Εκδόσεις Κέδρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αποσαφήνιση Γιώργος Ιωάννου σε Γιώργος Ιωάννου (λογοτέχνης) |
|||
Γραμμή 3:
== Ιστορικό ==
Οι εκδόσεις Κέδρος ιδρύθηκαν το [[1954]] από τον [[Νίκος Καλλιανέσης|Νίκο]] και την [[Νανά Καλλιανέση]] στην [[Αθήνα]]. Η ονομασία προτάθηκε από τον φίλο του ζεύγους, χαράκτη στο επάγγελμα, [[Τάκης Καλμούχος|Τάκη Καλμούχο]], ο οποίος και σχεδίασε το λογότυπο των εκδόσεων. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο, έργο του [[Στέφαν Τσβάιχ]], με τίτλο ''Εμίλ Βεράρεν, Ο ποιητής της νέας εποχής''. Έδρα του νεοϊδρυθέντος εκδοτικού οίκου ήταν ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Ευριπίδου. Μετά από λίγο καιρό τα γραφεία μεταφέρθηκαν σε στοά επί της οδού Πανεπιστημίου 41, όπου άνοιξαν παράλληλα ένα μικρό βιβλιοπωλείο, το οποίο μετά την μεταφορά του στο βάθος της στοάς, συγκέντρωνε καθημερινά πλήθος συγγραφέων και διανοουμένων της εποχής. Από το [[1986]] τα γραφεία των εκδόσεων Κέδρος στεγάζονται επί της οδού Γενναδίου, στο κέντρο της Αθήνας.
Από το [[1961]] και μετά ο Κέδρος εξελίχθηκε σε στέκι των πνευματικών ανθρώπων της αριστεράς με προεξέχοντα τον ποιητή, [[Γιάννης Ρίτσος|Γιάννη Ρίτσο]]. Με την εγκαθίδρυση του δικτατορικού καθεστώτος της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] απαγορεύθηκε η διακίνηση των περισσοτέρων βιβλίων του Κέδρου ενώ αρκετοί συγγραφείς και ποιητές που συνεργάζονταν με τον εκδοτικό οίκο, μεταξύ των οποίων και ο Ρίτσος, συνελήφθησαν και εξορίστηκαν. Η λογοκρισία και οι διώξεις στους ίδιους τους συγγραφείς που άσκησε το καθεστώς ανάγκασε την Νανά Καλλιανέση να καταφύγει στην μετάφραση ξενόγλωσσων λογοτεχνικών βιβλίων. Τον Ιούλιο του 1970, και αφού είχε καταργηθεί η προληπτική λογοκρισία, εκδόθηκαν τα [[Δεκαοχτώ Κείμενα]], τα οποία στρέφονταν έμμεσα εναντίον της Χούντας και υπογράφονταν από τους: [[Γεώργιος Σεφέρης|Γεώργιο Σεφέρη]], [[Μανόλης Αναγνωστάκης|Μανόλη Αναγνωστάκη]], [[Νόρα Αναγνωστάκη]], [[Αλέξανδρος Αργυρίου|Αλέξανδρο Αργυρίου]], [[Αλέξανδρος Κοτζιάς|Αλέξανδρο Κοτζιά]], [[Νίκος Κάσδαγλης|Νίκο Κάσδαγλη]], [[Λίνα Κάσδαγλη]], [[Μένης Κουμανταρέας|Μένη Κουμανταρέα]], [[Ρόδης Ρούφος|Ρόδη Ρούφο]], [[Γιώργος Χειμωνάς|Γιώργο Χειμωνά]], [[Θ. Δ. Φραγκόπουλος|Θ. Δ. Φραγκόπουλο]], [[Τάκης Σινόπουλος|Τάκη Σινόπουλο]], [[Στρατής Τσίρκας|Στρατή Τσίρκα]], [[Καίη Τσιτσέλη]], [[Σπύρος Πλασκοβίτης|Σπύρο Πλασκοβίτη]], [[Τάκης Κουφόπουλος|Τάκη Κουφόπουλο]] και [[Δ. Ν. Μαρωνίτης|Δ. Ν. Μαρωνίτη]]. Το συλλογικό αυτό έργο υπήρξε τεράστια εκδοτική επιτυχία ενώ προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στο εξωτερικό. Προκειμένου δε να προστατευθεί η Καλλιανέση από μια πιθανή δίωξη, οι Ρόδης Ρούφος, Αλέξανδρος Κοτζιάς, Νίκος Κάσδαγλης, Μανόλης Αναγνωστάκης, Αλέξανδρος Αργυρίου, Τάκης Κουφόπουλος και Θ. Δ. Φραγκόπουλος ανέλαβαν οι ίδιοι την ευθύνη της έκδοσης. Ακουλούθησαν δύο νέες εκδόσεις, αντιδικτατορικού πάλι περιεχομένου, τα Νέα Κείμενα | ([[1971]]) και τα Νέα Κείμενα ‖ ([[1972]]), στα οποία συμμετείχαν και άτομα μέσα από τις φυλακές όπως οι [[Παύλος Ζάννας]], [[Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης]] κ.α. Το [[1973]] άρχισε να εκδίδεται το περιοδικό ''η Συνέχεια'', του οποίου η έκδοση διακόπηκε με απόφαση του καθεστώτος. Η αντιδικτατορική δραστηριότητα της Καλλιανέση συνεχίστηκε μέχρι και τον Μάιο του 1974, οπότε και συνελήφθη με την κατηγορία της έκδοσης κομμουνιστικών βιβλίων και της υπόθαλψης αντικαθεστωτικών κινήσεων. Αφού παρέμεινε τρεις εβδομάδες σε πλήρη απομόνωση στη Γενική Ασφάλεια, μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού. Η σύλληψή της προκάλεσε αντιδράσεις, μεταδόθηκε δε και από τα διεθνή μέσα. Στις [[19 Ιουνίου]] δικάστηκε από στρατοδικείο και αθωώθηκε.
| |||