Δέκιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Τον Ιανουάριο του 250, ο Δέκιος εξέδωσε ένα διάταγμα για την καταστολή του Χριστιανισμού. Το διάταγμα ήταν αρκετά σαφές:'''

'''Όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας πρέπει να θυσιάσουν '''πριν από τους δικαστικούς της κοινότητάς τους "'''για την ασφάλεια της αυτοκρατορίας'''" μία συγκεκριμένη ημέρα (η ημερομηνία θα ποικίλει από τόπο σε τόπο και η σειρά μπορεί να γίνει έτσι ώστε η θυσία να ολοκληρωθεί '''εντός ορισμένης προθεσμίας''' αφότου μια κοινότητα λάβει το διάταγμα). Όταν θυσιάσουν, θα λάβουν πιστοποιητικό (libellus), που καταγράφει το γεγονός ότι έχουν συμμορφωθεί με την εντολή.<ref name="Decius: 249 - 251 AD">[http://www.umich.edu/~classics/programs/class/cc/372/sibyl/en/Decius.html Decius: 249 – 251 AD] University of Michigan</ref>

Ενώ ο Δέκιος, με το διάταγμα, μπορεί να είχε ως στόχο τη συντήρηση του οράματος της [[Pax Romana]] και να καθησυχάσει τους πολίτες της Ρώμης ότι η αυτοκρατορία ήταν ακόμα ασφαλής, προκάλεσε ωστόσο μια «τρομερή κρίση εξουσίας, όπου διάφοροι χριστιανοί επίσκοποι και το ποίμνιό τους, αντέδρασαν σε αυτό με διάφορους τρόπους».<ref name="Decius: 249 - 251 AD" />''' Το διάταγμα άρχισε να εφαρμόζεται απαιτώντας από τους επισκόπους και τους αξιωματούχους της εκκλησίας να κάνουν θυσία για τον αυτοκράτορα,<ref>Η θυσία ήταν ''προς τιμήν'' του αυτοκράτορα, όχι ''για τον'' αυτοκράτορα, δεδομένου ότι ο ζωντανός αυτοκράτορας δεν θεωρείτο θεός.</ref> ένα θέμα όρκου πίστεως τον οποίο οι Χριστιανοί θεώρησαν προσβλητικό. '''Τα πιστοποιητικά εκδόθηκαν σε όσους ικανοποίησαν τις παγανιστικές επιτροπές κατά τη διάρκεια της δίωξης των Χριστιανών υπό τον Δέκιο. Σαράντα έξι τέτοια πιστοποιητικά έχουν δημοσιευτεί ως σήμερα, όλα χρονολογούνται το 250, τέσσερα από τα οποία στην πόλη [[Οξύρρυγχο]].<ref>[http://www.fordham.edu/halsall/ancient/250sacrificecert.html Ancient History Sourcebook]</ref> '''Οι χριστιανοί πιστοί που αρνούνταν να προσφέρουν παγανιστική θυσία για τον αυτοκράτορα και την αυτοκρατορική ευημερία κινδύνευαν εντός ορισμένης ημερομηνίας, κινδύνευαν να τιμωρηθούν με βασανιστήρια και εκτελέσεις.<ref name = "Scarre170">Scarre 1995, σ.170</ref> Ένας αριθμός επιφανών χριστιανών αρνήθηκαν να κάνουν την θυσία και θανατώθηκαν κατά τη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων του [[Πάπα Φαβιανού]] το 250.''' Το αντι-χριστιανικό αίσθημα οδήγησε σε πογκρόμ εναντίον των χριστιανών σε [[Καρχηδόνα]] και [[Αλεξάνδρεια]]. Στην πραγματικότητα όμως, κατά το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δέκιου, η αγριότητα των διώξεων είχε χαλαρώσει και η προηγούμενη παράδοση της ανεκτικότητας άρχισε να επανέρχεται. Η χριστιανική εκκλησία ποτέ δεν ξέχασε την εποχή του Δέκιου τον οποίο κατονομάζουν ως "σκληρό τύραννο".<ref name = Scarre170>Scarre 1995, σ. 170</ref>