Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 111:
Στα μέσα της δεκαετίας του [[1930]] οι δυνάμεις του φασισμού στην Ευρώπη κυρίως προκάλεσαν αντιδράσεις και η προοπτική του [[πόλεμος|πολέμου]] διαφαινόταν πλέον καθαρά. Το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ακολουθώντας τη γραμμή των Λαϊκών Μετώπων που είχε επεξεργαστεί η ΚΔ στο 7ο της Συνέδριο, έθεσε ως στόχο την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση για την αποσόβηση επερχόμενης [[δικτατορία]]ς φιλοφασιστικής ιδεολογίας.
 
Οι αλλεπάλληλες εκκλήσεις του ΚΚΕ στα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα για τη συγκρότηση μιας αντιδικτατορικής συμμαχίας κατέληξαν σε συμφωνία με το [[Αγροτικόν Κόμμα Ελλάδος (Ι. Σοφιανόπουλου)|Αγροτικόν Κόμμα Ελλάδος]] (ΑΚΕ) για τη συγκρότηση του [[Παλλαϊκό Μέτωπο|Παλλαϊκού Μετώπου]]. Στις εκλογές του Γενάρη 1936 το Παλλαϊκό Μέτωπο εξέλεξε 15 βουλευτές. Μετά τις εκλογές και με την αδυναμία για σχηματισμό κυβέρνησης το ΚΚΕ ήρθε και σε μετεκλογική συνεννόηση με το βενιζελικό κόμμα, που είναι γνωστό ως σύμφωνο [[Θεμιστοκλής Σοφούλης|Σοφούλη]]-[[Στέλιος Σκλάβαινας|Σκλάβαινα]]. Έτσι, το Παλλαϊκό Μέτωπο συμφώνησε να στηρίξει την κυβέρνηση των Φιλελευθέρων, προκειμένου να αποσοβηθεί ο ορατός πια κίνδυνος της δικτατορίας. Τελικά, η συμφωνία αυτή αθετήθηκε από την πλευρά των βενιζελικών και έτσι άνοιξε ο δρόμος προς την άνοδο του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ι. Μεταξά]] στην εξουσία.
 
Το ΚΚΕ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντιφασιστική πάλη αυτής της περιόδου, με αποκορύφωμα το μεγάλο απεργιακό κύμα του Μάη του 1936, χωρίς όμως να μπορέσει να ανακόψει την πορεία προς τη [[δικτατορία]], που τελικά επιβλήθηκε την 4η Αυγούστου.