Χορωδία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 67:
Ακρογωνιαίος λίθος της μουσικής Μπαρόκ αποτελεί η ανάπτυξη και εδραίωση περί το 1600 του [[συνεχές βάσιμο|συνεχούς βάσιμου]], το οποίο επέφερε δραματικές αλλαγές στην αισθητική της μουσικής και οδήγησε στην άνοδο της [[μονωδία]]ς και κατόπιν της [[όπερα]]ς. Ο νεωτερισμός αυτός ήταν κατ´ουσίαν επέκταση μιας διαδεδομένης πρακτικής της εποχής, που είχε ως βάση την ενόργανη συνοδεία της χορωδίας, είτε με χρήση συντετμημένης παρτιτούρας (λατ. ''reductio'') ή με το λεγόμενο ''basso seguente'', ένα φωνητικό/οργανικό μέρος που περιέχει τη χαμηλότερη νότα σε κάθε δεδομένη στιγμή.
Το νέο μουσικό γένος που αναδύθηκε συνδυάζει φωνές και μουσικά όργανα και ονομάζεται «κοντσερτάτο»· ιστορικά ανάγεται στο πολυχωρικό ύφος της [[Βενετσιάνικη σχολη|Βενετσιάνικης σχολής]], κύριοι εκπρόσωποι της οποίας υπήρξαν μεταξύ άλλων ο [[Τζιοβάννι Γκαμπριέλι]] και ο [[
Τα ανεξάρτητα οργανικά μέρη της συνοδείας άνοιξαν νέους ορίζοντες στη χορωδιακή μουσική. Στο [[ανθέμιο (μουσική)|ανθέμιο]] εναλλάσσονται σολιστικά και χορωδιακά μέρη, ενώ στο [[μείζον μοτέτο]] τα μέρη αυτά ανάγονται σε ξεχωριστές μουσικές κινήσεις. Με πρωτεργάτη τον [[Τζάκομο Καρίσσιμι]] επινοείται το [[ορατόριο]], όπου η παραπάνω σύλληψη πλαισιώνεται εν είδει [[κοντσέρτο]]υ, έχοντας ως κεντρική θεματολογία σκηνές από τη Βίβλο.
| |||