Ατομική ιδιοκτησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O [[Αριστοτέλης]] αποδίδει τη ροπή προς την ατομική ιδιοκτησία στη [[φιλαυτία]] που είναι έμφυτη στο άνθρωπο επισημαίνοντας ότι είναι απερίγραπτο το πόση ευχαρίστηση προκαλεί σε κάποιον η σκέψη ότι κάτι του ανήκει.<ref>[[Αριστοτέλης]], [[s:Πολιτικά/Β#p1263a|Πολιτικά, Βιβλίο δεύτερο 1263a]]</ref> Κοινοκτημοσύνη πρέπει να υπάρχει μέχρι ένα βαθμό, γενικώς όμως ισχύει η ατομική ιδιοκτησία που πραγματώνεται γιατί διαπιστώνουμε περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ συνιδιοκτητών παρά μεταξύ εκείνων που έχουν χωριστές περιουσίες και επιπλέον η γενναιοδωρία εκδηλώνεται μόνο σε σχέση με την περιουσία.<ref>[[Αριστοτέλης]], [[s:Πολιτικά/Β#p1263b|Πολιτικά, Βιβλίο δεύτερο 1263a]] </ref>.

Ο [[Θορστάιν Βέμπλεν]](1857-1929} από τους συγχρόνους θεωρούσε την ιδιοκτησία στοιχείο κύρους στα προσωπικά δεδομένα ενός ατόμου.<ref>[[Θορστάιν Βέμπλεν]] [http://documentazione.altervista.org/veblen_proprieta.htm Η προέλευση της ιδιοκτησίας] (La origini della proprietà)</ref>}