Κατά το [[s:Σύνταγμα της Ελλάδας#Άρθρο 17| άρθρο 1 § 1]] του Συντάγματος (1975/1986/2001/2008) «Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος». Εκτός αυτού (του δημοσίου συμφέροντος), προβλέπονται και άλλοι περιορισμοί όπως η δυνατότητα της αφαίρεσης της ακίνητης ιδιοκτησίας με τη διαδικασία της [[απαλλοτρίωση]]ς, που προβλέπεται από το ίδιο το Σύνταγμα.
Βασικές προϋποθέσεις της απαλλοτρίωσης είναι η ύπαρξη δημόσιας ωφέλειας και η πλήρης αποζημίωση των ιδιοκτητών. Το [[Σύνταγμα]] προβλέπει επίσης περιορισμούς (χάριν της εθνικής οικονομίας και της προστασίας του περιβάλλοντος) για τα μεταλλεία, τα ορυχεία, τα σπήλαια, τους αρχαιολογικούς χώρους και θησαυρούς, τα ιαματικά, ρέοντα και υπόγεια νερά και, γενικά, τον υπόγειο πλούτο. Επίσης, προβλέπει ειδική ρύθμιση για την εκμετάλλευση και διαχείριση των [[Λιμνοθάλασσες|λιμνοθαλασσών]] και των μεγάλων λιμνών.<ref>[[s:Σύνταγμα της Ελλάδας#Άρθρο 18|Σύνταγμα της Ελλάδας άρθρο 18]]</ref>
Ο [[Αστικός Κώδικας]] (Α.Κ.) μέσω των διατάξεων του [[Εμπράγματο Δίκαιο|εμπραγμάτου δικαίου]] θεσπίζει περιορισμούς στην άσκηση της κυριότητας και στη χρήση του ιδιόκτητου πράγματος.<ref>ιστολ. Δικηγορικού Συνδέσμου [http://www.hadjimichalis.gr/nomothesia_ellinik_astikos.asp κεφ. τρίτο Εμπράγματο δίκαιο.]</ref> Αυτό συμβαίνει με τη σύσταση [[Δουλεία|δουλειών]], όπως η [[επικαρπία]], η δουλεία οδού, η δουλεία μη παρεμπόδισης του φωτός ή της θέας του γειτονικού ακινήτου κ.ά.<ref>Α.Κ. άρθρ. 1142-1191</ref>
Επίσης ο [[Ποινικό Δίκαιο|Ποινικός Κώδικας]] τιμωρεί την [[υπεξαίρεση]], τη φθορά ξένης ιδιοκτησίας και άλλα αδικήματα που τείνουν στην προσβολή της περιουσιακής αξίας.
