Κόνραντ Αντενάουερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο '''Κόνραντ Αντενάουερ''' ή πιο σωστά '''Άντεναουερ''' (''Konrad Adenauer'', [[5 Ιανουαρίου]] [[1876]] - [[19 Απριλίου]] [[1967]]) ήταν [[καγκελάριος]] της Δυτικής [[Γερμανία|Γερμανίας]] και δήμαρχος της Κολωνίας.

Γεννήθηκε στην [[Κολωνία]] της Ρηνανίας και ήταν γιος του δικαστικού υπαλλήλου Γιόχαν Αντενάουερ. Σπούδασε νομικά και πολιτική οικονομία στο πανεπιστήμιο του [[Φράιμπουργκ|Φράιμπουργκ ιμ Μπράισγκαου]], του [[Μόναχο|Μονάχου]] και της [[Βόννη|Βόννης]]. Επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και ιδιώτευσε ως δικηγόρος για μικρό διάστημα.

Το [[1906]] εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στην Κολωνία και το [[1909]] επανεξελέγη πρώτος. Από τότε μέχρι το [[1917]] ανέλαβε διάφορα δημοτικά αξιώματα όπως αυτό του υπευθύνου των οικονομικών του δήμου ή αυτό της ευθύνης του επισιτισμού της Κολωνίας τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ παγκόσμιο πόλεμο]]. Το [[1917]] το δημοτικό συμβούλιο τον εξέλεξε δήμαρχο, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1933]]. Ως δήμαρχος της Κολωνίας οι σύμμαχοι, αμέσως μετά την λήξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, πρότειναν στον Αντενάουερ την προεδρία μιας επιτροπής, της οποίας το έργο θα ήταν να μελετήσει την δημιουργία μιας αυτόνομης Ρηνανίας, αφού η [[Συνθήκη των Βερσαλλιών]] προέβλεπε την παραχώρηση περιοχών της Ρηνανίας στους συμμάχους για περίοδο περίπου 10 χρόνων. Οι απόψεις που τότε εξέφρασε, δηλαδή περί σύστασης της δημοκρατίας της Ρηνανίας, συνάντησαν αντιδράσεις από τους συμπατριώτες του με αποτέλεσμα να αποστασιοποιηθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, παραμένοντας, βέβαια, στην θέση του δημάρχου. Σημαντικά έργα επί θητείας του στο δημαρχιακό θώκο ήταν η δημιουργία πανεπιστημίου στην Κολωνία αλλά και η εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής σε σύγχρονο βιομηχανικό κέντρο.

 

Η άνοδος του [[Χίτλερ]] στην εξουσία είχε ως αποτέλεσμα την καθαίρεσή του από την θέση του δημάρχου στις [[12 Μαρτίου]] του [[1933]], από τον [[Χέρμαν Γκαίριγκ]]. Αιτία ήταν οι απόψεις που είχε εκφράσει κατά καιρούς εναντίον του [[Χίτλερ]] . Καθοριστικό, βέβαια, γεγονός σε αυτήν την απόφαση έπαιξε και η κίνηση του Αντενάουερ να απουσιάσει από την επίσημη υποδοχή του [[Χίτλερ]] στην Κολωνία, αλλά και η εντολή του στις αστυνομικές δυνάμεις να αφαιρεθούν όλα τα εμβλήματα με τον αγκυλωτό σταυρό που είχαν αναρτηθεί στην πόλη προς τιμήν του νέου καγκελάριου. Τον επόμενο χρόνο φυλακίστηκε με την κατηγορία της υπεξαίρεσης. Στις [[21 Ιουλίου]] του [[1944]] συνελήφθη από την [[Γκεστάπο]] με την κατηγορία της συμμετοχής του στο κίνημα των στρατηγών, που αν και κατάφερε να δραπετεύσει προσωρινά, συνελήφθη εκ νέου.

 

Με την λήξη του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ παγκοσμίου πολέμου]] διορίστηκε από τους Αμερικανούς δήμαρχος της Κολωνίας, αλλά οι Βρετανοί, που στο μεταξύ είχαν αναλάβει την διοίκηση της πόλης, τον καθαίρεσαν μερικούς μήνες αργότερα. Υπήρξε από τους ιδρυτές της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, της οποία εξελέγη πρόεδρος. Το [[1946]] εκλέχτηκε βουλευτής στο κοινοβούλιο του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και το [[1948]]-[[1949]] εξελέγη πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής και των τριών δυτικών ζωνών, που σκοπό είχε την δημιουργία συντάγματος. Τότε κατάρτισε τον νέο καταστατικό χάρτη δημιουργώντας το νέο [[ομοσπονδιακό κράτος]] της Δυτικής Γερμανίας.

Στις εκλογές του [[1949]] τέθηκε επικεφαλής του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατικών και κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του Κουρτ Σουμάχερ, αρχηγό των Σοσιαλοδημοκρατών συγκεντρώνοντας 31%, δηλαδή 139 έδρες, έναντι 29.2%, δηλαδή 131 εδρών του δεύτερου. Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού, χωρίς όμως την συμμετοχή των Σοσιαλοδημοκρατών, στην οποία και ανέλαβε [[Καγκελάριος]]. Το [[1951]] ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του. Στις εκλογές, στις [[6 Σεπτεμβρίου]] του [[1953]] το κόμμα του αύξησε το ποσοστό του στο 45.3%, σχηματίζοντας στις [[23 Οκτωβρίου]] του ίδιου χρόνου κυβέρνηση. Τον Μάρτιο του [[1954]] ο Αντενάουερ επισκέφθηκε την Ελλάδα, όπου και τον υποδέχθηκε ο τότε [[Παύλος Α' της Ελλάδας|Βασιλεύς Παύλος]], για εκτενείς συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση σε οικονομικά θέματα.

 

 

Επί θητείας του η [[Δυτική Γερμανία]] διατήρησε τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της στα εδάφη της, με την σύμφωνη γνώμη των Συμμάχων, εντάχθηκε το [[1955]] ως πλήρες μέλος στο ΝΑΤΟ, συμμετείχε στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής κοινότητας άνθρακα και χάλυβα, επίλυσε τα διπλωματικά προβλήματα με την [[Γαλλία]], έγινε μέλος της Αμυντικής Ευρωπαϊκής κοινότητας ενώ πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ε.Ο.Κ. Στην εξωτερική πολιτική ο Αντενάουερ προέβαλε την Δυτική Γερμανία ως το μόνο ελεύθερο γερμανικό κράτος αφού η Ανατολική σύμφωνα με αυτόν βρισκόταν υπό κατοχή. Ο Αντενάουερ θεωρείται ο άνθρωπος που κατάφερε να ανορθώσει οικονομικά την Γερμανία, ενώ ήταν από τους πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού κινήματος.

Το [[2003]] ψηφίστηκε ως ο σπουδαιότερος Γερμανός όλων των εποχών.