Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Δ |
||
Γραμμή 38:
Διευθυντές διαδοχικά του του Ινστιτούτου ήταν οι [[Μιχαήλ Λάσκαρις]] 91960-1962), [[Κωνσταντίνος Δημαράς]] (1962-19720, [[Διονύσιος Ζακυθηνός]] (1971-1975), αναπληρωτής διευθυντής ο [[Μανούσος Μανούσακας]] (1975-1980), η [[Λουκία Δρούλια]] (1981-1995), ο [[Βασίλης Παναγιωτόπουλος]] (1995-2000) και ο [[Πασχάλης Κιτρομηλίδης]] (2000-2012). Σήμερα υφίσταται ως Τμήμα Νεοελληνικών Ερευνών ενσωματωμένο στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών [http://www.eie.gr/nhrf/institutes/inr/index-gr.html]
Ο νέος ελληνισμός αυτονομείται ως ερευνητικό πεδίο: στα είκοσι πρώτα χρόνια της δράσης του Κέντρου, επιχειρείται η «απογραφή των πνευματικών θησαυρών του τόπου σε εθνικό επίπεδο»<ref>Πασχάλης Κιτρομηλίδης, «Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών: 1958-2008 Ίδρυση-πορεία -προοπτικές, Αθήνα, 2008, σελ.69</ref>Έτσι οι κύριες κατευθύνσεις ήταν η απογραφή της ελληνικής βιβλιογραφικής παραγωγής, η καταλογογράφηση και έκδοση αρχειακού υλικού, βιβλιολογικά και γραμματολογικά ενδιαφέροντα. Από το 1980 έως το 2000, ενσωματώνεται η οικονομική και κοινωνική ιστορία, η ιστορική γεωγραφία και δημογραφία, η ιστορία των θεσμών, η ιστορία της τεχνολογίας, η ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Οι ερευνητικοί ορίζοντες του Ινστιτούτου εμπλουτίστηκαν με τη σύγκληση διεθνών επιστημονικών συναντήσεων.
Το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών άργησε να αποκτήσει ένα δικό του περιοδικό επιστημονικό βήμα και οι συνεργάτες του Κέντρου εξέδιδαν τις εργασίες τους στο περιοδικό ''[[Ο Ερανιστής]]'' του Όμιλου Μελέτης Ελληνικού Διαφωτσιμού. Το 1981 απέκτησε το ''Τετράδια Εργασίας''<ref>Δημήτρης Αποστολόπουλος, «Ο Κ.Θ.Δημαράς ο Όμιλος Μελέτης του Ελληνικού Διαφωτισμού (ΟΜΕΔ) και το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνων (ΚΝΕ)», Αφιέρωμα στον Κ.Θ.Δημαρά, περιοδικό Αντί, τχ.848-849 (29 Ιουνίου-9 Σεπτεμβρίου 2005), σελ.38</ref>
*Το Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών ιδρύθηκε αρχικά με την επωνυμία Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών στις 11 Μαΐου 1960 με πράξη του Δ.Σ του τότε Βασιλικού Ιδρύματος Ερευνών κι άρχισε να λειτουργεί τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Διαδοχικά διευθυντές του ήταν οι [[Διονύσιος Ζακυθηνός]] (1960-19750), ο [[Μανούσος Μανούσακας]] (1976-1980)η [[Χρύσα Μαλτέζου]] (1980-1995), ο [[Νικόλαος Οικονομίδης]] (1995-2000), ο Ευάγγελος Χρυσός (2000-2005) και από το 2006 έως το 2012 ο Ταξιάρχης Κόλλιας.<ref>Ταξιάρχης Κόλλιας,«Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών»,Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών: 1958-2008 Ίδρυση-πορεία -προοπτικές, Αθήνα, 2008, σελ.96-123 </ref>Τώρα υφίσταται ως Τμήμα Βυζαντινών Ερευνών ενσωματωμένο στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών [http://www.eie.gr/nhrf/institutes/ibr/index-gr.html]
| |||