Κίττυ Αρσένη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dkat (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dkat (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
</ref>.
<br>
== Από το Αργοστόλι στο Θέατρο Τέχνης ==
Η Κίττυ Αρσένη γεννήθηκε το 1935 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Ήταν αδελφή του πρώην υπουργού [[Γεράσιμος Αρσένης|Γεράσιμου Αρσένη]]. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του [[Κάρολος Κουν|Κουν]] το 1958. Συμμετέσχε σε αρκετούς θιάσους («Ελεύθερο Θέατρο», θίασος Έλσας Βεργή, Βίλμας Κύρου κ.ά.). Επίσης, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία. Πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα κατά του [[Χούντα των Συνταγματαρχών|καθεστώτος της 21ης Απριλίου]], προσχωρώντας στο Πατριωτικό Μέτωπο, συνελήφθη το καλοκαίρι του 1967 και υπέστη άγρια βασανιστήρια στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, που ήταν τότε στην οδό Μπουμπουλίνας 18. Αφηγήθηκε την περιπέτειά της σε ένα βιβλίο της με τίτλο «Μπουμπουλίνας 18». Για τη συμμετοχή της στο Πατριωτικό Μέτωπο καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή με αναστολή. Όταν το 1968 η Χούντα έδωσε αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους, αφέθηκε ελεύθερη.<br>
Η Κίττυ Αρσένη γεννήθηκε το 1935 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Ήταν αδελφή του πρώην υπουργού [[Γεράσιμος Αρσένης|Γεράσιμου Αρσένη]]. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του [[Κάρολος Κουν|Κουν]] το 1958. Συμμετέσχε σε αρκετούς θιάσους («Ελεύθερο Θέατρο», θίασος Έλσας Βεργή, Βίλμας Κύρου κ.ά.). Επίσης, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία.
 
== Προσωπικότητα του αντιδικτατορικού αγώνα ==
Η Κίττυ Αρσένη γεννήθηκε το 1935 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Ήταν αδελφή του πρώην υπουργού [[Γεράσιμος Αρσένης|Γεράσιμου Αρσένη]]. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του [[Κάρολος Κουν|Κουν]] το 1958. Συμμετέσχε σε αρκετούς θιάσους («Ελεύθερο Θέατρο», θίασος Έλσας Βεργή, Βίλμας Κύρου κ.ά.). Επίσης, ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία. Πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα κατά του [[Χούντα των Συνταγματαρχών|καθεστώτος της 21ης Απριλίου]], προσχωρώντας στο Πατριωτικό Μέτωπο, συνελήφθη το καλοκαίρι του 1967 και υπέστη άγρια βασανιστήρια στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, που ήταν τότε στην οδό Μπουμπουλίνας 18. Αφηγήθηκε την περιπέτειά της σε ένα βιβλίο της με τίτλο «Μπουμπουλίνας 18». Για τη συμμετοχή της στο Πατριωτικό Μέτωπο καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή με αναστολή. Όταν το 1968 η Χούντα έδωσε αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους, αφέθηκε ελεύθερη.<br>
Κατάφερε να φύγει παράνομα στο εξωτερικό την άνοιξη του 1968 και, σε κατάθεσή της στο Συμβούλιο της Ευρώπης, κατάγγειλε τη Χούντα για βασανιστήρια και για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κατάθεσή της βάρυνε στην απόφαση του Συμβουλίου να αποβάλει τη χώρα μας από τους κόλπους του.<br>
Επανήλθε στην Ελλάδα το 1972, ρισκάροντας ότι δεν θα την πιάσουν, καθότι είχε γίνει γνωστή ως μάρτυρας που κατέθεσε στο [[Συμβούλιο της Ευρώπης]]. Έχει πει γι' αυτό: «Αμέσως μόλις επέστρεψα βρήκα ένα συμβολαιογράφο και υπέγραψα ότι αυτά που είπα στο Συμβούλιο της Ευρώπης είναι αλήθεια και αν τυχόν συλληφθώ και αυτά διαψευσθούν θα είναι παρά τη θέλησή μου».<br>
 
== Συνεπής αγωνίστρια της Αριστεράς ==
Ασχολήθηκε με την πολιτική με την έλευση της δημοκρατίας και κατέβηκε υποψήφια με το ΚΚΕ εσωτερικού στις πρώτες μετά την Μεταπολίτευση εκλογές. Αργότερα δραστηριοποιήθηκε από τις γραμμές της [[Ελληνική Αριστερά|Ελληνικής Αριστεράς]] (ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής), του [[Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας|Συνασπισμού]] και πρόσφατα της [[Δημοκρατική Αριστερά|Δημοκρατικής Αριστεράς]]. Ασχολήθηκε με συνδικαλιστικά θέματα των ηθοποιών, διετέλεσε δε γενική γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Επίσης, διετέλεσε μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν μια από τους συγγραφείς του βιβλίου «Αλέξανδρος Παναγούλης: Πρωταγωνιστής και βάρδος της αντίστασης».<br>
Πέθανε από καρκίνο το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013.