Αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι μια χρόνια νόσος της σπονδυλικής στήλης. Ανήκει στην ομάδα των αυτοάνοσων νοσημάτων στη ίδια ομάδα δηλαδή που ανήκει και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Προσβάλει τις αρθρώσεις, τους πρόσθιους επιμήκεις συνδέσμους της σπονδυλικής στήλης και τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις. Είναι επίσης γνωστή και ως νόσος του Bechterew ή σύνδρομο Bechterew ή νόσος Marie Strumpell.

Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι μια χρόνια παθολογική κατάσταση , αλλά για την πλειοψηφία των ασθενών τα συμπτώματα είναι ευτυχώς σχετικά περιορισμένα. Τα συμπτώματα συχνά εμφανίζονται σε κρίσεις (έξαρση) αλλά μεταξύ των κρίσεων πολλοί ασθενείς δεν έχουν πόνο ή δυσκαμψία.

Χρειάζεται να πραγματοποιούνται τακτικές μετρήσεις και αξιολογήσεις της κινητικότητας με τον γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή, ούτως ώστε να μπορεί να αντιμετωπιστεί εγκαίρως οποιαδήποτε επιδείνωση.

Τα συμπτώματα της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας σχετίζονται με φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης, αρθρώσεων και άλλων οργάνων. Η κόπωση είναι ένα κοινό σύμπτωμα που σχετίζεται με την ενεργό φλεγμονή. Η φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης προκαλεί πόνο και δυσκαμψία χαμηλά στη πλάτη, στην άνω περιοχή των γλουτών, στο λαιμό και στο υπόλοιπο της σπονδυλικής στήλης. Η έναρξη του πόνου και η δυσκαμψία είναι συνήθως βαθμιαία και σταδιακά επιδεινώνονται με την απώλεια του εύρους κίνησης. Άλλες φορές η έναρξη είναι γρήγορη και έντονη. Ο οσφυϊκός πόνος (χαμηλός πόνος στην πλάτη) και ο πόνος στους γλουτούς είναι κοινές εκδηλώσεις της ενεργού φλεγμονής στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Τα συμπτώματα του πόνου και της ακαμψίας είναι εντονότερα το πρωί ή μετά από παρατεταμένες περιόδους αδράνειας. Κίνηση, θερμότητα και ένα ζεστό ντους ανακουφίζουν συχνά από τον πόνο και μειώνουν τη δυσκαμψία το πρωί. Επειδή η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα επηρεάζει συχνά εφήβους, η έναρξη του πόνου χαμηλά στην πλάτη μερικές φορές αποδίδεται λανθασμένα σε αθλητικές κακώσεις σε νεότερους ασθενείς.

Όσοι πάσχουν από χρόνια, σοβαρή φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης μπορεί να αναπτύξουν μια πλήρη οστεώδη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης (αγκύλωση). Η ξαφνική εμφάνιση πόνου και η περιορισμένη κινητικότητα στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης σε αυτούς τους ασθενείς, μπορεί να σημαίνει θραύση των οστών. Το κάτω μέρος του λαιμού (αυχενική μοίρα) είναι η πιο κοινή περιοχή για τέτοια κατάγματα.

Η χρόνια αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα μπορεί επίσης να περιορίσει και την ικανότητα σωστής λειτουργίας των πνευμόνων, δημιουργώντας φλεγμονή και ουλές στους πνεύμονες, με συνέπεια την πρόκληση του βήχα και δύσπνοιας κατά την άσκηση. Επιπλέον ο ασθενής είναι επιρρεπής σε λοιμώξεις.

Άτομα με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα μπορεί επίσης να εμφανίζουν και αρθρίτιδα στις αρθρώσεις εκτός από της σπονδυλικής στήλης, ιδιαίτερα δε στις γυναίκες. Οι ασθενείς μπορεί να νιώσουν πόνο, ακαμψία, θερμότητα, πρήξιμο, ζεστασιά και/ ή στις αρθρώσεις των ισχύων, των γονάτων και των αστραγάλων ερυθρότητα. Ενίοτε, στις μικρές αρθρώσεις των ποδιών μπορεί να εμφανιστεί φλεγμονή. Φλεγμονή μπορεί να εμφανιστεί και στο χόνδρο γύρω από το στέρνο (πλευροχονδρίτιδα) καθώς και στους τένοντες (τενοντίτιδα). Μερικοί ασθενείς αναπτύσσουν Αχίλλεια τενοντίτιδα, με αποτέλεσμα να νιώθουν πόνο και δυσκαμψία στο πίσω μέρος της φτέρνας. Επίσης οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν συχνότερα φλεγμονή των ιστών του κάτω μέρος του ποδιού και πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Σε ορισμένους ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, η φλεγμονή των αρθρώσεων εκτός της σπονδυλικής στήλης (όπως τα ισχία, γόνατα, ή τους αστραγάλους) αποτελεί πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η φλεγμονή σε αυτές τις αρθρώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Σε αυτά τα άτομα, η χορήγηση φαρμάκων που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος θεωρείται απαραίτητη. Αυτά τα φάρμακα, όπως η σουλφασαλαζίνη (Azulfidine), μπορεί να επιφέρουν μακροπρόθεσμα μείωση της φλεγμονής.

Μια εναλλακτική λύση στη σουλφασαλαζίνη και λίγο πιο αποτελεσματική είναι η μεθοτρεξάτη (Rheumatrex, Trexall), η οποία μπορεί να χορηγηθεί από το στόμα ή με ένεση. Η τοξικότητα της μεθοτρεξάτης ελέγχεται με εξετάσεις αίματος γιατί μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή αναιμία.

Η φυσική θεραπεία για την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα περιλαμβάνει ασκήσεις για τη διατήρηση της καλής στάσης του σώματος. Αυτό περιλαμβάνει βαθιά αναπνοή για την επέκταση των πνευμόνων και διατατικές ασκήσεις για τη βελτίωση της σπονδυλικής στήλης και της κινητικότητας της άρθρωσης. Δεδομένου ότι η αγκύλωση της σπονδυλικής στήλης τείνει να προκαλέσει κύρτωση προς τα εμπρός, οι ασθενείς καθοδηγούνται να διατηρήσουν όρθια στάση όσο το δυνατόν περισσότερο και να πραγματοποιούν εκ των υστέρων επεκτατικές ασκήσεις. Επίσης οι ασθενείς είναι καλό επίσης να κοιμούνται σε ένα σκληρό στρώμα για να αποφευχθεί η καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης.

Τα προγράμματα άσκησης είναι προσαρμοσμένα για κάθε άτομο. Το κολύμπι αποτελεί τη καλύτερη άσκηση καθώς αποφεύγει τις ενοχλητικές επιδράσεις στη σπονδυλική στήλη. Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα δεν πρέπει να περιορίζει τη συμμετοχή του ασθενούς στον αθλητισμό. Οι ασθενείς μπορούν να συμμετέχουν σε προσεκτικά επιλεγμένα αερόβια αθλήματα όταν η ασθένειά τους είναι ανενεργή. Η αεροβική άσκηση γενικά ενθαρρύνεται, δεδομένου ότι προωθεί την πλήρη ανάπτυξη των μυών της αναπνοής και ανοίγει τους αεραγωγούς των πνευμόνων.