Φραξιονισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
====Φραξιονιστική Πάλη Χωρίς Αρχές====
Την εποχή εκείνη η ηγεσία και ο μηχανισμός των δύο αυτών Οργανώσεων [[ΚΚΕ]] και [[ΟΚΝΕ]] είχε διασπαστεί σε δύο αντίπαλες παρατάξεις προσπαθώντας η μία να επιβληθεί ή και να εξουδετερώσει την άλλη. Στα μέσα μάλιστα του 1931 φαίνεται πως το ΚΚΕ είχε οδηγηθεί σχεδόν στην αποσύνθεση με επακόλουθο την αντανάκλαση της στα εργατικά στρώματα<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), & Ελεφάντης (1976), σελ.99 </ref>.
Η μία παράταξη, η δεξιά, με επικεφαλής τους [[Ανδρόνικος Χαϊτάς|Χαϊτά]], Ευτυχιάδη και [[Γιώργος Κολοζώφ|Κολοζώφ]] ήρθε σε ολομέτωπη σύγκρουση με την αριστερή των συνδικαλιστών [[Γιώργης Σιάντος|Σιάντου]], [[Κώστας Θέος|Θέου]], Πυλιώτη, Παπαρήγα και Ασίκη. Μετά την φυλάκιση από το αστικό καθεστώς το Σεπτέμβριο του 1930 του Γραμματέα Χαϊτά και των Ευτυχιάδη-Κολοζώφ την ηγεσία στο κόμμα ανέλαβε η ομάδα των Σιάντου-Θέου.
Η ομάδα των Χαϊτά-Ευτυχιάδη είχε σαν σύνθημα το "πρώτα οργάνωση και ύστερα επανάσταση", ενώ των Σιάντου-Θέου "την μετατροπή των αυθόρμητων λαϊκών κινητοποιήσεων σε γενική πολιτική απεργία".<ref>Ελεφάντης (1976), σελ.
Η μετέπειτα διαφώτιση, την εποχή του Ζαχαριάδη, υποστήριξε ότι η "Φραξιονιστική Πάλη Χωρίς Αρχές" ήταν "απολιτική" και ότι οφειλόταν κυρίως στη "μεγαλοποίηση πολιτικών μικροαποχρώσεων και σε προσωπικές διαφορές".<ref>Ελεφάντης (1976), σελ.113</ref>
====Παρέμβαση της ΚΔ====
| |||