Γεώργιος Βιζυηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Βιζύη]] (ή Βιζώ) της [[Ανατολική Θράκη|Ανατολικής]] [[Θράκη|Θράκης]] σημερινή Βίζε Τουρκίας το [[1849]], γιος πολύ φτωχικής οικογένειας. Σε ηλικία δέκα ετών οι γονείς του τον στέλνουν στην [[Κωνσταντινούπολη]] κοντά σε έναν θείο του για να μάθει ραπτική. Παραμένει εκεί μέχρι την ηλικία των 18, προστατευόμενος από τον Κύπριο έμπορο Γιάγκο Γεωργιάδη και αργότερα προστατευόμενος του [[αρχιεπίσκοπος|αρχιεπισκόπου]] Κύπρου Σωφρονίου Β΄ ζει για ένα διάστημα στην [[Κύπρος|Κύπρο]], όπου μάλιστα τον προόριζαν για τον ιερατικό κλάδο. Το [[1872]] γίνεται ιεροσπουδαστής στη [[Θεολογική Σχολή της Χάλκης]], όπου το [[1873]] δημοσιεύει και την πρώτη του ποιητική συλλογή (''Ποιητικά Πρωτόλεια''). Μεταξύ των καθηγητών του αναφέρεται και ο ποιητής [[Ηλίας Τανταλίδης]], ο οποίος διέκρινε στον Βιζυηνό στοιχεία ιδιαίτερου ταλέντου και ευφυίας ώστε τον σύστησε στον πλούσιο [[Γεώργιος Ζαρίφης|Γεώργιο Ζαρίφη]]. Το 1874 το επικό ποίημά του ''Κόδρος'' βραβεύεται στον Βουτσιναίο Ποιητικό Διαγωνισμό. Την ίδια χρονιά εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά με δαπάνες του Ζαρίφη μεταβαίνει στη [[Γερμανία]], στη Γοτίγγη, όπου σπουδάζει φιλολογία και [[φιλοσοφία]] στο διάστημα [[1875]]-[[1878]]. Το [[1876]], η επόμενη ποιητική συλλογή του ''Άραις μάραις κουκουνάραις'' (μετονομάστηκε σε ''Βοσπορίδες Αύραι'') βραβεύεται στον Βουτσιναίο Διαγωνισμό, στον οποίο το 1877 η συλλογή του ''Εσπερίδες'' επαινείται. Το [[1881]] τυπώνεται στη Λειψία η διδακτορική του διατριβή '' Das Kinderspiel in Bezug auf Psychologie und Paedagogik'' ("Το παιδικό παιχνίδι υπό έποψη ψυχολογική και παιδαγωγική".) Μέχρι το [[1884]] ο Βιζυηνός επισκέπτεται το [[Παρίσι]] (1882), όπου γνωρίζει τον [[Δημήτριος Βικέλας|Δημήτριο Βικέλα]], τον Marquis Queux de Saint-Hilaire και την Juliette Lamber-Adam, και το [[Λονδίνο]] (1883), όπου σχετίζεται με τον πρεσβευτή Πέτρο Βράιλα-Αρμένη. Παράλληλα, δημοσιεύει την ποιητική συλλογή ''Ατθίδες Αύραι''. Την ίδια χρονιά (1883) δημοσιεύεται στην ''Εστία'' το πρώτο μεγάλο διήγημά του '' Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως''. Δημοσιεύονται επίσης το ''Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου'' και ''Το αμάρτημα της μητρός μου''. Το [[1884]], λόγω του θανάτου του προστάτη του, Ζαρίφη, υποχρεώνεται να επιστρέψει στην [[Αθήνα]] και διορίζεται καθηγητής σε γυμνάσιο.

 

 

== Έργο ==