Σύμπλεγμα του Λαοκόωντος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[άγαλμα]] '''οΣύμπλεγμα Λαοκόωντου και οι γιοί τουΛαοκόοντος''' είναι γλυπτό, μνημειακό [[μάρμαρο|μαρμάρινο]] σύμπλεγμαέργο, [[Αρχαία Ρώμη|ρωμαϊκής]] εποχής, το οποίο βρίσκεται τώρα στα [[Μουσεία Βατικανού]] (Museo Pio-Clementino), στη [[Ρώμη]]. Ο αρχαίος Ρωμαίος συγγραφέας [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] αποδίδει τη δημιουργία του αγάλματος σε τρεις [[Ρόδος|Ρόδιους]] καλλιτέχνες, τους [[Αγήσανδρος|Αγήσανδρο]], [[Αθηνόδωρος|Αθηνόδωρο]] και [[Πολύδωρος|Πολύδωρο]]. Το γλυπτό παριστάνει τον [[Τροία|Τρώα]] ιερέα [[Λαοκόων|Λαοκόοντα]] και τους γιούς του [[Αντιφάντης|Αντιφάντη]] και [[Θυμβραίος|Θυμβραίο]] να στραγγαλίζονται από [[φίδι]]α.

[[Αρχείο:Laocoon blake.jpg|thumb|right|Χαρακτικό του [[Γουίλιαμ Μπλέικ]] (περί το 1820)]]Η περιγραφή του Λαοκόοντα από τον Πλίνιο ως «το σπουδαιότερο από όλα τα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής έως σήμερα»<ref>[http://www.idcrome.org/lacslide1.htm Ο Λαοκόων στην Αρχαιότητα]. Institute of Design + Culture, Ρώμη. Ανακτήθηκε 27/03/2009.{{en}}</ref> έχει προκαλέσει μια παράδοση από αντιδράσεις. Ο [[Γιόχαν Γιόαχιμ Βίνκελμαν]] έγραψε για το παράδοξο του να θαυμάζει κάποιος την ομορφιά βλέποντας μια σκηνής θανάτου και αποτυχίας. Η πιο σημαντική συμβολή στη διαμάχη ήταν η πραγματεία του Gotthold[[Γκότχολντ EphraimΕφραίμ LessingΛέσσινγκ]] ''Λαοκόων: Πραγματεία για τα όρια της ζωγραφικής και της ποίησης'', η οποία εξετάζει τις διαφορές μεταξύ εικαστικής τέχνης και λογοτεχνίας, συγκρίνοντας το άγαλμα με τους στίχους του Βιργιλίου. Ο Lessing υποστηρίζει ότι οι καλλιτέχνες δεν θα μπορούσαν να αναπαραστήσουν ρεαλιστικά τη φυσική ταλαιπωρία των θυμάτων, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν εξαιρετικά επίπονο. Αντιθέτως, θα έπρεπε να την εκφράσουν με ταυτόχρονη διατήρηση του κάλλους.