Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1843]] πρωτοεμφανίστηκε με μια διατριβή ''«Περὶ τῆς ἐποικήσεως σλαβικῶν τινῶν φυλῶν εἰς τὴν Πελοπόννησον»''<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/6/7/8/metadata-39-0000554.tkl Περί της εποικήσεως Σλαβικών τινών φυλών εις την Πελοπόννησον]</ref><ref>Κ.Θ.Δημαράς, Κ.Παπαρρηγόπουλος, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.Αθήνα, 1986, σελ.120</ref>, καταδεικνύοντας τα λάθη της θεωρίας του Φαλμεράυερ, ενώ δύο χρόνια νωρίτερα (1841) είχε μεταφράσει το έργο ''Le Centaure'' του M. De Guerin, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ευρωπαϊκός Ερανιστής»<ref>Κ.Θ.Δημαράς, Κ.Παπαρρηγόπουλος, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.Αθήνα, 1986, σελ.118</ref>. Το 1844 δημοσιεύει μια πραγματεία σχετικά με την άλωση της Κορίνθου από τους Ρωμαίους, ''«Το τελευταίον έτος της ελληνικής ελευθερίας»''<ref>Κ.Θ.Δημαράς, Κ.Παπαρρηγόπουλος, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.Αθήνα, 1986, σελ.120</ref>, ενώ το [[1846]] συντάσσει ένα ''Επίτομον Λεξικόν της γαλλικής γλώσσης'' και συνεργάζεται στην σύνταξη μια γαλλικής μεθόδου.<ref> Κ.Θ.Δημαράς, Κ.Παπαρρηγόπουλος, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.Αθήνα, 1986, σελ.118-119</ref> Το 1849 δημοσίευσε το ''«Εγχειρίδιον Γενικής Ιστορίας»'' προορισμένης για τα Γυμνάσια<ref>Κ.Θ.Δημαράς, Κ.Παπαρρηγόπουλος, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.Αθήνα, 1986, σελ.129</ref>. Το [[1853]] εξέδωσε την πρώτη, σύντομη, μορφή του έργου του ''«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των νεοτέρων»''. Το [[1860]] ξεκίνησε η έκδοση της ''«Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους»'',<ref>Η ''«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους»'' του Κ. Παπαρρηγόπουλου δεν πρέπει να συγχέεται με το μεταγενέστερο ομώνυμο πολύτομο έργο της ''Εκδοτικής Αθηνών''</ref> έργου που τον καθιέρωσε στον επιστημονικό χώρο. Το συγκεκριμένο έργο ήταν χωρισμένο σε 3 τόμους των 15 βιβλίων και η έκδοσή του τέλειωσε το [[1876]]. Μαθητής του ήταν και ο ιστορικός, και μετέπειτα πρωθυπουργός, [[Σπυρίδων Λάμπρος]].