Ατομική ιδιοκτησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O [[Αριστοτέλης]] αποδίδει τη ροπή προς την ατομική ιδιοκτησία στη [[φιλαυτία]] που είναι έμφυτη στο άνθρωπο επισημαίνοντας ότι είναι απερίγραπτο το πόση ευχαρίστηση προκαλεί σε κάποιον η σκέψη ότι κάτι του ανήκει.Μόνο για λόγους καλοσύνης υπάρχει κοινή χρήση, σύμφωνα με την παροιμία «τα πράγματα των φίλων είναι κοινά».<ref>[[Αριστοτέλης]], [[s:Πολιτικά/Β#p1263a|Πολιτικά, Βιβλίο δεύτερο 1263a 27-31]]</ref> Κοινοκτημοσύνη πρέπει να υπάρχει μέχρι ένα βαθμό, γενικώς όμως ισχύει η ατομική ιδιοκτησία που πραγματώνεται γιατί διαπιστώνουμε περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ συνιδιοκτητών παρά μεταξύ εκείνων που έχουν χωριστές περιουσίες και επιπλέον η [[γενναιοδωρία]] εκδηλώνεται μόνο σε σχέση με την περιουσία.<ref>[[Αριστοτέλης]], [[s:Πολιτικά/Β#p1263b|Πολιτικά, Βιβλίο δεύτερο 1263b]] </ref>

 

 

Εάν, για τους συντάκτες της [[Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη|Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη]]<ref>[[s:Déclaration des Droits de l’Homme et du Citoyen|άρθ.17:«<small>Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση</small>».]]</ref>, όπως αυτές της [[Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα|Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου]], η ιδιοκτησία είναι ένα φυσικό δικαίωμα και ένα ανθρώπινο δικαίωμα για κάποιους «η ιδιοκτησία είναι κλοπή», σύμφωνα με την γνωστή συνταγή του [[Προυντόν]]: Τι είναι ιδιοκτησία;.