Κάρολος ο Φαλακρός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κάρολος ο Φαλακρός''' (γαλλ. Charles II le Chauve, γερμ. Karl der Kahle, [[Φραγκφούρτη]] [[13 Ιουνίου]] [[823]] – [[6 Οκτωβρίου]] [[877]]) ήταν βασιλιάς της [[Δυτικό Φραγκικό Βασίλειο|Δυτικής Φραγκίας]] ([[843]] – [[877]]) και αυτοκράτορας της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] ([[875]]–[[877]]), νεώτεροςμικρότερος γιος του αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του ευσεβούς]] από την δεύτερη σύζυγό του, [[Εβραίοι|Εβραία]]Ιουδήθ σύζυγοτης τουΒαυαρίας (795-843)|Ιουδήθ]], και εγγονός του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]]. Όταν οι μεγαλύτεροι αδελφοί του ενηλικιώθηκαν, απαίτησαν από τον πατέρα τους να τους δώσει το μερίδιο τους. Ο Λουδοβίκος ο ευσεβής αναζητούσε και για τον μικρότερο Κάρολο ένα βασίλειο αρχικά στην [[Αλαμανία]] και στην συνέχεια στα [[Πυρηναία]]. Τελικά αποφάσισε να του δώσει μερίδιο την [[Γαλατία]], την περιοχή στην οποία βρίσκεται η σημερινή [[Γαλλία]]. Σε μια [[Δίαιτα]] στο [[Κρεμιέ]] ([[837]]) όρισε τον Κάρολο διάδοχο του, κάτι που έκανε τους μεγαλύτερους αδελφούς του να εξεγερθούν. Ο [[Πεπίνος Α΄ της Ακουιτανίας]] πέθανε ([[838]]) και το δουκάτο παραχωρήθηκε στον Κάρολο.