Βασιλικό Θέατρο (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

====΄Προϊστορία====

Ο [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας]]κατά τη διάρκεια περιοδείας του στην Ευρώπη, επισκέφθηκε το [[Λονδίνο]] όπου συνάντησε τον [[Ευστράτιος Ράλλης|Ευστράτιο Ράλλη]], ο οποίος του δώρησε το ποσό των 10.000 λιρών, προκειμένου να αξιοποιήσει το ποσό όπως αυτός θέλει. Ο μονάρχης έκρινε πως έπρεπε να δημιουργηθεί θέατρο και το [[1891]] τοποθετήθηκε θεμέλιος λίθος σε οικόπεδο της οδού Αγίου Κωνσταντίνου που ανήκε στο κράτος<ref>Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.233</ref>.

Το '''Βασιλικό Θέατρο''' ιδρύθηκε το [[1900]] υπό τη διεύθυνση του [[Άγγελος Βλάχος (1838-1920)| Άγγελου Βλάχου]] - ο οποίος όμως αποχώρησε πριν από την έναρξη των παραστάσεων - και λειτούργησε με προσκλήσεις . Στις 24 Νοεμβρίου του 1901 έγινε η πρεμιέρα του θεάτρου η οποία περιελάμβανε έναν μονόλογο από τη «Μαρία Δοξαπατρή» του [[Δημήτριος Βερναρδάκης| Βερναρδάκη]] και τα κωμικά μονόπρακτα «Ο θάνατος του Περικλέους» (του [[Δημήτριος Κορομηλάς| Δ. Κορομηλά]]) και «Ζητείται υπηρέτης»» (του [[Χαράλαμπος Άννινος| Χ. Αννίνου]]) υπό τη συνοδεία ζωντανής ορχήστρας. Παράλληλα, ιδρύθηκε και η [[Βασιλική Δραματική Σχολή]] με καθηγητές τους [[Θωμάς Οικονόμου|Θωμά Οικονόμου]] και [[Αριστοτέλης Κουρτίδης|Αριστοτέλη Κουρτίδη]]. Το θέατρο θα κλείσει το [[1908]], με τελευταία παράσταση στις 29 Απριλίου της χρονίας εκείνης, έχοντας ανεβάσει 140 περίπου έργα, και θα δοθεί σε κοινή χρήση μέχρι το [[1932]].

 

==Παραπομπές==

<references />