Βελισάριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) |
|||
Γραμμή 69:
Η επιστροφή του Βελισάριου στην Κωνσταντινούπολη δεν είχε την υποδοχή που τού είχε επιφυλαχθεί μετά την κατάλυση του βανδαλικού κράτους. Βασικοί λόγοι για την ψυχρή αντιμετώπιση, ήταν η εισβολή των Περσών στην βυζαντινή Συρία, αλλά και η καχυποψία του Ιουστινιανού προς το πρόσωπο του Βελισάριου<ref>[http://www.heritage-history.com/www/heritage.php?R_menu=OFF&Dir=characters&FileName=belisarius.php Heritage History: Flavius Belisarius]</ref>. Ο αυτοκράτορας είχε ανησυχήσει από τις προτάσεις των Γότθων προς τον αρχιστράτηγό του και παρά το γεγονός ότι οι ενέργειες του τελευταίου είχαν αποδείξει το αντίθετο, διατηρούσε αμφιβολίες για τη νομιμοφροσύνη του.<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/59479/Belisarius Britannica: Belisarius]</ref>
Ωστόσο οι ταχείες και οδυνηρές εξελίξεις στην Ανατολή απαιτούσαν άμεσες ενέργειες. Ο διάδοχος του [[Καβάδης Α'|Καβάδη Α΄]], [[Χοσρόης Α’]], προήλαυνε ανενόχλητος καταλαμβάνοντας πόλεις και φρούρια της μεθορίου. Όταν είδε ότι δεν υπήρχε ουσιαστικός αντίπαλος έγινε πιο τολμηρός και επιτέθηκε κατά της [[Αντιόχεια|Αντιόχειας]], που εκείνη την εποχή ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους. Η πλούσια συριακή μεγαλούπολη έπεσε ανέλπιστα εύκολα και ακολούθησε τη μοίρα των Μεδιολάνων. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της σφαγιάστηκε, ενώ οι επιζώντες μεταφέρθηκαν στη Περσία, όπου εγκαταστάθηκαν σε μια πόλη με το όνομα Αντιόχεια του Χοσρόη, πλησίον της [[Κτησιφών|Κτησιφώντος]].<ref>Γιάννης Χατζάκης (2005), σελ.66</ref> Το [[541]] ο Πέρσης μονάρχης προωθήθηκε στη Λαζική και κατέλαβε το ισχυρό βυζαντινό φρούριο της Πέτρας.▼
▲Ωστόσο οι ταχείες και οδυνηρές εξελίξεις στην Ανατολή απαιτούσαν άμεσες ενέργειες. Ο διάδοχος του [[Καβάδης Α'|Καβάδη Α΄]] [[Χοσρόης Α’]] προήλαυνε ανενόχλητος καταλαμβάνοντας πόλεις και φρούρια της μεθορίου. Όταν είδε ότι δεν υπήρχε ουσιαστικός αντίπαλος έγινε πιο τολμηρός και επιτέθηκε κατά της [[Αντιόχεια|Αντιόχειας]], που εκείνη την εποχή ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους. Η πλούσια συριακή μεγαλούπολη έπεσε ανέλπιστα εύκολα και ακολούθησε τη μοίρα των Μεδιολάνων. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της σφαγιάστηκε, ενώ οι επιζώντες μεταφέρθηκαν στη Περσία, όπου εγκαταστάθηκαν σε μια πόλη με το όνομα Αντιόχεια του Χοσρόη, πλησίον της [[Κτησιφών|Κτησιφώντος]].<ref>Γιάννης Χατζάκης (2005), σελ.66</ref> Το [[541]] ο Πέρσης μονάρχης προωθήθηκε στη Λαζική και κατέλαβε το ισχυρό βυζαντινό φρούριο της Πέτρας.
Εκείνη τη στιγμή έφτασε στο ανατολικό μέτωπο και ο Βελισάριος. Τόσο αυτός όμως, όσο και άλλοι ικανοί στρατηγοί του Ιουστινιανού δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους Πέρσες.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμος 2, σελ.226</ref> Πιο συγκεκριμένα, ο Βελισάριος ηγήθηκε μίας γενικά άτολμη επιχείρησης αντιπερισπασμού εισβάλλοντας στα περσικά εδάφη. Μπρος στον κίνδυνο που διέτρεχαν τα ίδια τα εδάφη του, ο Χοσρόης εγκατέλειψε τη Λαζική, αλλά και οι Ρωμαίοι αποτραβήχτηκαν στην επικράτειά τους. Ο Βελισάριος αντιμετώπιζε πάλι προβλήματα ανυπακοής των κατωτέρων του, που σε συνδυασμό με μια επιδημία στο στράτευμά του και την έκκληση κάποιων πόλεων της μεθορίου για προστασία εναντίον των Αράβων συμμάχων του Χοσρόη, ανάγκασε τους Βυζαντινούς να αναδιπλωθούν. Τότε ήρθε διαταγή ανάκλησης του Βελισάριου στην Κωνσταντινούπολη (χειμώνας 541-542), πιθανώς λόγω μίας εισβολής των Βουλγάρων Ούννων ([[Κουτρίγουροι|Κουτριγούρων]]) στα Βαλκάνια.<ref>Στρατιωτική Ιστορία, τχ 129, σελ.68</ref>
| |||