Γιάνε Σαντάνσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 29:
 
==Aντιπαράθεση==
Το κίνημα απελευθέρωσης της Μακεδονίας συνίστατο από τρεις μεγάλες παρατάξεις. Λόγω των υπερβολικών φιλοδοξιών του, ο Σαντάνσκι ήρθε σε σύγκρουση με την πλειοψηφία - τους Κεντρώους της VMRO και τους Βαρχοβιστές. Αν και αρχικά μέλος της Βουλγαρικής [[εθνικισμός|εθνικιστικής]] παράταξης των Βαρχοβιστών, αργότερα ο Γιάνε Σαντάνσκι και η ομάδα του των Σερρών (οι Φεντεραλιστές) ανακήρυξαν αγώνα για [[αυτονομία|αυτόνομη]] Μακεδονία, που θα συμμετείχε σε μια Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία. Κατ' αυτό τον τρόπο η πολιτική της Σόφιας ταυτιζόταν με τον αντίπαλο χαρακτήρα της Αθήνας και του Βελιγραδίου. Οι ακτιβιστές των Σερρών ωστόσο επέμεναν ότι το Μακεδονικό Ζήτημα δεν μπορούσε να επιλυθεί αν διατυπωνόταν ως μέρος του Βουλγαρικού εθνικού ζητήματος. Εν τούτοις η ιδέα της Μακεδονικής αυτονομίας ήταν αυστηρά πολιτική και δεν περιελάμβανε άρνηση της Βουλγαρικής εθνικότητας. Αφ' ετέρου, η μεγαλύτερη παράταξη (οι Κεντρώοι), καθώς και εκείνη της άλλης επαναστατικής οργάνωσης - [[Ανωτάτη Μακεδονο-Αδριανουπολική Επιτροπή|Ανώτατη Μακεδονική Επιτροπή]] - Βαρχοβιστές (οι περισσότεροι από τους οπαδούς της οποίας, προσχώρησαν στους Κεντρώους μετά τη διάλυσή της το 1903) αποσκοπούσε επίσης στην αυτονομία. Αλλά δεν προσδοκούσαν συμμετοχή σε μια Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία και δεν είχαν τόσο ακραία πολιτική ως προς τη σχέση τους με τη Σόφια. Αυτές οι πολιτικές διαφορές οδήγησαν σε οξεία διαμάχη ανάμεσά τους.
 
Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο λάθος του Σαντάνσκι στο πλαίσιο του όλου κινήματος ήταν οι δολοφονίες του [[βοεβόδας|βοεβόδα]] Μιχαήλ Ντάεφ και αργότερα των Ιβάν Γκαρβάνωφ και [[Μπόρις Σαράφωφ]], μέλη και οι δύο της Κεντρικής Επιτροπής της VMRO. Στο τέλος μετάνιωσε γι αυτές και για άλλες δολοφονίες αργότερα. Λόγω αυτών καταδικάστηκε ακόμη και σε θάνατο από τους Κεντρώους. Οι Βουλγαρικές αρχές διερεύνησαν τις δολοφονίες και υποπτεύονταν ότι ο Σαντάνσκι κρυβόταν κυρίως πίσω από αυτές. Αφ' ετέρου [[αμνηστία|αμνηστεύθηκε]] από το Βουλγαρικό Κοινοβούλιο μετά την υποστήριξη που παρείχε στο Βουλγαρικό Στρατό κατά τους Βαλκανικούς πολέμους.
 
Υπήρξε μια μακρά ιστορία τριβών ανάμεσα στη [[Βουλγαρική Εξαρχία]] και την Οργάνωση, καθώς εκείνοι που ήταν στενότερα συνδεδεμένοι με την Εξαρχία ήταν μάλλον μετριοπαθείς παρά επαναστάτες. Ετσι οι δύο φορείς ποτέ δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν κατάματα πολλά σημαντικά ζητήματα που αφορούσαν τον πληθυσμό της Θράκης και της Μακεδονίας. Στις τακτικές του αναφορές στον Εξαρχο ο Βούλγαρος επίσκοπος του Μελενίκου (Μέλνικ) συνήθως αναφερόταν στο Γιάνε ως το ΄΄άγριο θηρίο΄΄ και έγραφε το όνομά του χωρίς κεφαλαία γράμματα. Πάντα επίσης απέρριπτε το θεσμό της Βουλγαρικής Εξαρχίας ή αρνιόταν ότι είχε να παίξει κάποιο ρόλο στη ζωή των Βούλγαρων της Μακεδονίας. Ο Σαντάνσκι συνεργάσθηκε επίσης αργότερα με τους Νεότουρκους, σε αντίθεση με άλλες παρατάξεις της VMRO, που αυτή την περίοδο αγωνίζονταν κατά των Οθωμανικών αρχών.