Τάσος Αθανασιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Ομιλούσε επίσης γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
==Αποτίμηση του έργου του==
Ο Αθανασιάδης είναι ο βασικός εισηγητής του ''μυθιστορήματος-ποταμού'' (''roman-fleuve'')στην ελληνική γλώσσα. Διαβάζει ξένους μυθιστοριογράφους και τον επηρεάζουν: Σταντάλ, Ουγκώ, Φλωμπέρ, [[Τζον Γκάλσγουορθυ|Γκάλσγουορθυ]] <ref>Οι απαρχές του είδους εντοπίζονται στη Γαλλία από τους Μπαλζάκ και Ζολά και στη Ρωσία από τον Τολστόι κατά τον 19ο αι. Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, «Το ''Ιωνικό ήθος'' της κριτικής του Τάσου Αθανασιάδη», στου Μαστροδημήτρη, Ανάλεκτα Νεοελληνικής φιλολογίας,εκδ.Νεφέλη, Αθήνα, 1995, σ.264</ref>, αλλά και [[Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι]] και [[Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ]]<ref>Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ.Πατάκης, Αθήνα,1999 (β' εκδ.), σελ.17</ref>
Έντονο είναι το επικό στοιχείο και η αφήγηση είναι πολυπρόσωπη ενώ διαπλέκεται ο μύθος ενός ήρωα με το μύθο ενός άλλου<ref>Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, «Το ''Ιωνικό ήθος'' της κριτικής του Τάσου Αθανασιάδη», στου Μαστροδημήτρη, Ανάλεκτα Νεοελληνικής φιλολογίας,εκδ.Νεφέλη, Αθήνα, 1995, σ.265</ref>
Τα μυθιστορήματά δίνουν «έναν πλατύ και συνθετικό πίνακα της ελληνικής αστικής κοινωνίας» στα τρία τέταρτα περίπου του εικοστού αιώνα.<ref>Λίνος Πολίτης, Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1993, σ.325</ref>
| |||