Κίμων ο Μιλτιάδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ λάθος σύνδεσμο |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 27:
Κατά την τελευταία απουσία του Κίμωνα, οι δημοκρατικοί στην Αθήνα δραστηριοποιήθηκαν, εκμεταλλευόμενοι τη δυσφορία των Αθηναίων από τη φοβερή καταστροφή στο Δράβησκο και τον κατηγόρησαν για δωροδοκία. Ένας από τούς κατήγορους ήταν και ο [[Περικλής]]. Υποστήριξαν ότι ενώ έπρεπε μετά την παράδοση της Θάσου να εισβάλει στη [[Μακεδονία]], καθώς είχε και εκεί μεταλλεία, αυτός πήρε δώρο από το βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρο. Όταν κλήθηκε να λογοδοτήσει, αμύνθηκε με επιτυχία και απαλλάχθηκε των κατηγοριών.
Το [[462 π.Χ.]], η [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]] ζήτησε τη βοήθεια των Αθηναίων, αφού η εξέγερση των [[είλωτες|ειλώτων]] την είχε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση. Η δημοκρατική παράταξη, η οποία είχε ανακτήσει τη δύναμή της, με αρχηγό τον [[Εφιάλτης ο Αθηναίος|Εφιάλτη]] πρότεινε να αφεθεί η Σπάρτη στην κακή της τύχη, όμως οι Αθηναίοι
Η εκστρατεία των Αθηναίων και των συμμάχων τους στην [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] ([[460 π.Χ.|460]] - [[454 π.Χ.]]), ως βοήθεια προς τους εξεγερμένους Αιγυπτίους κατά των Περσών, κατέληξε σε μεγάλου μεγέθους καταστροφή (20.000 άνδρες και 100 πλοία). Παράλληλα με τη λύση της Ελληνικής Συμμαχίας είχαν αρχίσει εχθροπραξίες μεταξύ Αθήνας και Πελοποννησίων. Οι Αθηναίοι τότε, με πρωτοβουλία του Περικλή, αποφάσισαν να ανακαλέσουν τον Κίμωνα, με την προϋπόθεση να μην εμπλακεί στα εσωτερικά της πόλης, και του ανέθεσαν να κλείσει το μέτωπο με τη Σπάρτη. Πράγματι ο Κίμων, που ήταν αγαπητός στους Σπαρτιάτες, κατάφερε να συνάψει πενταετείς [[σπονδές]].
Το [[450 π.Χ.]] ο Κίμων έπλευσε στην Κύπρο, με 200 τουλάχιστον συμμαχικές τριήρεις, για να εκδιώξει τους Πέρσες και να αποκαταστήσει την Αθηναϊκή κυριαρχία στην ανατολική [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]]. Στην Κύπρο πολιόρκησε το [[Μάριον]] και το [[Κίτιον]]<ref>{{ws|[[s:Ιστορική_Βιβλιοθήκη/ΙΒ'#12,4|Διόδωρος Σικελιώτης, ''Ιστορική Βιβλιοθήκη'', Βιβλίο ΙΒ', κεφ. 12,3]]}}</ref>. Εικάζεται πως το [[Μάριον]] κυριεύτηκε, όμως η πολιορκία του Κιτίου τραβούσε σε μάκρος, και επιπλέον οι αμυνόμενοι είχαν στις επάλξεις τους τοξότες, που προκαλούσαν φθορά στους πολιορκητές. Οι πολιορκητές υπέφεραν και από έλλειψη εφοδίων. Στο Κίτιον ο Κίμων άφησε την τελευταία του πνοή, είτε από τραύμα είτε από αρρώστια<ref>Πλουτάρχου, ''Βίοι Παράλληλοι'', Κίμων, 19.1</ref><ref>[...]συνέβη δὲ καὶ τὸν Κίμωνα περὶ τὴν Κύπρον διατρίβοντα νόσῳ τελευτῆσαι. {{ws|[[s:Ιστορική_Βιβλιοθήκη/ΙΒ'#12,4|Διόδωρος Σικελιώτης, ''Ιστορική Βιβλιοθήκη'', Βιβλίο ΙΒ', κεφ. 12,4]]}}</ref> είτε από πείνα<ref>[...]Κίμωνος δὲ ἀποθανόντος καὶ λιμοῦ γενομένου ἀπεχώρησαν ἀπὸ Κιτίου {{ws|[[s:Θουκυδίδης/Α#112|Θουκυδίδης, ''Ιστορίαι'', Βιβλίο Α', 114]]}}</ref>. Πριν πεθάνει έδωσε εντολή να λυθεί η πολιορκία και να επιστρέψουν στην Αθήνα, χωρίς να γνωστοποιήσουν το θάνατό του: επί 30 ημέρες όλοι νόμιζαν ότι στρατηγούσε ο Κίμων. Κατά την επιστροφή, έγινε ναυμαχία και πεζομαχία στη [[Σαλαμίνα της Κύπρου]], όπου οι Αθηναίοι νίκησαν (μεταθανάτια αμοιβή του Κίμωνα -από τη νίκη αυτή έμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα»). Η σορός του επιστράφηκε στη πόλη των Αθηνών και τάφηκε με μεγάλες τιμές στις Μελίτιδες Πύλες.
| |||