Καθεστώς της 4ης Αυγούστου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
== Διώξεις ==
Κύριο γνώρισμα της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου ήταν ο σφοδρός [[Αντικομμουνισμός|αντικομμουνισμός]]. Εξάλλου η επιβολή της στηρίχθηκε στην "[[Κομμουνισμός|κομμουνιστική]] απειλή". Η δικτατορία καταδίωξε άγρια το ΚΚΕ, βασανίζοντας τα μέλη του με πρωτόγνωρες μεθόδους (ρετσινόλαδο, καυτερή πιπεριά, φάλαγγα, ευνουχισμός ακόμα και πετάλωμα) και δολοφονώντας άλλα ακόμα και με εκπαραθυρώσεις<ref>Βασίλης Νεφελούδης:Ακτίνα Θ',Βιβλιοπωλείο της Εστίας</ref>. Δολοφονήθηκαν από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου οι κομμουνιστές [[Χρήστος Μαλτέζος]], [[Μήτσος Μαρουκάκης]], Νίκος Βαλιανάτος, Λύσανδρος Μηλιαρέσης, Λασκαρίδης, Παύλος Σταυρίδης και άλλοι. Ο Μήτσος Μαρουκάκης, αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη, πετάχτηκε από την ταράτσα της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 και
Ο Μεταξάς, ο ίδιος φανατικός αντικομμουνιστής, είχε συσπειρώσει γύρω του μερικούς από τους πιο σκληρούς αντικομμουνιστές, όπως τον [[Κωνσταντίνος Μανιαδάκης|Κωνσταντίνο Μανιαδάκη]], πρώην στρατιωτικό, τον Θεόδωρο Σκυλακάκη, αποταγμένο ταγματάρχη και τον [[Αριστείδης Δημητράτος|Αριστείδη Δημητράτο]], [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιό]] εθνικόφρονα συνδικαλιστή και πρώην κομμουνιστή. Επιπλέον, η δικτατορία είχε στείλει ορισμένα κορυφαία στελέχη της Ασφάλειας (μεταξύ άλλων τον Σπύρο Παξινό) στη [[Γκεστάπο]] για εκπαίδευση στη δίωξη και αντιμετώπιση του Κομμουνισμού<ref>Γρηγόρης Φαράκος:Β' Παγκόσμιος Πόλεμος,ΚΚΕ και Διεθνές Κομμουνιστικό Κέντρο,Ελληνικά Γράμματα</ref>. Το καθεστώς προχώρησε ακόμα σε διώξεις και μη κομμουνιστών, πολιτικών αντιπάλων του, διαφωνούντων και δημοκρατικών πολιτών, προχωρώντας συχνά στο μέτρο των [[Εξορία|εξοριών]] σε νησιά του Αιγαίου, κάνοντας χρήση του βενιζελικού νόμου του 1929 "περί Ιδιωνύμου Αδικήματος".
|