Ελένη Προκοπίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Αθηναίοι χορογράφοι (με το HotCat) |
ορθογραφία |
||
Γραμμή 10:
*1963-1966, ήρθε η καταξίωσή της και ως ηθοποιού. Αρχικά την εμπιστεύτηκε ο σπουδαίος [[Νίκος Κούνδουρος]] στην ταινία "Μικρές Αφροδίτες" (1963), μια ταινία που γνώρισε διεθνή επιτυχία, ακολούθησε η κλασική πλέον ταινία "Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης" (1964), στην οποία υποδύθηκε τη Γκιουλινάρ, μια πανέμορφη ανατολίτισσα πριγκίπισσα κάποιου Εμιράτου. Στη συνέχεια ακόμα μια αξιόλογη ταινία "Το Πρόσωπο της Ημέρας" (1965), ώσπου έρχεται το "Ραντεβού στον Αέρα" (1965), στην οποία είχε πολύ σημαντικό ρόλο και ως χορεύτρια και ως ηθοποιός και έτσι γίνεται μέλος της οικογένειας της [[Φίνος Φιλμ]]. Ακολουθεί το "Και οι... 14 ήταν υπέροχοι!" (1965). Το 1966 αποτελεί την πιο παραγωγική της χρονιά, αφού κρατάει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε 5 ταινίες, συγκεκριμένα: "Παράνομοι Πόθοι" (Φίνος Φιλμ), "Το Συρτάκι της Αμαρτίας", "Πέντε Χιλιάδες Ψέματα" (Φίνος Φιλμ), "Οι Κυρίες της Αυλής" (Φίνος Φιλμ, κλασσική θεωρείται πλέον η σκηνή με τα νερά της χαλασμένης βρύσης, μαζί με τον [[Κώστας Πρέκας|Κώστα Πρέκα]]) και "Αγάπη που δεν σβήνει ο Χρόνος" (1966).
*1967-1972, πρωταγωνιστεί σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού, που όμως γνωρίζουν αναγνώριση από το κοινό, στις οποίες «συναντήθηκε» καλλιτεχνικά με σπουδαίους ηθοποιούς όπως ο [[Νίκος Σταυρίδης]], ο [[Τάσος Γιαννόπουλος]], ο [[Φραγκίσκος Μανέλης]], η [[Τζένη Ρουσσέα]], ο [[Διονύσης Παπαγιαννόπουλος]], ο [[Αλέκος Τζανετάκος]], ο [[Νίκος Δαδινόπουλος]], ο [[Νίκος Ρίζος]], ο [[Σωτήρης Μουστάκας]], κ.α., συγκεκριμένα: "Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας" (1967), "Μίνι Φούστα και Καράτε" (1967), "Ορκίζομαι είμαι Αθώα" (1968), "Ο Μπούφος" (1968), "Ένας Ιππότης με Τσαρούχια" (1968), "Ο Σταύρος είναι πονηρός" (1970), "Ομορφόπαιδα" (1971), "Ο Παραγιός μου ο ραλίστας" (1971), "Δάκρυα για έναν Αλήτη" (1971). Η τελευταία της
===Σπουδές===
| |||