Καθεστώς της 4ης Αυγούστου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κύριο γνώρισμα της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου ήταν ο σφοδρός [[Αντικομμουνισμός|αντικομμουνισμός]]. Εξάλλου η επιβολή της στηρίχθηκε στην "[[Κομμουνισμός|κομμουνιστική]] απειλή". Η δικτατορία καταδίωξε άγρια το ΚΚΕ, βασανίζοντας τα μέλη του με πρωτόγνωρες μεθόδους (ρετσινόλαδο, καυτερή πιπεριά, φάλαγγα, ευνουχισμός ακόμα και πετάλωμα) και δολοφονώντας άλλα ακόμα και με εκπαραθυρώσεις<ref>Βασίλης Νεφελούδης:Ακτίνα Θ',Βιβλιοπωλείο της Εστίας</ref>. Δολοφονήθηκαν από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου οι κομμουνιστές [[Χρήστος Μαλτέζος]], [[Μήτσος Μαρουκάκης]], Νίκος Βαλιανάτος, Λύσανδρος Μηλιαρέσης, Λασκαρίδης, Παύλος Σταυρίδης και άλλοι. Ο Μήτσος Μαρουκάκης, αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη, πετάχτηκε από την ταράτσα της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 και η δολοφονία του αποδόθηκε από την Ασφάλεια σε αυτοκτονία<ref>Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδ. Αυλός, 1979</ref>. Πάντως δεν υπήρχε κάποιος οργανωμένος σχεδιασμός για μαζικές εκτελέσεις των κομμουνιστών όπως για παράδειγμα συνέβαινε στην [[Φρανθίσκο Φράνκο|Φρανκική]] [[Ισπανία]]. Το καθεστώς συνέλαβε σχεδόν όλη την ηγεσία του ΚΚΕ και φυλάκισε τον [[Νίκος Ζαχαριάδης|Νίκο Ζαχαριάδη]] στην Κέρκυρα στην περιβόητη Ακτίνα Θ'. Στις φυλακές της [[Ακροναυπλία|Ακροναυπλίας]] που λειτούργησαν από την άνοιξη του 1937 φυλάκισε την μεγαλύτερη ομάδα κομμουνιστών, περίπου 600 άτομα. Επίσης εκτόπισε σε μικρά νησιά Ανάφη, Φολέγανδρο, Κίμωλο, Γαύδο και αλλού πολλά στελέχη και μέλη του ΚΚΕ.

 

 

Ένα από τα μελανότερα σημεία της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου ήταν η παράδοση όλων των πολιτικών κρατουμένων στους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να εκτελεστούν από τους κατακτητές κατά τη διάρκεια της [[Κατοχή|κατοχής]].