Δεσποτάτο της Σερβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Serbian despotate 1455 1459.png|μικρογραφία|Το Δεσποτάτο το 1455-1459]]
Το '''Δεσποτάτο της Σερβίας''' (''[[σερβικά]] : Српска деспотовина'') ήταν ένα [[Σερβία|σερβικό]] μεσαιωνικό κρατίδιο που δημιουργήθηκε το 1402 όταν ο [[Στέφανος Λαζάρεβιτς]], γιος του πρίγκιπα [[Λάζαρος Χρεμπελιάνοβιτς|Λάζαρ Χρεμπελιάνοβιτς]] έλαβε από τον [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|αυτοκράτορα του Βυζαντίου]] τον τίτλο του Δεσπότη. Η [[Σμεντέρεβο]] η πρωτεύουσα χτίστηκε από τον Δεσπότη [[ΤζόρτζεΤζούρατζ Μπράνκοβιτς|Γεώργιο Μπράνκοβιτς]]. Μετά το θάνατο του δεσπότη Γεωργίου το 1456 στη Σερβία ξεκίνησε δυναστική έριδα για τον θρόνο μεταξύ των διαδόχων του που διευκόλυνε την κατάρρευση του κράτους και το 1459 το δεσποτάτο τελικά έπεσε στα χέρια των Τούρκων.
 
== Ιστορία ==
Μετά την [[Μάχη του Κοσσυφοπεδίου]] και τον θάνατο του πρίγκιπα Λάζαρου το κρατιδιό του αντιμετώπισε πρόβλημα μεγάλο κυρίως από το Ουγγρικό βασίλειο. <ref> Станојевић Станоје (2008) [1910], „VIII Борба српскога народа с Турцима“ (на српском језику), Историја српскога народа Београд: Логос арт, стр, стр. 161-165, ISBN 978-86-7360-097-0</ref>. Δεδομένου ότι ο πρίγκιπας ήταν υποτελής της [[Ουγγαρία]]ς και έτσι ο Ούγγρος βασιλιάς ήθελε ο διάδοχος να είναι υποτελείς του<ref>Фајфрић Жељко (2009), „10. Питање наслеђа“ (на српском језику), Кнез Лазар и деспот Стефан, Сремска Митровица: Tabernakl, стр. 89, ISBN 978-86-85269-08-0</ref>. Έτσι επιτέθηκε στην πριγκίπισσα [[Μίλιτσα Χρεμπελιάνοβιτς]] το φθινόπωρο του 1389<ref>Ћоровић Владимир (2010), „Четврти период 1, Срби између Турака и Мађара“ (на српском језику), Историја Срба, Београд: Mikibook, стр. 257-263, ISBN 978-86-87463-10-3</ref>. Ο γιος της, πρίγκιπας [[Βούκ Λαζάρεβιτς]] ήρθε σε επαφή με τους Οθωμανούς ζητώντας τη βοήθεια τους όπως κι έγινε το 1390. Ωστόσο σε αντάλλαγμα ο σουλτάνος Βαγιαζίτ ζήτησε να δώσει η Μίλιτσα την μικρότερη κόρη της Όλιβερ για το χαρέμι του και κάθε χρόνο οι ευγενείς της να εμφανίζονται στην αυλή του και να δηλώνουν την υποταγή τους<ref>Fajfrić Željko (2008), „Bajazit (1389-1402)“ (на српском језику), Turski sultani, Sremska Mitrovica: Tabernakl, стр. 40-48, ISBN 978-86-85269-28-8</ref>.
 
Τελευταίος δεσπότης ήταν ο [[ΣτέφανοςΣτεφάν Τομάσεβιτς]] ο οποίος έχανε συνεχώς εδάφη από τους Οθωμανούς και 1459 έχασε οριστικά την ηγεμονία του. Το 1404 ο βασιλιάς της Ουγγαρίας Σιγμούδος έδωσε κάποια εδάφη από την επικράτεια του στους Δεσπότες της Σερβίας αλλά κι αυτά χάθηκαν από τους Οθωμανούς το 1522.
 
== Δεσπότες ==
* [[Στέφαν Λαζάρεβιτς]], 1402-1427
* [[ΤζόρτζεΤζούρατζ Μπράνκοβιτς]], 1427-1439
:* [[Γκρίγκορ Μπράνκοβιτς]], 1439-1449
:* [[Θωμάς Κατακουζηνός]], 1439-1449
* [[ΤζόρτζεΤζούρατζ Μπράνκοβιτς]], 1444-1456
* [[Λάζαρ Μπράνκοβιτς]], 1456-1458
:* [[Μιχαήλ Άγγελος Δούκας|Μιχαήλο Αντζέλοβιτς]], 1458
Γραμμή 21:
* Δεσπότες στην εξορία :
* [[Βούκ Μπράνκοβιτς]], 1471-1485
* [[ΤζόρτζεΤζούρατζ Μπράνκοβιτς ο νεότερος|ΤζόρτζεΤζούρατζ Μπράνκοβιτς]], 1486-1497
* [[Γιοβάν Μπράνκοβιτς]], 1492-1502
* [[Έλενα Μπράνκοβιτς]], 1502–1503