Τζοζουέ Καρντούτσι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τζιοζουέ Αλεσάντρο Τζουζέπε Καρντούτσι''' ('''Giosuè Alessandro Giuseppe Carducci''') ([[27 Ιουλίου]] [[1835]] -− [[16 Φεβρουαρίου]] [[1907]]) ήταν [[Ιταλία|Ιταλός]] ποιητής ο οποίος θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους της Ιταλίας. Η επίδρασή του ήταν σημαντική και χαρακτηρίστηκε ως ο ανεπίσημος εθνικός ποιητής της σύγχρονης Ιταλίας. Το [[1906]] έγινε ο πρώτος Ιταλός που κέρδισε το [[Βραβεία Νόμπελ Λογοτεχνίας|Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας]].

Ο Καρντούτσι γεννήθηκε στο [[Βαλντικαστέλο]], μικρή πόλη στη βορειοδυτική γωνιά της [[Τοσκάνη|Τοσκάνης]] κοντά στην [[Πίζα]]. Ο γιατρός πατέρας του ήταν υπέρμαχος της ενοποίησης της Ιταλίας. Εξαιτίας των πολιτικών του ενασχολήσεων, η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακομίσει αρκετές φορές κατά την παιδική ηλικία του Καρντούτσι, και να εγκατασταθεί τελικά για μερικά χρόνια στη [[Φλωρεντία]].

Το [[1856]] έλαβε το διαδακτορικόδιδακτορικό του από το Σκουόλα Νορμάλε Σουπεριόρε ντι Πίζα και ξεκίνησε να διδάσκει σε σχολείο. Την επόμενη χρονιά, δημοσίευσε την πρώτη ποιητική του συλλογή, ''Rime''. Τα χρόνια εκείνα ήταν δύσκολα για τον Καρντούτσι· ο πατέρας του πέθανε και ο αδερφός του αυτοκτόνησε.

Το [[1859]] παντρεύτηκε την Ελβίρα Μενικούτσι, και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Δίδαξε για σύντομο χρονικό διάστημα Ελληνικά σε ένα γυμνάσιο στην [[Πιστόια]], και έπειτα ορίστηκε καθηγητής Ιταλικών στο πανεπιστήμιο στη [[Μπολόνια]]. Ήταν δημοφιλής λέκτορας και άσκησε δριμεία κριτική στη λογοτεχνία και την κοινωνία. Οι πολιτικές του απόψεις αντιτάσσονταν επίμονα με τοτον Χριστιανισμό γενικά και τις κοσμικές δυνάμεις της Καθολικής Εκκλησίας ιδιαίτερα. ''"«Δεν γνωρίζω καμία αλήθεια του Θεού ούτε ειρήνη με το ΒατικάνόΒατικανό ή με κάποιον ιερέα. Αυτοί είναι οι πραγματικοί και αμετάβλητοι εχθροί της Ιταλίας."»'', είχε πει στα μεταγενέστερα χρόνια του<ref>Carelle, A., ''Naturalismo Italiano'', Draghi, Padova 1911, cited at http://www.infidels.org/library/historical/joseph_mccabe/dictionary.html</ref>.

Ο αντι-κληρικός επαναστατικός ζήλος του διακρίνεται καταφανώς στο πιο διάσημο ποίημά του, το εσκεμμένα βλάσφημο και προκλητικό ''"Inno a Satana"'' (ή ''"Ύμνος στο σατανά"''.) Το ποίημα συνετέθη το [[1863]] ως πρόποση σε πάρτυ δείπνου, εκδόθηκε το [[1865]] και επανεκδόθηκε το [[1869]] από τη ριζοσπαστική εφημερίδα της Μπολόνια , ''Il Popolo'', ως πρόκληση συγχρονισμένη να συμπέσει με το 20ό Οικουμενικό Συμβούλιο του Βατικανού, σε μια εποχή που ο επαναστατικός πυρετός που ατευθυνόντας ενάντια στον παπισμό ήταν υψηλός καθώς οι δημοκρατικοί πίεζαν τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς να θέσουν τέρμα στην κυριαρχία του [[Βατικανο|Βατικανού]] επί των παπικών κτήσεων.<ref>''Carducci, Giosuè, Selected Verse/ Giosuè Carducci: edited with a translation, introduction and commentary by David H. Higgins'', (Aris & Phillips;: Warminster, England),Αγγλίας 1994. SeeΔείτε alsoεπίσης: Bailey, John Cann, "''Carducci - The Taylorian Lecture''," (Clarendon Press, Oxford) 1926.</ref>

[[Κατηγορία:ΘάνατοιΙταλοί το 1907|Καρντούτσιποιητές]]