Νέρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Η ενθρόνιση==

Το 54 ο Κλαύδιος πέθανε, σύμφωνα με τις φήμες δηλητηριασμένος από την Αγριππίνα, και ο Νέρων έγινε ο νεαρότερος Αυτοκράτορας της Ρώμης μέχρι τότε. Κατά την πρώτη πενταετία της θητείας του επηρεαζόταν ιδιαίτερα στις αποφάσεις του από τη μητέρα του, από τον επικεφαλής των [[Πραιτοριανοί|Πραιτοριανών]] ''Σέξτο Αφράνιο Βούρο'' και από τους δασκάλους του, όπως ο [[Σενέκας ο Νεότερος]], οι οποίοι ανταγωνίζονταν συνεχώς τη φιλόδοξη Αγριππίνα. Παράλληλα, απογοητευμένος από τον γάμο του, παραμέρισε την Οκταβία και σύναψε φανερή ερωτική σχέση με μία απελεύθερη από τη [[Μικρά Ασία]], την [[Κλαυδία Ακτή]].<ref>[[Δίων Κάσσιος]], Ρωμ. Ιστ. Βιβ. 61. Κεφ. 7, Παρ. 1</ref> Η μητέρα του προσπάθησε να επέμβει προς όφελος της Οκταβίας αλλά ο Αυτοκράτορας αρνήθηκε να ακολουθήσει τις συμβουλές της. Σύμφωνα με τον ιστορικό [[Γάιος Κορνήλιος Τάκιτος|Τάκιτο]] η Αγριππίνα τότε άρχισε να συνωμοτεί εναντίον του γιου της έτσι ώστε να ανεβάσει στον θρόνο τον ανήλικο [[Βρεττανικός|Βρεττανικό]], γιο του Κλαύδιου. Γρήγορα όμως ο νεαρός απεβίωσε, πιθανώς δηλητηριασμένος από τον Νέρωνα. Μέσα στα επόμενα χρόνια σταδιακά ο Αυτοκράτορας απαλλάχθηκε από την επιρροή τόσο της μητέρας του όσο και των συμβούλων του, φτάνοντας τελικά σε σημείο να διατάξει το [[59]] τη δολοφονία της Αγριππίνας, καθώς (σύμφωνα με τον ιστορικό [[Σουητώνιος|Σουητώνιο]]) πίστευε ότι θα τον εμπόδιζε να πάρει διαζύγιο από την Οκταβία για να παντρευτεί τη νέα του ερωμένη [[Ποππαία Σαβίνα]]. Αργότερα, μετά τον θάνατο του Βούρου το [[62]] και κατηγορούμενος για υπεξαίρεση χρημάτων, ο Σενέκας αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο αφήνοντας τον Νέρωνα ανεξέλεγκτο.

[[Αρχείο:Nero_Agrippina_aureus_54.png‎|thumb|right|250px|Χρυσά νομίσματα με την εικόνα του Νέρωνα και της Αγριππίνας]]

