Μιχαήλ Καλοποθάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σπούδασε δάσκαλος, αλλά μετά από πενταετή θητεία ως Σχολάρχης στο [[Γύθειο]], παραιτήθηκε και το [[1841]] πήγε στην [[Αθήνα]], όπου φοίτησε στο φημισμένο γυμνάσιο του [[Γεώργιος Γεννάδιος|Γενναδίου]], ενώ το [[1844]] γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του [[ΕΚΠΑ|Πανεπιστημίου]]. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του παρακολουθούσε τις συναθροίσεις του [[Ιωνάς Κιγκ|Ιωνά Κιγκ]]. Όταν ο Ιωνάς Κιγκ πήγε σε δικαστήριο με την κατηγορία ότι είχε βλασφημήσει τον [[Θεός|Θεό]] και την [[Παναγία|Παρθένο Μαρία]], ο Καλοποθάκης, φοιτητής τότε της Ιατρικής, παρουσιάστηκε στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης. Η καταδίκη του Κιγκ, έπεισε τον Καλοποθάκη ότι "«το έθνος έχει ανάγκη πνευματικής αναμορφώσεως και ότι η αναμόρφωση αυτή πρέπει να γίνει με το Ευαγγέλιο και με βάση αυτό και μόνο" »<ref>Κυριακάκη Μ. Β., ''Πρωτοπορία και Πρωτοπόροι'', 1985, Σελ. 9-24. </ref>.

Το [[1853]] αποφάσισε να παραιτηθεί από το επάγγελμα του στρατιωτικού Χειρούργουχειρούργου και να πάει στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]] για να σπουδάσει [[Θεολογία]] στο [[Πανεπιστήμιο Κολούμπια]] της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]].

Αμέσως σχεδόν μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το [[1858]], ο Καλοποθάκης άρχισε την έκδοση του περιοδικού ''[[Αστήρ της Ανατολής]]'', το οποίο αρχικά κυκλοφόρησε ως εβδομαδιαίο, αλλά αργότερα έγινε μηνιαίο. Σύντομα και κάτω από την πίεση του [[Ορθοδοξία|Oρθόδοξου]] κλήρου, οι εκδοτικοί οίκοι αρνήθηκαν να συνεχίσουν την έκδοσή του. Αυτό ανάγκασε τον Καλοποθάκη να ιδρύσει ένανένα δικό του εκδοτικό οίκο.

Εκτός από τον ''Αστέρα της Ανατολής'', ο Καλοποθάκης προχώρησε στην έκδοση ενός πρωτοποριακού για την εποχή του, μηνιαίου εικονογραφημένου περιοδικού με τον τίτλο ''[[Εφημερίς των Παίδων]]''. Η κυκλοφορία του έφτασε σύντομα τα 8.000 τεύχη το μήνα, γεγονός πρωτοφανές για εκείνη την εποχή. Μεταξύ των αναγνωστών της ''Εφημερίδος των Παίδων'' συγκαταλέγονταν πολλές μετέπειτα γνωστές προσωπικότητες, με πιο γνωστή τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]]<ref>Κυριακάκη Μ. Β., ''Πρωτοπορεία και Πρωτοπόροι'', 1985, Σελ. 85-88 </ref><ref>O πεζογράφος [[Γρηγόριος Ξενόπουλος]], ο οποίος ήταν ένας από τους τακτικούς αναγνώστες της Εφημερίδας των Παίδων, μεταξύ άλλων γράφει στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Η Ζωή μου σαν Μυθιστόρημα» τα εξής: "«πραγματικώς, με την «Εφημερίδα των Παίδων», που δημοσίευε τόσο ωραίες εικονογραφημένες ιστορίες «ξαπολύθηκα» και στο διάβασμα. Σε κάθε σχεδόν φυλλάδιο, το περιοδικό δημοσίευε κι από ένα ποίημα, θρησκευτικό συνήθως, με τη μουσική του... Μόλις λάβαινα φυλλάδιο με ύμνο, της τον πήγαινα (της Αδριανής Επισκοπούλου) να μου τον παίξει (στο πιάνο)... Μια, δυο, τρεις φορές, ώσπου μάθαινα τον ύμνο κι εγώ... Θυμούμαι ακόμα τον πρώτο ύμνο που έμαθα με την Αδριανή. Ήταν ένας ύμνος ιεραποστολικός... Δε μ' έκανε βέβαια, ούτε πιστεύω να έκανε ποτέ κανέν' άλλο Ελληνόπουλο, είτε ιεραπόστολο, είτε απλώς ευαγγελικό, κι άδικα ανησύχησε τότε η Ιερά Σύνοδος κι απαγόρευσε όλα τα δημοσιεύματα του Καλοποθάκη. Χρωστώ όμως να ομολογήσω, πως κι η «Εφημερίς των Παίδων» με ωφέλησε πολύ και μου τόνωσε το θρησκευτικό αίσθημα, που είναι υπεράνω από κάθε δόγμα και κάθε αίρεση..."»</ref>.

Τέλος, ο Kαλοποθάκης έγινε ο πρώτος Έλληνας Διευθυντής της [[Βρετανική Βιβλική Εταιρία|Βρετανικής Βιβλικής Εταιρίας]] στην [[Αθήνα]] και άρχισε μια προσπάθεια για διάδοση της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]] στην [[Ελλάδα]]. Γι' αυτό το σκοπό προσέλαβε [[Χριστιανισμός|Χριστιανούς]], κυρίως νεαρούς, ως βιβλιοπώλες, οι οποίοι περιόδευαν πουλώντας Άγιες Γραφές σε χωριά και πόλεις σε όλη τη χώρα. O Καλοποθάκης πέθανε το [[1911]], λίγο μετά το τελευταίο του κήρυγμα που είχε να κάνει, πάνω στο "«Τετέλεσται"» που είπε ο [[Ιησούς Χριστός]] επάνω στο [[σταυρός|σταυρό]]. Ο τάφος του βρίσκεται στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών|Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών]].

Ο Μιχαήλ Καλοποθάκης υπήρξε πάρεδρο μέλος του Παρνασσού, της Αρχαιολογικής Εταιρείας, ιδρυτής Συλλόγου Φιλοζώων, και είχε έντονη δραστηριότητα για την καθιέρωση της αργίας της [[Κυριακή|Κυριακής]]ς.

Το έργο του συνέχισε ο γιος του [[Δημήτριος Καλοποθάκης]], επίσης δημοσιογράφος και πρεσβύτερος της Ευαγγελικής Εκκλησίας.