Αστακομακαρονάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο πονος του αστακου στην κατσαρολα
[[Εικόνα:Αστακομακαρονάδα.jpg|thumb|Αστακομακαρονάδα]]
Η '''αστακομακαρονάδα''' είναι ένα φαγητό με κύρια συστατικά τα [[Σπαγγέτι|μακαρόνια]] και τον [[Αστακός (μαλακόστρακο)|αστακό]].
 
Οι αστακοι πονουν οταν βραζουν ζωντανοι
Η προέλευση της συνταγής είναι μάλλον [[Ιταλία|ιταλική]], από τη [[Σικελία]] και τη [[Σαρδηνία]]. Στην αστακομακαρονάδα ο αστακός δε χρησιμοποιείται στη [[σάλτσα]] των μακαρονιών: η αστακομακαρονάδα δεν είναι σπαγγέτι με σάλτσα αστακού. Αντίθετα, ο αστακός [[βρασμός|βράζεται]] χωριστά από τη σάλτσα και συνοδεύεται απλά από σπαγγέτι με σάλτσα [[ντομάτα]]. Είναι ωστόσο δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το νερό από το βρασμό του αστακού και για τον βρασμό των μακαρονιών.
 
Μία ανατριχιαστική αποκάλυψη έκαναν επιστήμονες που μελέτησαν το νευρικό σύστημα των καρκινοειδών, αφού όπως ανακάλυψαν, έχουν αισθητήρες πόνου και αισθάνονται στο έπακρο όλα τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται (όπως βράσιμο ζωντανά στη κατσαρόλα, κόψιμο δαγκανών κ.α.)
Στην Ελλάδα, το πιάτο άρχισε να γίνεται δημοφιλές τη δεκαετία 1990 σε [[ψαροταβέρνες]] και [[εστιατόρια]] στα νησιά.
 
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Experimental Biology και αποκαλύπτει ότι τα καρκινοειδή και πολλοί ακόμα οργανισμοί διαθέτουν ειδικούς αλγοϋποδοχείς (αισθητήρες πόνου) και αντιλαμβάνονται πλήρως τα επικίνδυνα ερεθίσματα, ενεργοποιώντας ένα ταχύτατο ανακλαστικό αποφυγής
{{Γαστρονομία-επέκταση}}
 
Μάλιστα, τα είδη αυτά διαθέτουν και μνήμη του πόνου, καθώς η υποβολή τους σε επώδυνα ερεθίσματα τα οδηγεί σε προσπάθειες αποφυγής τους στο μέλλον.
[[Κατηγορία:Ελληνική κουζίνα]]
 
[[Κατηγορία:Ζυμαρικά]]
Επώδυνα πειράματα όπως η διοχέτευση μικρής τάσης ρεύματος σε ένα καβούρι ή η καυστική σόδα στις κεραίες της καραβίδας έδειξαν πως τα ζώα αυτά, όχι μόνο αντιδρούν έντονα στον πόνο, αλλά προσπαθούν και να τον αποφύγουν την επόμενη φορά.
 
Η μελέτη αυτή, αποδεικνύει πόσο βάναυση είναι η πρακτική των αλιέων να κόβουν τις δαγκάνες από ζωντανά καβούρια και στη συνέχεια να τα πετούν στη θάλασσα ή να βράζουν ζωντανούς τους αστακούς, γεγονός που τους προκαλεί μαρτυρικούς πόνους.
 
Όπως ελπίζουν οι ειδικοί, η έρευνα αυτή, θα ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους οι οποίοι συνήθως προσέχουν μόνο τα θηλαστικά γιατί τα νιώθουν πιο κοντά στην αλυσίδα εξέλιξής τους.