|
Στη [[Σκανδιναβική μυθολογία]] το '''ΥγκντράσιλΎγκντρασιλ''' (Yggdrasill, επίσης αποκαλείται ''Μιμαμέιντ'' (''Mimameid'') ή ''Λέραντ'' (''Lerad'')), ήταν το παγκόσμιο δέντρο, ένα γιγαντιαίο δέντρο, που θεωρείται πως συνδέει τους εννέα κόσμους της [[Σκανδιναβική κοσμολογία|Σκανδιναβικής κοσμολογίας]].
Στα κλαδιά του Υγκντράσιλ βρίσκονταν το [[Άσγκαρντ]], το [[Αλφχέιμ|Αλφχάιμ]] και το [[Βαναχέιμ|Βάναχαϊμ]]. Ο κορμός του αποτελούσε τον παγκόσμιο άξονα περνώντας μέσα από το κέντρο του [[Μίντγκαρντ]], γύρω από τον οποίο βρισκόταν το [[Γιοτουνχέιμ|Γιότουνχαϊμ]] και κάτω από τον οποίο ήταν το [[Νινταβέλλιρ]] ή ''ΣβαρταλφχέιμΣβαρταλφχάιμ''. Οι τρεις ρίζες του έφταναν ως το [[Χελχέιμ|Χέλχαϊμ]], το [[Νιφλχέιμ|Νίφλχαϊμ]] και το [[Μουσπελχέιμ|Μούσπελχαϊμ]].
Από τις τρεις ρίζες, μία διέσχιζε το Άσγκαρντ, μία το ΓιοτουνχέιμΓιότουνχαϊμ και μία το ΧελχέιμΧέλχαϊμ. Κάτω από τη ρίζα του Άσγκαρντ βρισκόταν το ιερό ''Πηγάδι του Ουρντ'' και εκεί κατοικούσαν οι τρεις [[Νορν]], επί των οποίων οι θεοί δεν είχαν καμία δύναμη και οι οποίες κάθε μέρα πότιζαν το δέντρο από την πρωταρχική πηγή. Κάτω από τη ρίζα του ΓιοτουνχέιμΓιότουνχαϊμ βρισκόταν η πηγή ή πηγάδι του Μίμιρ και κάτω από αυτή του ΧελχέιμΧέλχαϊμ το πηγάδι ''Χβεργκελμίρ'' (το ''Βρυχώμενο Καζάνι'').
Στην κορυφή του δέντρου κούρνιαζε ένας γιγάντιος κόκορας ή πιο συχνά ένας αετός με το όνομα ''Βιντοφνίρ'' (''Vidofnir''), στο μέτωπο του οποίου καθόταν ένα γεράκι, το ''Βεντρφολνίρ'' (''Veðrfolnír''). Οι ρίζες στο ΝιφλχέιμΝίφλχαϊμ κατατρώγονταν από ένα δράκο, τον ''ΝιντχόγκΝίντχογκ''. Ένας σκίουρος, ο ''Ρατατόσκ'', έτρεχε πάνω κάτω στο δέντρο μεταφέροντας προσβολές ανάμεσα στον ΝιντχόγκΝίντχογκ και τον αετό. Τέσσερα ελάφια τρέφονταν από τον φλοιό του ΥγκντράσιλΎγκντρασιλ.
Σύμφωνα με το μύθο ο [[Οντίν|Όντιν]] κρεμάστηκε επί εννέα νύχτες στο ΥγκντράσιλΎγκντρασιλ προκειμένου να βρει τις [[Ρούνοι|ρούνους]]. Ίσως ο μύθος αυτός να έχει σχέση και με το Γερμανικό έθιμο να θυσιάζουν ανθρώπους κρεμώντας τους από δέντρα.
Το ΥγκντράσιλΎγκντρασιλ παίζει κεντρικό ρόλο και στο μύθο του [[Ράγκναροκ]], στο τέλος του κόσμου. Οι μόνοι άνθρωποι που επιβίωσαν του Ράγκναροκ, οι ''Λιφ και Λιφτχράσιρ'', κατάφεραν να ξεφύγουν βρίσκοντας καταφύγιο στα κλαδιά του ΥγκντράσιλΎγκντρασιλ, όπου τρέφονται από τη δροσιά και προστατεύονται από το δέντρο.
{{Σκανδιναβική μυθολογία}}
| 