Ιουστινιανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 28:
Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας '''Ιουστινιανός Β´''', επονομαζόμενος '''Ρινότμητος''' βασίλεψε σε δύο περιόδους, από το [[685]] έως το [[695]], και κατόπιν από το [[705]] έως τον θάνατό του το [[711]].
==Βιογραφία==
===Η στέψη και τα πρώτα χρόνια===
Σε ηλικία μόλις 17 ετών (γεννημένος όταν ο πατέρας του [[Κωνσταντίνος Δ']] ήταν 16), ο Ιουστινιανός Β' στέφεται αυτοκράτορας. Ο Ιουστινιανός γρήγορα θα δείξει τον ισχυρό του χαρακτήρα, την εξυπνάδα, τη διορατικότητα και τις μεγάλες διοικητικές ικανότητές του. Δυστυχώς όμως θα παρουσιάσει σημάδια σκληρότητας, που είχαν εκλείψει από τις ημέρες του [[Φωκάς|Φωκά]], καθώς και δείγματα διανοητικής ανισορροπίας, ανάλογα με αυτά που έδειξε ο [[Ηράκλειος]] προς το τέλος της ζωής του.
Στην αρχή της βασιλείας του πραγματοποιεί επιτυχημένες εκστρατείες κατά των Αράβων στα ανατολικά. Έθεσε σε ισχύ τον «Νόμο των Αγροτών», μια ρύθμιση που επέτρεψε την ισχυροποίηση της αγροτικής τάξης. Διατηρώντας τη διοικητική διαίρεση των θεμάτων, διατάζει τη μεταφορά Σλάβων από τη Βαλκανική στη [[Βιθυνία]] της [[Μικρά Ασία|Μ. Ασίας]] για να την εποικήσουν, πιστεύοντας ότι έτσι θα τη θωρακίσει απέναντι στον αραβικό κίνδυνο.
===Η σύγκληση της Οικουμενικής συνόδου===
Το 691, συγκάλεσε την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, προκειμένου να ρυθμιστούν ορισμένες λεπτομέρειες των Ε' και ΣΤ' Οικουμενικών Συνόδων. Από τα ψηφίσματά της πολλά είναι εξαιρετικά ασήμαντες λεπτομέρειες, παρά ταύτα όμως ο Ιουστινιανός αξίωσε την άμεση υιοθέτησή τους από τη Ρώμη, χωρίς δε καν να καλέσει απεσταλμένους του [[Πάπας Σέργιος Α΄|Πάπα Σέργιου]] στη Σύνοδο. Αποτέλεσμα ήταν η ρήξη στις σχέσεις τους. Τον ίδιο καιρό αναθέτει στον Μέγα Λογοθέτη Θεόδοτο και τον ευνούχο Στέφανο της Περσίας τη συλλογή φόρων. Οι αξιωματούχοι αυτοί εξήντλησαν τη σκληρότητά τους στους φορολογούμενους με αποτέλεσμα τη γενική δυσαρέσκεια.
===Το τέλος της πρώτης βασιλείας===
Το 695 ο στρατός εξεγείρεται και ανακηρύσσει Αυτοκράτορα έναν αξιωματικό με το όνομα [[Λεόντιος]]. Ο Λεόντιος, όντας παλαιός φίλος του πατέρα του, χαρίζει τη ζωή στον Ιουστινιανό αλλά τον τιμωρεί με ρινοκοπία (δηλαδή ακρωτηριασμό της μύτης) και τον εξορίζει στη Χερσώνα της [[Κριμαία|Κριμαίας]]. Εκεί ο Ιουστινιανός παρέμεινε για δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το [[705]]<ref>Εντύπωση προκαλεί η αντίθετη προς τα βυζαντινά ήθη δεύτερη ανάρρησή του στο θρόνο αν και ήταν ακρωτηριασμένος και δεν πληρούσε τον όρο του ΄΄αρίστου΄΄. Πάντως άλλη μια περίπτωση ανόδου στον Βυζαντινό θρόνο ακρωτηριασμένου είναι γνωστή, εκείνη του Ισαάκιου Β΄ Άγγελου. Ιωάννης Λασκαράτος, «Ιουστινιανός Β΄ο Ρινότμητος. (685-695 και 705-711) Επανεκτίμηση πιθανής ρινοπλαστικής του», Βυζαντινός Δόμος, τομ. 8-9 (1998), σελ.194 </ref>.
===Ανάρρηση στο θρόνο για δεύτερη φορά===
Τη χρονιά αυτή απέδρασε από τη Χερσώνα και, συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους Βούλγαρους και τους [[Χάζαροι|Χαζάρους]], διέσπασε την άμυνα της πόλης και ανακατέλαβε την εξουσία από τον Αυτοκράτορα [[Τιβέριος Γ'|Τιβέριο]] που είχε στο μεταξύ εκθρονίσει τον Λεόντιο το [[698]]. Τιμώρησε με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων, ενώ για ανταμοιβή έχρισε Καίσαρα τον Χάζαρο χάνο Ιβουζίρ, έναν βάρβαρο κατά τα βυζαντινά πρότυπα, δίνοντάς του ένα αξίωμα για το οποίο συνήθως προορίζονταν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, προκαλώντας την έκπληξη και τον τρόμο στους Βυζαντινούς'''.
Πραγματοποίησε το [[709]] και το [[711]] δύο εκστρατείες καταστολής εξεγέρσεων στη Ραβέννα και τη Χερσώνα. Η δεύτερη αυτή και αποτυχημένη εκστρατεία, θα προκαλέσει το πραξικόπημα και την ανάληψη της εξουσίας από τον αρμενικής καταγωγής [[Βαρδάνης|Βαρδάνη]] ή Φιλιππικού. Η καταστροφή του συνόλου του βυζαντινού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα το 711 κατά το ταξίδι επιστροφής από τη Χερσώνα, και ο χαμός περίπου 70.000 ανδρών στα μανιασμένα κύματα, λέγεται ότι προκάλεσε το γέλιο του Αυτοκράτορα. Η θανάτωση, από τον ίδιο το Βαρδάνη, του Ρινότμητου και του εξάχρονου γιου του Τιβέριου από τους άνδρες του Βαρδάνη, σηματοδοτεί το τέλος της δυναστείας του Ηρακλείου.
==Επίλογος==
Ο Ιουστινιανός Β', παρά τη σκληρότητα και την πνευματική του αστάθεια, ήταν ικανός Αυτοκράτορας, και εργάστηκε σκληρά για το καλό της αυτοκρατορίας, διατηρώντας και ενισχύοντας τη διοικητική και κοινωνική συνοχή που ήταν απαραίτητη για τη σωτηρία της. Οι εκρήξεις εκδίκησής του όμως ήταν τόσο βίαιες που τον κατέστησαν εξαιρετικά αντιδημοφιλή. Το πάθος του και το άσβεστο κουράγιο του, απέδειξαν ότι δεν αρκεί ο ακρωτηριασμός για να εξουδετερώσει τη φιλοδοξία ενός αποφασισμένου για την εξουσία ανθρώπου. Έτσι, το σκληρό έθιμο της τιμωρίας με ρινοκοπία δε θα εφαρμοστεί ξανά στη Βυζαντινή ιστορία.
Γραμμή 42 ⟶ 48 :
== Βιβλιογραφία ==
* ''Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. I-''The Early Years''''
* ''Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453"''
* ''Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State"''
| |||