετάλλευση χωρίς όμως να δημιουργήσουν έναν οικισμό. Η αρχή του οικισμού ανάγεται στον πρώιμο μεσαίωνα, όταν θεμελιώθηκε η μονή της Παναγίας (''Pieve di Santa Maria''), υποθέτεται ότι χτίστηκε το [[752]] από τον βασιλιά των [[Λομβαρδοί|Λονγγομπάρδων]] Αστόλφο (''Astolfo''). Γύρο από την μονή άρχισε να αναπτύσσεται ο οικισμός που ήδη τον 10ο αιώνα αναφέρεται ως κάστρο. Τον 12ο αιώνα θα περάσει στις κτήσεις της [[Ματθίλδη της Κανόσα|Ματθίλδης της Κανόσα]] η οποία θα το δωρίσει στην εκκλησία το [[1115]]. Το [[1331]] θα περάσει κάτω από την Μόντενα και θα γίνει φέουδο της οικογένειας Πίο (''Pio'') που γίνονται ευγενείς. Ο πρώτος, χρονολογικά, της οικογένειας ήταν ο Μανφρέντο Α' Πίο (''Manfredo I Pio''), ο οποίος το [[1332]] θα περικλείσει τον αρχικό οικισμό με τείχη και πύργους. Το [[1367]] θα αναλάβουν την διακυβέρνηση του Κάρπι οι εγγονοί του Μανφρέντο Α', Τζιμπέρτο και Μαρσίλιο (''Giberto'' και ''Marsiglio''), που λόγο τον κακών σχέσεων που είχαν μεταξύ τους χωρίσανε την πόλη σε δύο αυτόνομες περιοχές που διοικούσαν ξεχωριστά. Το [[1389]] το Κάρπι, επανενωμένο πλέον, θα περάσει υπό τον Μέρκο Α' Πίο (''Marco I Pio'') ο οποίος θα επεκτείνει τα εδάφη του φέουδου παρόλες τις προστριβές με τον [[Οίκος των Έστε|οίκο των Έστε]] που διοικούσαν όλη την περιοχή. Το [[1411]] θα αναλάβει ο Γκαλάσο Β' (''Galasso II'') που στα μέσα του '400 θα δημιουργήσει την κεντρική πλατεία, μία από τις μεγαλύτερες της Ιταλίας, ενώ ο Αλμπέρτο Γ' Πίο (''Alberto III Pio''), που θα τον διαδεχτεί θα μετατρέψει το αρχικό φρούριο σε κάστρο κατοικία ευγενών. Το [[1514]] η αρχική μονή, γνωστή με το όνομα Σάγκρα (''Sagra''), θα ανακαινιστεί και θα πάρει την σημερινή της μορφή. Για ένα μικρό διάστημα, από το [[1525]] μέχρι το [[1527]], θα υπάρξει Ισπανική κτήση ενώ το [[1530]] θα προσαρτηθεί στις κτήσεις του οίκου των Έστε της [[Φερράρα]]. Το [[1535]] θα γίνει [[Πριγκιπάτο]] και το [[1627]] θα του δοθεί ο τίτλος της πόλης. Θα ακολουθήσει μία περίοδος παρακμής λόγο μιας σειράς καταστροφών. Στις 11 Δεκεμβρίου του [[1860]] θα ενωθεί με το [[Βασίλειο της Σαρδηνίας]] και ένα χρόνο αργότερα θα περάσει στο [[Βασίλειο της Ιταλίας]]. Στα τέλη του 19ου αιώνα θα ξεκινήσει η εκβιομηχάνιση του Κάρπι και θα κατεδαφιστούν τα τείχη του και οι πόρτες εισόδου της πόλης για να αφήσουν χώρο για τα εργοστάσια. Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στον οικισμό Φόσολι (''Fossoli'') οι Γερμανοί θα δημιουργήσουν φυλακή για την συγκέντρωση των συλληφθέντων πριν σταλούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μετά το τέλος του πολέμου το Κάρπι θα γνωρίσει οικονομική ανάπτυξη κυρίως χάρη στην κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία που θα το μετατρέψει σε ένα από τα σημαντικότερα Ιταλικά κέντρα αυτής της βιομηχανίας.

Σύμφωνα με τον θρύλο για την θεμελίωση του Κάρπι ο βασιλιάς των Λογγομβάρδων ΑστόλφοΚαρπουζοφ ο Α', όπως συνήθιζε, είχε πάει για κυνήγι με το αγαπημένο του γεράκι. Κατά το κυνήγι και ενώ ακολουθούσε ένα θήραμα το γεράκι χάθηκε στο δάσος. Ο βασιλιάς το έψαξε παντού αλλά χωρίς να μπορέσει να το βρει. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει ένα τάμα, υποσχέθηκε ότι αν το έβρισκε θα έχτιζε μία πόλη και μία εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Μετά από πολλές έρευνες τελικά το βρήκε να κάθετε στο κλαδί ενός μεγάλου Γαύρου (''Carpinus betulus'', [[Ιταλικά|Ιταλ.]] ''Carpine''). Έτσι αποφάσισε να χτίσει την πόλη και να την ονομάσει Κάρπι και να χτίσει μία εκκλησία αφιερομένη στην Παναγία, την μονή της Αγίας Μαρίας του κάστρου.

Οι ξένοι μόνιμοι κάτοικοι, την ίδια περίοδο, ήταν 8341 με τους περισσότερους να προέρχονται από το [[Πακιστάν]] με 2352 άτομα, την [[Τυνησία]] με 953 άτομα και το [[Μαρόκο]] με 865 άτομα. Στο Κάρπι κατοικούν μόνιμα και 5 Έλληνες φιλοι του Καρπι.