Ο Νέρων μετά την πρώτη «ήπια» πενταετία της βασιλείας του αφαίρεσε κάθε εναπομένουσα ισχύ από τη [[Σύγκλητος|Σύγκλητο]] προς όφελος του Αυτοκράτορα και προχώρησε σε προγραφές υποτιθέμενων συνωμοτών. Ακόμα και ο Σενέκας διατάχθηκε να αυτοκτονήσει το 65 κατηγορούμενος για συνωμοσία. Επί των ημερών του Νέρωνα ωστόσο μειώθηκε η φορολογία, θεσπίστηκαν νέα διατάγματα για την προστασία των δούλων και των απελεύθερων από την κακομεταχείριση ή τον εκ νέου εξανδραποδισμό, εξερράγησαν και καταπνίγηκαν εξεγέρσεις στη [[Βρετανία]], την [[Παλαιστίνη]] και την [[Γαλατία]], ενώ έγινε κι ένας περίφημος διακανονισμός με τους [[Πάρθοι|Πάρθους]] σχετικά με το Βασίλειο της [[Αρμενία|Αρμενίας]], σύμφωνα με τον οποίον η νέα κυβερνώσα κατοχική δυναστεία της χώρας θα ήταν παρακλάδι των Πάρθων [[Αρσακίδες|Αρσακιδών]] (με πρώτο επισήμως αναγνωρισμένο Βασιλιά τον [[Τιριδάτης Α'|Τιριδάτη Α’]]) αλλά η στέψη και η έγκριση του εκάστοτε μονάρχη θα γινόταν στην [[Ιταλία]] από τη Σύγκλητο. Ο διακανονισμός αυτός τερμάτισε μία διαμάχη δεκαετιών μεταξύ Ρωμαίων και Πάρθων. Ο Νέρων επίσης προώθησε ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων έργων, οργάνωσε αθλητικούς και καλλιτεχνικούς αγώνες, έδωσε φοροαπαλλαγές στις εισαγωγές τροφίμων για να μειώσει το κόστος τους και έσφιξε τους δεσμούς του ρωμαϊκού κράτους με τον ελληνικό κόσμο. Ακόμα, όντας αυτοανακηρυγμένος ποιητής και εραστής των τεχνών, επιχείρησε να στηρίξει έναν νέο, προπαγανδιστικό αυλικό λογοτεχνικό κύκλο (στα πρότυπα των αυγούστειων ποιητών του [[Μαικήνας|Μαικήνα]]), στον οποίον ανήκαν ο Σενέκας ο Νεότερος και ο [[Λουκανός]]<ref name="Intro">''Εισαγωγή στην αρχαιογνωσία'', Τόμος Β', Graf Friz, Εκδόσεις Παπαδήμα</ref>.

Το [[64]] ξέσπασε μία [[Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης|μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη]] και, αφού κατεσβέσθη, ο Νέρων προχώρησε σε ένα μεγαλεπήβολο και πολυέξοδο σχέδιο οικιστικής αναμόρφωσης της πρωτεύουσας. Προκειμένου να κατασιγάσει τις φήμες που υποστήριζαν ότι η πυρκαγιά προήλθε από εμπρησμό με δική του διαταγή, ο Νέρων κατηγόρησε και καταδίωξε για ένα διάστημα τους [[Χριστιανισμός|χριστιανούς]] της πόλης<ref>''Οι Διωγμοί κατά της Εκκλησίας στην προκωνσταντίνεια εποχή'', Γλαβίνας Απόστολος, εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1992, σελ. 27 κ.ε.</ref>. Το γεγονός αυτό, η μητροκτονία που διέπραξε και η τυραννική διακυβέρνηση που του αποδίδουν Ρωμαίοι ιστορικοί της περιόδου, η εγκυρότητα και αμεροληψία των οποίων σήμερα αμφισβητείται από ορισμένους μελετητές{{πηγή}}, έδωσαν στον Νέρωνα μία κακή φήμη. Σε κάθε περίπτωση η βασιλεία του έληξε άδοξα όταν η Σύγκλητος το 68 τον κήρυξε δημόσιο κίνδυνο, τον ανάγκασε να αυτοκτονήσει και αναγνώρισε ως Αυτοκράτορα τον πρώην [[ύπατος|ύπατο]] [[Γάλβας|Γάλβα]], με αποτέλεσμα την έκρηξη ενός σύντομου εμφυλίου πολέμου, τον φόνο του Γάλβα και το τέλος της Ιούλιο-Κλαυδιανής δυναστείας που αντλούσε το κύρος της από τους συγγενικούς δεσμούς με τον Οκταβιανό Αύγουστο και, μέσω αυτού, με τον [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιούλιο Καίσαρα]]. Σύμφωνα με τους ιστορικούς η είδηση του θανάτου του Νέρωνα έγινε δεκτή με χαρά από την [[αριστοκρατία]] και τη Σύγκλητο αλλά δυσαρέστησε τις λαϊκές μάζες.

 

== Παραπομπές ==

{{reflist}}