|
===Φυλάκιση===
Όταν ο Αυστριακός πρωθυπουργός [[Ένγκελμπερτ Ντόλφους]] δολοφονήθηκε, ο Καλτενμπρούννερ συνελήφθη για συμμετοχή στη δολοφονία. Η κατηγορία δεν έγινε δυνατό να στηριχθεί, ωστόσο καταδικάσθηκε σε εξάμηνη φυλάκιση με την κατηγορία της συνωμοσίας ([[1934]]). Όταν αποφυλακίστηκε, νυμφεύθηκε την Ελίζαμπετ Έντερ (Elisabeth Eder, γενν. [[1908]]), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά<ref>[http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/GERkaltenbrunner.htm Spartacus History Net]</ref>, τα οποία επέζησαν μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Πόλεμο]].
===Ηγετικές θέσεις===
{{Ολοκαύτωμα}}
Το [[1935]], ο Καλτενμπρούννερ ανέλαβε την ηγεσία των Αυστριακώναυστριακών [[SS]]. Είχε μεγάλη συμβολή στην ενσωμάτωση της [[Αυστρία|Αυστρίας]] στο Γερμανικό [[Ράιχ]] ([[Προσάρτηση της Αυστρίας|Anschluss]]) και για τη συμβολή του αυτή ο [[Χίτλερ]] τον προήγαγε σε Ταξίαρχο (Brigadeführer) των SS. Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] προάχθηκε σε Υποστράτηγο (Gruppenführer) των [[SS]], ενώ ήδη από το [[1938]] ήταν μέλος του [[Ράιχσταγκ]]. Νέα προαγωγή τον Απρίλιο του [[1941]] του δίνει τον βαθμό του Αντιστρατήγου και τη θέση του αρχηγού της Αστυνομίας στη [[Βιέννη]], ενώ είναι και Γραμματέας στο Υπουργείο Εσωτερικών. Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του έρχεται με τη δολοφονία του [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]] το [[1942]], αρχηγού της RSHA (Reichssicherheitshauptamt = Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ), στο οποίο υπαγόταν και η [[Γκεστάπο]].
Για μικρό χρονικό διάστημα την αρχηγία της αναλαμβάνει ο ίδιος ο [[Χάινριχ Χίμλερ]], το [[1943]], όμως, εμπιστεύεται τη θέση αυτή στον Καλτενμπρούννερ. Παράλληλα, λόγω της θέσης του, είναι ο προϊστάμενος των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης, με στενότερους συνεργάτες του τον [[Άντολφ Άιχμαν]] και τον [[Ρούντολφ Ες (Άουσβιτς)|Ρούντολφ Ες]] (Hoess), Διοικητή του στρατοπέδου του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]]. Επίσης, ονομάσθηκε Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Αστυνομίας δίωξηςΔίωξης Εγκλήματος, η οποία μετά τον Πόλεμο μετονομάσθηκε σε [[Ιντερπόλ]].
Η εξουσία του Καλτενμπρούννερ ενισχύθηκε ιδιαίτερα προς το τέλος του Πολέμου και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα δολοφονίας του [[Χίτλερ]] στις [[20 Ιουλίου]] [[1944]], οπότε και απέκτησε άμεση πρόσβαση στον Φύρερ. Η επιρροή του στοστον [[Χίτλερ]] ήταν τόση, ώστε λέγεται ότι ακόμη και ο [[Χίμλερ]] τον φοβόταν. Πράγματι, είχε εξελιχθεί σε τρομακτική φυσιογνωμία, καθώς σε αυτό συνέβαλαν το ύψος του (2,01 μ.), οι ουλές στο πρόσωπό του (αποτέλεσμα κατ' άλλους μονομαχίας στα φοιτητικά του χρόνια, κατ' άλλους τροχαίου ατυχήματος καθώς οδηγούσε μεθυσμένος) και ο άστατος, κυκλοθυμικός του χαρακτήρας.
===Το τέλος===
|
