Βασιλικό Θέατρο (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Το '''Βασιλικό Θέατρο''' ιδρύθηκε το [[1900]] υπό τη διεύθυνση του [[Άγγελος Βλάχος (1838-1920)| Άγγελου Βλάχου]] - ο οποίος όμως αποχώρησε πριν από την έναρξη των παραστάσεων - και λειτούργησε με προσκλήσεις . Στις 24 Νοεμβρίου του 1901 έγινε η πρεμιέρα του θεάτρου η οποία περιελάμβανε έναν μονόλογο από τη «Μαρία Δοξαπατρή» του [[Δημήτριος Βερναρδάκης| Βερναρδάκη]] και τα κωμικά μονόπρακτα «Ο θάνατος του Περικλέους» (του [[Δημήτριος Κορομηλάς| Δ. Κορομηλά]]) και «Ζητείται υπηρέτης»» (του [[Χαράλαμπος Άννινος| Χ. Αννίνου]]) υπό τη συνοδεία ζωντανής ορχήστρας. Παράλληλα, ιδρύθηκε και η [[Βασιλική Δραματική Σχολή]] με καθηγητές τους [[Θωμάς Οικονόμου|Θωμά Οικονόμου]] και [[Αριστοτέλης Κουρτίδης|Αριστοτέλη Κουρτίδη]]. Το θέατρο θα κλείσει το [[1908]], με τελευταία παράσταση στις 29 Απριλίου της χρονίας εκείνης, έχοντας ανεβάσει 144 έργα, και με 644 παραστάσεις. Από αυτά τα 28 ήταν νεελληνικά και τα 17 πρωτοπάιχτηκαν στη σκηνή του.<ref>Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.234, 237</ref>
Το Βασιλικό θέατρο, με σκηνοθέτη τον [[Θωμάς Οικονόμου|Θωμά Οικονόμου]] και πρωταγωνίστριες την [[Αικατερίνη Βερώνη]] και τη [[Μαρίκα Κοτοπούλη]] απότελεσε το αντίπαλο δέος στη «[[Νέα Σκηνή]]» του [[Κωνσταντίνος Χρηστομάνος|Χρηστομάνου]]. Το [[1903]] έγινε η αιτία ισχυρών παθών και διχονοιών, με την παράσταση της τριλογίας "Ορέστεια", που συνοδεύτηκε από θερμά επεισόδια τα οποία προκάλεσε η γλωσσική διαμάχη για την πεζή μετάφραση σε συντηρητική δημοτική του Γ. Σωτηριάδη, γνωστά και ως [[Ορεστειακά]], (με δύο νεκρούς και επτά τραυματίες)<ref>Θόδωρος Γραμματάς, Το Ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτιστικά πρότυπα και πρωτότυπα, Α τόμος, εκδ. Εξάντας, 2002, σελ.234-235</ref>.γειααααα
==Τα αίτια παρακμής του Βασιλικού Θεάτρου==
| |||