Δραπετσώνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
MLP (συζήτηση | συνεισφορές)
Ιστορικά στοιχεία προ της ενάρξεως του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ορισμένα μεταπολεμικά ιστορικά στοιχεία + 2 εξωτερικούς συνδέσμους.
Γραμμή 89:
 
Παλαιότερα η ανατολική πλευρά της περιοχής αυτής λέγονταν «Βούρλα», που συνεχίζει να υπάρχει ως ονομασία πειραϊκής συνοικίας, από τα ομώνυμα βούρλα που φύτρωναν στις προσχώσεις στη σημερινή περιοχή του Ναού του Αγίου Διονυσίου όπου και ο αρχαίος λιμένας Φωρών του Πειραιά. Στα Βούρλα και γύρω από τον Άγιο Διονύση από το 1873 λειτούργησαν αρκετοί [[οίκος ανοχής|οίκοι ανοχής]]. Με τη Μικρασιατική καταστροφή μεγάλος αριθμός προσφύγων εγκαταστάθηκε σε ξύλινες παράγκες στη γύρω περιοχή. Οι περισσότερες διατηρήθηκαν μέχρι το 1968, όταν άρχισε η ανοικοδόμηση των προσφυγικών κατοικιών.<br>
Το όνομα του Δήμου κατ΄ άλλους προέρχεται από την αρβανίτικη ονομασία του ρέματος και του κτηματία της περιοχής ντραπ (=ρέμα) + Τσώνης (ντραπιτσώνης , ντραπιτσώνα), κατ΄ άλλους πιθανολογείται από παραφθορά του αρχαίου ονόματος ενός από τους τρεις λόφους του αρχαίου Πειραιά, και τέλος κατ΄ άλλους από τους μονίμως δραπέτες των παλαιών [[φυλακές Βούρλων|φυλακών των Βούρλων]], που υπήρχαν στην περιοχή, (δραπετοσώνα, δραπετσώνα).{{πηγή}}<br> Σε χάρτες του 18ου και 19ου αιώνα η περιοχή εμφανίζεται ως DRAPEZON που πιθανότατα οφείλεται στο γεγονός ότι φιλοξενούσε πολλά ταφικά μνημεία και αποκαλεί το Τράπεζα (Τραπεζών). Μεταξύ των μνημείων συμπεριλαμβάνεται και το μνημείο του [[Θεμιστοκλής|Θεμιστοκλή]].{{πηγή}}
 
Η περιοχή αυτή κατοικήθηκε κυρίως από Μικρασιάτες που διέμεναν σε ξύλινες παράγκες. Στα προσεχή έτη ανθούν τα μπουζουκτζίδικα που συγκεντρώνουν τους μάγκες του Πειραιά καθώς και το [[ρεμπέτικη μουσική|ρεμπέτικο τραγούδι]], ενώ στα Βούρλα αργότερα λειτουργούν οίκοι ανοχής. Πριν την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς επιχείρησε ανεπιτυχώς να μετονομάσει την συνοικία της Δραπετσώνας σε "Συνοικισμό της 4ης Αυγούστου". Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι μετακατοχικές κυβερνήσεις επιχείρησαν να "αναμορφώσουν" την παραγκούπολη της Δραπετσώνας προχωρώντας στην ανέγερση προσφυγικών πολυκατοικιών, αποσκοπώντας ταυτόχρονα και στην εξασθένηση των "αριστερών" τάσεων της εν λόγω εργατικής συνοικίας. Ότι βέβαια δεν κατάφεραν οι κυβερνήσεις προ της επταετίας, το επέβαλε η δικτατορία των συνταγματαρχών μετά το 1967, οπότε και εκτάσεις απαλλοτριώθηκαν υπέρ του κράτους και οι παράγκες γκρεμίστηκαν. Το [[1968]] αρχίζει η ανέγερση μεγάλων οικοδομικών συγκροτημάτων εργατικών κατοικιών για τη στέγαση αυτών, όπου και δύο χρόνια μετά ο τότε δήμαρχος του Πειραιά [[Αριστείδης Σκυλίτσης]] απομάκρυνε και τις τελευταίες παράγκες από την περιοχή δυτικά του λιμένα απελευθερώνοντας τον αρχαιολογικό χώρο της [[Ηετιωνεία]]ς.
 
Από τον 19ο αιώνα η Δραπετσώνα γίνεται από τα πιο βασικά τοπόσημα στην ευρύτερη βιομηχανική ζώνη του Πειραιά. Πλήθος κεφαλαίων και επενδύσεων εισρέουν στην περιοχή. Τα [[Ναυπηγεία Βασιλειάδη]] (1898-1912) ήταν η πρώτη μεγάλη λιμενική εγκατάσταση. Ακολούθησαν τα Λιπάσματα, το [[Βυρσοδεψείο]], η [[ΑΓΕΤ Ηρακλής]], το [[Γυψάδικο]] και οι πιο πρόσφατες εγκαταστάσεις πετρελαιοειδών εταιρειών (SHELL, BP, MOBIL).
Γραμμή 253:
*[http://raskolnikovgr.blogspot.com/2010/12/blog-post_29.html Ο Συνοικισμός της Δραπετσώνας]
* [http://neoidrapetsonas.wordpress.com/ Το επίσημο site των Νέων Δραπετσώνας]
* [http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2013/11/MaxhParagkas.html Η Μάχη της Παράγκας]
* [http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html Στα Προσφυγικά της Δραπετσώνας - Φωτογραφικό Οδοιπορικό]