Βαγιαζήτ Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Βαγιαζίτ Β΄ γεννήθηκε το 1447 στο Διδυμότειχο.Ήταν μεγαλύτερος γιος του [[Μεχμέτ Β']] και της [[Μουκριμέ Χατούν]]. Με τη στήριξη των [[γενίτσαροι|γενιτσάρων]] και των οθωμανών αξιωματούχων Ισχάκ Πασά και Γκεντίκ Αχμέντ Πασά, αναρριχήθηκε στο θρόνο ερχόμενος σε σύγκρουση με το νεότερο αδελφό του [[Τζεμ Σουλτάν|Τζεμ]], ο οποίος αναζήτησε τη στρατιωτική στήριξη του τάγματος των [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννιτών Ιπποτών]] στη [[Ρόδος|Ρόδο]]. Σε αντάλλαγμα, ο νέος σουλτάνος επρόκειτο να εγκαταλείψει τις πολιτικές του πατέρα του ακολουθώντας πιο στενά το παράδειγμα του [[Μουράτ Β']]. Επέστρεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας που είχε δημεύσει ο πατέρας του και για αυτό επαινέθηκε ως δίκαιος σουλτάνος.Μέχρι το θάνατο του αδελφού του Τζεμ το 1495 και τελώντας υπό το φόβο της απειλής του, ο Βαγιαζίτ δεν ήταν σε θέση να προωθήσει μεγάλες πολεμικές εκστρατείες. Αμέσως μετά ακολούθησε η πολεμική σύγκρουση με την [[Πολωνία]] και το 1499 με τη [[Βενετία]]. Η γενικά φιλειρηνική και συνετή διακυβέρνησή του ευνόησε αξιοσημείωτη εσωτερική ανάπτυξη και πλούτο που αξιοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, για την ενίσχυση του στρατού, επιτρέποντας ειδικότερα την κατασκευή πολεμικών πλοίων πρωτόγνωρου, για την εποχή, μεγέθους<ref>İnalcik, Halil, ''An economic and social history of the Ottoman Empire'', Vol. 1,Cambridge University Press, 1997, σ.19</ref>. Τον Αύγουστο του 1499, οι ισχυροποιημένες οθωμανικές ναυτικές δυνάμεις κατέκτησαν το [[Λεπάντο]] και με σαφές πλεονέκτημα λεηλάτησαν τις βενετικές ακτές μέχρι τη Βιτσέντζα. Η Βενετία οδηγήθηκε σε συμφωνία ειρήνης, παραχωρώντας σημαντικές περιοχές όπως το Λεπάντο και το [[Ναβαρίνο]]. ▼