Ευάγριος Σχολαστικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αποσαφήνιση Προκόπιος --> Προκόπιος (ιστορικός) |
|||
Γραμμή 7:
==Συγγραφικό έργο==
Ο Ευάγριος Σχολαστικός έγραψε πλήθος εκκλησιαστικών έργων που αφιέρωσε στον αυτοκράτορα Μαυρίκιο<ref>Ecclesiastical History Preface, pgs ix-x</ref> αλλά, δυστυχώς, μόνο ένα σώθηκε, η «Εκκλησιαστική Ιστορία». Το σημαντικό αυτό έργο ολοκληρώθηκε το 593 και ασχολείται με την ιστορία του Χριστιανισμού, και τη βιογραφία πολλών αρχιεπισκόπων και αγίων της εποχής του<ref>Chesnut, p. 216</ref>. Σημερινοί ιστορικοί του μεσαίωνα παραδέχονται πως ο συγγραφέας επηρεάστηκε από την προτίμησή του προς τον [[Χαλκηδονισμός|Χαλκηδονισμό]] <ref>Allen, p. 476</ref> και επέλεξε να παρουσιάσει πληροφορίες που υπερασπίζονταν τη φήμη του δόγματος αυτού, αν και δεν παρέλειψε τις απόψεις των αντιπάλων του<ref>Whitby, p. xl</ref>. Για παράδειγμα, ο Ευάγριος στηρίζεται στη Βυζαντινή ιστορία του Μονοφυσίτη Ζαχαρία τον οποίο χαρακτηρίζει «αξιόπιστο», αν και παραλείπει κάποια αποσπάσματα που διαφημίζουν την θρησκευτική ταυτότητα του τελευταίου. Φαίνεται πως ο Ευάγριος δανείστηκε από τον Ζαχαρία επειδή ήταν ο πιο πλήρης εκκλησιαστικός συγγραφέας αναφορικά με τα γεγονότα από τον [[Θεοδώρητος ο Κύρου|Θεοδώρητο Κύρου]] ως την εποχή του. Δυστυχώς, τα αυθεντικά χειρόγραφα του Ζαχαρία έχουν χαθεί<ref>Allen, p. 488</ref>. Άλλοι ιστορικοί από τους οποίους επηρεάστηκε είναι οι [[Ευστάθιος Επιφανεύς]], [[Ιωάννης Μαλάλας]] και [[Προκόπιος (ιστορικός)|Προκόπιος]] <ref>Whitby, pgs xxii-xxx</ref>.
<br>Ο Ευάγριος Σχολαστικός ήταν λιγότερο κριτικός απέναντι στον [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανό]] και τη [[Θεοδώρα (αυτοκράτειρα)|Θεοδώρα]] σε σχέση με τον Προκόπιο που τους περιγράφει ως τις φυσικές ενσαρκώσεις του σατανά. Λόγω της θρησκευτικής τους ταύτισης, ο Ευάγριος έγραψε για τον αυτοκράτορα με συμπάθεια, θαυμάζοντας τη στάση του σε θέματα δικαιοσύνης αλλά στηλιτεύοντάς τον για την επίδειξη πλούτου και την αιρετική συμπεριφορά του. Ο Ευάγριος είναι αντιφατικός απέναντι στον Ιουστινιανό, όπως για παράδειγμα, όταν τον χαρακτηρίζει «ενάρετο» ηγέτη αλλά ταυτόχρονα τον κατηγορεί ότι αρνούνταν να αποδεχθεί την ήττα στον πόλεμο κατά των [[Πέρσες|Περσών]] που αυτός είχε ξεκινήσει<ref>Pazdernik, p. 265</ref>. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί επίσης, δραματικό αρχαιοελληνικό λόγο προκειμένου να σκιαγραφίσει τη ζωή του Ιουστινιανού και τις διακυμάνσεις στα οικονομικά της βασιλείας του<ref>Chesnut pgs 218-219</ref>.
<br>Η «Εκκλησιαστική Ιστορία» θεωρείται έγκυρη και σημαντική πηγή για την ιστορία των χρόνων του Ευάγριου, καθώς ο ιστορικός διασταυρώνει τις πληροφορίες του, κάτι ασυνήθιστο ανάμεσα στους σύγχρονούς του<ref>Whitby, p. xxiii</ref>. Παρ’όλα αυτά, στην «Ιστορία» υπάρχουν αρκετά λάθη όπως η ασυνεπής χρονολόγηση και η παραλήψη σημαντικών γεγονότων (π.χ. πολέμων) που σημάδεψαν την εποχή του<ref>Whitby, pg. liii</ref>. Όμως, σε καμία περίπτωση τα ελαττώματα αυτά δεν ήταν δική του πρωτοτυπία.
| |||